Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tylko w sprawach, które tego wymagają… Umowy handlowe, przyjęcia, małżeństwa… I tak dalej. ‐ wyjaśniła, uśmiechając się lodowato półgębkiem podczas wypowiadania słowa “małżeństwa,” jak gdyby nie do końca satysfakcjonowało ją to, że to Ty staniesz na ślubnym kobiercu z Gideonem, ale nie ma co się jej dziwić, zwłaszcza po opinii, jaką wyrobił sobie tutaj młody szlachcic.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Desi przecież też nie wiedziała do końca czy jej ślub z Gideonem jest do końca dobrym rozwiązaniem, ale nie miała zbytnio innego wyboru. Pozostało jej życzyć, by Emilida znalazła sobie kogoś, z kim równie przyjemnie ułoży sobie życie:
‐ Oh, musiałaś poznać więc wiele ciekawych osób! ‐ Kontynuowała rozmowę, mimo swoich przemyśleń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Owszem… Zdarzało się. ‐ mruknęła, a jej ton głosu nie zwiastował chęci do prowadzenia dalszej pogawędki.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Densissimie też zbytnio nie widziało się tego kontynuować, więc po prostu powiedziała coś w stylu “Musisz być zmęczona po podróży” po czym zaproponowała jej odprowadzenie do pokoju. //Wybacz, za brak dialogu. Nie mam zielonego pojęcia. //

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie ma takiej potrzeby, znam drogę. ‐ odrzekła kobieta i odeszła, rzeczywiście kierując się do kwater, jakie dla niej przewidziano.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

A Densissma została sama. Po chwili samotnej kontemplacji udała się do miejsca, gdzie ciało jej ojca było przygotowywane na pochówek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Starym zwyczajem znajdowało się ono w otwartej trumnie w jednym ze skrzydeł domu, przeważnie nieużywanego, pełniącego rolę magazynu na bibeloty czy pamiątki, co się oczywiście zmieniło, gdyż teraz nie było tu nic poza trumną ze zwłokami i wieńcami kwiatów, a i całe pomieszczenie lśniło czystością.
Podobno umarli czekający na pochówek wyglądają, jak gdyby spali. Może i inni, ale nie Twój ojciec, widziałaś wyraz jego twarzy, pełen bólu i cierpienia, oraz rany, już zasklepione, mimo iż śmiertelne, a to właśnie przez nie uleciało z niego życie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Przez moment wpatrywała się w ciało, o tak, z powierzchownego pozoru bez żadnych silnych emocji, czy uczuć. W środku Densissima wrzała. Nie wiedziała, jak reagować na tą śmierć. Nie tylko nie wiedziała jak się zachować, nie tylko czuła się kompletnie zagubiona, ale po prostu nie wiedziała, jakie miała odczucia do tego człowieka. Przez tyle lat jej życia był równie obecny, co potwory z bajek opowiadanych małym dziatkom, które podobno przyjdą zaraz, gdy dziecko będzie nieposłuszne rodzicom. Od jakiegoś czasu jednak, ojciec jakby… przypomniał sobie o jej istnieniu? Wyraził jej jakąkolwiek uwagę, atencję? To wszystko rozrywało umysł nastolatki. Po parudziesięciu sekundach takiego wpatrywania się, odwróciła wzrok, nie chcąc dalej patrzeć na ciało rodzica. Szybko wyszła z pomieszczenia, kierując się do biblioteki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłaś tam bez jakichkolwiek trudności, była pusta, jak zawsze, ale dostrzegłaś kilka pozostawionych w nieładzie krzeseł i ksiąg, które świadczyły, że ktoś tu wcześniej był…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Kto to mógł być? Gideon nie wydawał się zainteresowany literaturą, choć to całe jego gadanie o chęci powrotu do życia szlachcica może skłoniły go ku książkom? A może to goście byli tu? Dziwne uczucie przeszło przez Densissimę. Podeszła do regału, chcąc się upewnić, czy wszystkie księgi były na swoim miejscu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystkie, nie licząc ksiąg leżących na stole w czytelni. Wszystkie z nich dotyczyły Twojego rodu, jego historii, ziem, dziedzictwa i tak dalej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Hmm? Gdzie one mogły zniknąć? Albo prędzej kto je zabrał? Rozejrzała się za najbliższym sługą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, ale żadnego w bibliotece nie było, musiałabyś poszukać gdzieś w okolicy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaczęła poszukiwać służących w pokojach, albo korytarzach, które wychodziły z biblioteki bądź sąsiadowały z nią.

// Ej, fajny utwór.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Całkiem, całkiem.//
Szybko odnalazłaś jednego z nich, młodego chłopaka, chłopskiego syna, który ocalał od ciężkiej pracy na roli lub w młynie, wybierając dożywotnie usługiwanie Twojej rodzinie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Szlachcianka podeszła do niego:
‐ Przepraszam Cię, nie widziałeś by ktokolwiek wchodził, bądź wychodził z biblioteki? ‐ Zapytała o wiele łagodniej, niż w czasach przed jej porwaniem, spoglądając na służącego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spuścił wzrok w dół i zastanowił się przez chwilę.
‐ Tak, wydaje mi się, że tak. Najpierw był tam jakiś Ork, z wielkim kamiennym młotem, a po nim jakaś Orczyca, ta ze świty pana Apyra. Może był też ktoś po nich albo przed nimi, ale ja tego nie wiem, wtedy nie pełniłem służby tutaj.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zamyśliła się na moment. Co kochanka Gideona i ork z jego świty mieliby robić z historią rodu Densissimy? W jej głowie zagościły niepokojące myśli: ‐ Wiesz do której części dworu się kierowali? ‐ Zapytała szybko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami.
‐ Nie wiem, ale pewnie do swoich kwater, jeśli nie ma ich nigdzie indziej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Dziękuję Ci. ‐ Dygnęła lekko w podziękowaniu i udała się do pomieszczenia, które zajmowała Gharol. Miała do orczycy (a może pół‐orczycy) kilka pytań.