Siedziba Gildii Magów

[Kubeł1001]

Kazute

Jeszcze całkowicie nie wybudzona podniosła się do siadu, następnie uświadamiając sobie, co się tak właściwie dzieje szybko się ogarnęła, poprawiła włosy, które pewnie jej się rozczochrały podczas snu i wyjrzała zza namiotu, by zobaczyć, co się dzieje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przeważnie warcząc, czasem też niezrozumiale mrucząc i szczekając, Worgen kłócił się zawzięcie z Elfem, którego słów nie rozumiałaś.

[Kubeł1001]

Kazute

Postanowiła interweniować, nim przeszliby do ewentualnych rękoczynów. Jeszcze tylko tego przy tej kłótni brakowało. Dlatego też jeśli stali naprzeciw sobie, Elfka magią starała się odsunąć ich od siebie na kilka metrów. Potem weszła między nich, ziewając.
‐ Może mi ktoś wytłumaczyć, o co ta cała kłótnia?
Jeśli nie stali obok siebie, po prostu to powiedziała, przerywając kłótnię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A czy ktoś prosił Cię o interwencję? ‐ spytał Elf, patrząc na Ciebie niemalże tak samo gniewnie, jak na Worgena.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Przeważnie żadna ze zwaśnionych stron nigdy nie prosi o interwencję ‐ odpowiedziała dobitnie. Swoją drogą, postąpiła nieco wbrew swojej spokojnej naturze, ale wolała jednak, może faktycznie trochę chamsko się wtrącić. ‐ Więc? Stało się coś? ‐ dodała, opierając lewą dłoń na swoim biodrze, równocześnie wędrując spojrzeniem to z Elfa na Worgena, to na odwrót.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mimo wcześniejszej, dość dynamicznej, wymiany zdań, teraz milczeli jak zaklęci, spoglądając w różne kierunki.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Tajemnica jakaś? ‐ ponagliła po dłuższej chwili oczekiwania na odpowiedź.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Powiedzmy, że nie możesz tego jeszcze usłyszeć.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Jeszcze? ‐ uniosła jedną brew.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na wszystko przyjdzie czas.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Skoro tak uważasz ‐ odpowiedziała. ‐ I jak rozumiem, kłótnia na chwilę obecną przerwana?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Skoro się wtrąciłaś to raczej tak.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ To świetnie ‐ stwierdziła cicho, po czym rozejrzała się za Hobbitem, którego nie dostrzegła, gdy wychodziła z namiotu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To zapewne dlatego, że nadal spał we własnym, o czym mogło mówić jego nader donośne chrapanie, które usłyszałaś dopiero teraz, gdy wrzawa spowodowana sporem ucichła.

[Kubeł1001]

Kazute

Ach, twardy sen. Elfka była pod niezłym wrażeniem tego, że Regis potrafił tak mocno spać i nawet zaczęła się zastanawiać, czy wszyscy Hobbici tak mają. Tym razem rozejrzała się po okolicy i niebie by ocenić, jak wczesna pora dnia jest.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jest późno ranek, może nawet przedpołudnie, więc zapewne niedługo będziecie się zbierać.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Jin(tsuu)
Patrzyła na ogrom majestatycznej budowli i czuła się przy tym strasznie mała. A jednak coś podpowiadało jej, że robi to co powinna. Kieruje kroki ku bramie. Stąpa luźno, bez skrępowania i strachu. Z zachowaniem absolutnego spokoju. Mimo tryskającego w środku niepokoju, obaw, nadziei i podziwu na zewnątrz jest po prostu lekko uśmiechniętą dziewczyną. Bariera opanowania akumuluje emocje by nie dopuścić do jakiegoś wybuchu. Taka już jest.
Czy napotka strażników? Możliwe, lecz jest na to przygotowana. Po prostu wtedy stanie, wypełniając ich polecenia. Pewnie zadadzą pytania. Po co tutaj przybyła. Taka jest ich praca.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Strażnicy? Z pewnością w tym wypadku to Magia była najlepszym strażnikiem, gdyż nie spotkałaś ich po drodze aż pod samą bramę.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Jin
// Ona je ze wsi, ona nje wie :V //

Żadnej istoty w pobliżu. Nikogo, kto burzyłby spokój tej chwili niczym kamień wrzucony w gładkie lustro wody. Cisza. Uspokojenie. Nie, nie ma spokoju, bo samo to miejsce wydziela potężna energię. Niewidoczną gołym okiem, lecz wyczuwalną.
Dziewczyna skrzywiła się, kiedy poczuła dziwne mrowienie. Zupełnie jakby bombardowały ją rozpędzone cząstki szkła. Ale nie czuła bólu. Nie miała żadnych ran. Po prostu magia przez nią przenikała. A w tym nietypowym uczuciu było coś miłego, urzekającego. Wręcz wzmagającego rosnące w głowie chęci przekonania się co jest za bramą. Ale by się tego dowiedzieć trzeba przez nią przejść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przejście przez bramę mogłoby być problematyczne, gdyż otworzenie wielkich wrót to byłoby nie lada wyzwanie nawet dla potężnego Ogra lub Trolla, a co dopiero dla takiej wątłej dziewczyny jak Ty. Szczęśliwie, ktoś, lub coś, inny wyciągnął Cię z opresji, gdyż z głośnym chrobotem brama powoli się rozwierała. Co ciekawe, zupełnie sama.