Siedziba Gildii Magów

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rafael:
Nie muszą, Cesarz zapewnił im wszystko, co potrzebne do budowy i zaopatrzenia siedziby, w tym pożywienie, jakie produkują okoliczni chłopi. Niemniej, po jakimś czasie wszyscy skończyli posiłek, a gdy kurduple rozeszły się w swoje strony, Khizar również wstał i skierował się do wyjścia ze stołówki. Chyba wypada iść za nim, prawda?
Kazute:
To co zawsze, czyli wszystko. Dobrze zaopatrzone spiżarnie Gildii, zawsze pełne smacznego i świeżego jedzenia, gwarantowały szeroki wybór i mogły zadowolić każdego, co było ważne, skoro w siedzibie Gildii mieszkali i szkolili się przedstawiciele różnych ras ze wszystkich kontynentów.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Jin
Według zawartej wcześniej niepisanej umowy słownej Jin miała udać się za Khizarem, którego zobowiązanie tyczyło się pokazania jej drogi. Nie było powodów aby postąpić inaczej niż w zgodzie z wcześniejszymi ustaleniami więc dziewczyna posłusznie podreptała lekko za mężczyzną.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szliście wielkim i przepastnym korytarzem, tylko czasem mijając innych Magów, przedstawicieli wielu ras ze wszystkich kontynentów, z których część kiwała Khizarowi głową z szacunkiem.
‐ Powiedzmy, że to tutaj… Jeśli się uda, ktoś inny poprowadzi Cię dalej. ‐ wyjaśnił żelaznoręki mężczyzna, odchodząc w swoją stronę. ‐ Powodzenia, Jin! ‐ dodał jeszcze na odchodnym.

[Kubeł1001]

Kazute

Wybrała cielęcinę w sosie grzybowym na główne danie, sok wieloowocowy do popicia oraz ciasto orzechowe na deser. Gdy odebrała tacę z jedzeniem rozejrzała się po sali szukając jakiejś znajomej twarzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, stołówka była dziś wyjątkowo pusta, a pośród tych kilku nielicznych osób, jakie dostrzegłaś, żadna z nich nie była Ci znana lepiej, niż z widzenia lub słyszenia.

[Kubeł1001]

Kazute

W takim razie samotnie przystąpiła do posiłku.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Jin
‐ Dziękuję. ‐ Pożegnała odchodzącego Khizara po czym rozejrzała się wokół. Do tego, że jest w nieznanym miejscu zdążyła się już przyzwyczaić. A przynajmniej tak jej się zdawało. Jednakże była ciekawa dokąd doprowadził ją Khizar oraz czy jest w pobliżu ktoś lub coś mogącego względnie prosto wskazać jej odpowiednią dalszą trasę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kazute:
Brak towarzyszy do rozmowy sprawił, że nie miałaś jak zająć się czymkolwiek innym, niż posiłkiem, więc szybko się z nim uporałaś. Teraz, gdy jesteś już czysta i syta, możesz zająć się innymi sprawami, równie ważnymi, jeśli nie ważniejszymi.
Rafael:
Najlepiej byłoby wejść drzwiami, pod którymi zostawił Cię Mag, ale na upartego możesz szukać też innych opcji, w końcu taka dociekliwość to podobno jedna z pożądanych cech u potencjalnych adeptów Gildii.

[Kubeł1001]

Kazute

Udała się więc do gabinetu pani McTurns. Gdy już doszła na miejsce, zapukała w drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak jak wcześniej, usłyszałaś komendę, która zapraszała Cię do wejścia do środka.

[Kubeł1001]

Kazute

Weszła więc, a gdy zamknęła za sobą drzwi, odchrząknęła i powiedziała:
‐ Witaj, Elisabeth. Przynoszę wieści odnośnie rzekomego powrotu Kapłanów Pustki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kobieta natychmiast odłożyła wszystko, czym się zajmowała, i zasiadał na miękkim fotelu przy kominku, wskazując Tobie taki sam, tuż obok.
‐ Więc? ‐ zagadnęła krótko, czekając aż zaczniesz swoją opowieść.

[Kubeł1001]

Kazute

Usiadła we wskazanym miejscu i zaczęła opowiadać ze szczegółami. Nie pominęła ani Drowa im towarzyszącego, ani napotkanego Worgena i jego wojsk, ani Podróżnika. Miała cichą nadzieję, że może bardziej doświadczona od niej członkini rady będzie o nim wiedziała coś, czego o nim nie wie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Słuchała Cię z uwagą i skupieniem, gdy wspomniałaś o Podróżniku przez jej twarz przeszedł dziwny grymas, jakby strachu czy niedowierzania, ale później wróciła do siebie i nie okazywała żadnych emocji do końca wywodu.
‐ Doskonale się spisaliście. Wszyscy, ale głównie Ty, moja droga. Nie zapomnę wspomnieć o tym w raporcie wobec Rady Gildii.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Dziękuję, Elisabeth, to dla mnie zaszczyt i szczególne wyróżnienie ‐ odpowiedziała z delikatnym uśmiechem wywołanym przez usłyszaną pochwałę. Po chwili dodała. ‐ Mam do Ciebie pytanie jako do bardziej doświadczonej niż ja osoby. Czy wiesz coś więcej na temat mistycznego Podróżnika?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To tajemna wiedza. ‐ wyznała w końcu i westchnęła. ‐ Nie powinnaś jej szukać. A już zwłaszcza nie w naszej gildyjnej bibliotece, pośród najstarszych ksiąg, nieopodal biografii pierwszych Wielkich Mistrzów Gildii. ‐ powiedziała z uśmiechem na ustach, dając Ci co prawda ostrzeżenie i zakaz, bo zapewne tak przedstawi to w raporcie, a w rzeczywistości wskazówkę, gdzie masz zdobyć wiedzę na własną rękę.
‐ Ale ja oczywiście o niczym nie wiem, zrozumiano?

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Oczywiście. Oficjalnie nie było ani tego pytania ani odpowiedzi. Dziękuję za pomoc, z pewnością oszczędziła mi pani wiele godzin szukania w naszej skarbnicy wiedzy ‐ odpowiedziała odrobinę bardziej rozpromieniona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To, co mi przekazałaś, jest bardzo ważne. ‐ powiedziała z powagą, a uśmiech zniknął z jej twarzy. ‐ Muszę iść i pozmawiać z Mistrzami jak najszybciej. ‐ dodała, wstając z fotela, co było dla Ciebie znakiem, że i Ty powinnaś się już zbierać.

[Kubeł1001]

Kazute

Ona również spoważniała, wstając też z fotela.
‐ W takim razie żegnam. Gdyby pani mnie znów potrzebowała, zawsze może się do mnie pani zwrócić ‐ z tymi słowami opuściła pomieszczenie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt Cię nie zatrzymywał, więc bez trudności znalazłaś się na korytarzu. Niby możesz stać tu dalej, ale ani to ciekawe, ani pożyteczne, więc gdzie pójdziesz teraz?