Miasto Trenten

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnął głową i odszedł, skąd przyszedł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czyli na Plugawe Ziemie?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Coś innego?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Stamtąd przyszedłeś, więc…
No ewentualnie z Angbandu przyszedłeś, ale tam lepiej nie wracać. Lepiej w ogóle wybrać przeciwny kierunek.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył więc gdzieś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czyli losowa lokacja, tak?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//No taka w miarę dobra dla Wampira. W Hammer się nie wpie**olę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Coś ogarnę.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//KK

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghyta cieszyła się z opuszczenia góry. Co prawda lata spędzone w Akademii były najlepszymi w jej życiu, ale chciała zacząć wreszcie przećwiczyć swoje umiejętności w praktyce. Trenten miało być przystankiem na dalszej drodze, jednak postanowiła odwiedzić je i przenocować, a może i dowiedzieć się w karczmie o jakimś ciekawym zajęciu, które byłoby na jej siły wyzwaniem. Ruszyła do bramy miasta.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nawłoć

Nawłoć z wolna maszerował do bram miasta, do Trenten. Było to kolejne miasto, które zamierzał odhaczyć na nieistniejącej liście miejscowości, które zwiedził. Idąc, głośno podgwizdywał, mącąc dłonią po kabzie. Obracał w niej monetami, które przeznaczył na zakup nowego osła. Niestety, jego stara i dobra, acz uparta, oślica Dana zmarła, chyba jej kiszki przekręciło, Nawłoć nie wie co to konkretnie co jej zaszkodziło. Niemniej, dobre i posłuszne było z niej zwierze, trudno będzie znaleźć równego jej osła.

Zbliżał się do bram miasta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oboje:
Przed bramą kłębił się tłum Ahlorian, najpewniej z Wodnego Ostrza, który to zablokowali wejście do miasta każdemu podróżnemu.
‐ Imię, nazwisko, miejsce pochodzenia, status społeczny i cel przybycia do miasta? ‐ zapytał jeden z wartowników.
//Nie, że się spotkaliście, czy coś, to zwyczajnie jeden i ten sam post do obojga, nie mam po co pisać tego samego dwa razy.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Ghyta Atarmon z Akademii Białoskrzydłych, łowca potworów. Chcę zatrzymać się w mieście na dzień albo dwa, odpocząć przed dalszą drogą
*Byle nie spytali o rasę i pochodzenie *

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Zwę się Nawłoć Strzępistruna, pochodzę z zacnego dworu na południu, w mych żyłach błękitna krew, a urodzenie ‐ szlacheckie. Przebywam do pięknego Trenten, by cieszyć ludy miłym dźwiękiem mej mandoliny, by zażyć odpoczynku, a na koniec, by nowego zwierza sobie sprawić. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiatrowiej:
Strażnik zapisał sobie wszystko, jednocześnie czekając na odpowiedź na resztę pytań, bez których raczej nie wejdziesz do miasta.
Radio:
Lanie wody laniem wody, ale znów podziałało, więc bez problemów minąłeś i bramę, i strażników, wchodząc do miasta.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐Co mam wam więcej powiedzieć? To wszystko! Pochodzę z Akademii, tam mieszkałam większość życia, urodziłam się na granicy ziem mrocznych elfów, ale nie traktuję tego jako swoją ojczyznę. Mój aktualny status to mag ognia, sierota, albo niezamężna, zależy o co pytacie. Czy moglibyście mnie wreszcie przepuścić czy chcecie najpierw akt notarialny mojej prapraprababci, notę poświadczającą od wszystkich arcymagów w Akademii i kwit rachunku bankowego?!

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ah, cóż za piękne uczucie, uczestniczyć w miejskim gwarze! Rozejrzał się w poszukiwaniu karczmy, targu albo choćby ulicznego grajka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiatrowiej:
‐ No i czemu się tak drzesz? ‐ spytał, ale wpuścił Cię do miasta, dysponując odpowiednimi danymi.
Radio:
Targ był, jak w każdym mieście, podobnie z karczmą, acz konkurencji w postaci grajków szczęśliwie brak.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

‐* bezczelny buc, najpierw mnie wypytuje jak kryminalistkę, a potem się jeszcze dziwi że krzyczę
No dobra, może mnie trochę poniosło, w końcu tylko wykonuje swoją robotę.
Muszę bardziej nad sobą panować… *‐
Ghyta przeprowadzała tą autorefleksję rozglądając się równocześnie po mieście i szukając jakiejś karczmy

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Oh, Karczmo, wytchnienie moje! ty jesteś jak oaza;
Ile Cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
Kto trudne odbył podróże!

Naprędce zarymował Nawłoć w myślach i wesołym, skocznym krokiem ruszył do karczmy.