Miasto Trenten

[Kubeł1001]

Kuba1001

Hodowla zwierząt w górach czy na bagnach była dość problematyczna, że nie znalazłeś tu ani osła, ani konia, ani żadnego innego zwierzęcia mogącego pełnić rolę wierzchowca.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Jurek, weź coś napisz, ja nie mam pomysłu//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

**‐Wspaniale… Dobra, słowo się rzekło, trza go dotrzymać. Wskakuj, spróbujemy we dwójkę na moim wierzchowcu ‐**Ghyta miała zaciętą minę i upór w oczach

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Przestraszył się nieco tych emocji w oczach towarzyszki. Może lepiej było w ogóle nie przychodzić do tego miasta? Niemniej, słowo się rzekło. Wdrapał się na konia.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Pojechali w kierunku gniazd pająków. Taką mieli przynajmniej nadzieję

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gniazda? Zbyt wiele powiedziane, to najpewniej grupka wędrownych osobników, które z jakichś przyczyn opuściły swoje rodzime tereny.
//Zmiana tematu, zacznę Wam później na Martwych Bagnach.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Wróciłeś do miasta wraz ze swą towarzyszką. Krótko później oddaliście łby zleceniodawcy, w zamian dostając sto sztuk złota, z czego tylko trzydzieści przypadło Tobie. Nie ma się w sumie czemu dziwić, Ghyta odwaliła prawie całą robotę… Jednakże teraz siedzieliście oboje w tej samej karczmie, co wcześniej, bogatsi, sali i zdrowi.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No, to teraz, skoro dobrze poszło z tymi pająkami ‐ Zaczął, postukując monetą o blat ‐ Co masz dalej w planie? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Być może kolejne zlecenie, ale na pewno nie zagrzeję tu miejsca. ‐ odparła Elfka. ‐ Czemu pytasz?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Po prostu jestem ciekawy. ‐ Przyznał, tym razem kręcąc bączki monetą na stole ‐ Gdzie zamierzasz się udać? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tego jeszcze nie wiem, ale na pewno gdzieś w Verden. ‐ odrzekła ogólnikowo, a Ty nie byłeś zbytnio pewien, ile w tym prawdy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Mhm…‐ Przytaknął, pogrążając się w myślach, gdzie próbował rozwiązać myślenie Ghyty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ostatecznie zasupłałeś się na tyle, że nie ma co już dalej w to brnąć. Zwłaszcza, że powoli zbiera się klientela, a to oznacza wzięcie się za robotę, w końcu karczmarz za coś Ci tu płaci. Co prawda darmowym pokojem i jedzeniem, ale płaci.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Poratujesz jakąś inspiracją? Wystarczy słowo. ‐ Zapytał Ghytę, z nadzieją, że podsunie mu jakąś ideę na skoczny utwór.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokręciła przecząco głową, wzruszając ramionami.
‐ Ty jesteś bardem w tej drużynie, Nawłociu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaśmiał się krótko:
‐ Hah, nie mogę zaprzeczyć…‐ Po czym wstał, nastroił nieco poturbowaną mandolinę i zaczął wygrywać jak na razie melodię nostalgiczną, o średnim tempie. Jeszcze nie śpiewał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ale lepiej, żebyś zaczął, bo miny klientów nie wyglądają na zadowolone, a stąd tylko krok do buczenia i rzucania czymś w grajka, na przykład kuflami, talerzami, sztućcami czy krzesłami.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Więc zaczął śpiewać, dziarskim głosem człowieka, który w swym życiu zabił więcej wrogów, niż jest kufli w tej jadłodajni:
‐ *Siedziałem w zapuszczonej karczmie,
Wiatr ostro w szyby dmał,
Wtem do środka wchodzi elf,
Wielką bliznę na oku miał.

Łypnął dookoła wzrokiem,
Te spojrzenie mroziło krew,
Podszedł do lady,
Na mój widok zmarszczył brew.

W końcu mówi do karczmarza:
“Daj mi piwa kufle dwa,
Jeden dla mnie,
Jeden dla nowego przyjaciela.”

Kościsty palec wskazał na mnie,
Karczmarz jak ściana blady,
Nie znałem tego elfa,
Dwa kufle na wierzchu lady. ‐* Zaśpiewał wstęp do pieśni. Dobrze jej przygrywał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie tyle pieśń, co balladę, bo wiele osób ucichło, wsłuchując się w Twoją opowieść, ciekawi dalszej części.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ *Pełen zaskoczenia mówię:
“Hej, zaraz kolego miły,
Weź na wstrzymanie,
Kocham trunek, jak każdy facet,
Ale ty i to piwo wyglądacie podejrzanie.”

Elf odwraca się do mnie,
Jego twarz niczym trup przegnita,
Wzrokiem wierci mnie na wylot,
Aż głuchy ścisk za żołądek chwyta.

"Postawiłem Ci kufel,
Ty odrzuciłeś drogi trunek. "
Mówi głosem jak grobowiec.
“Wobec tego czeka Cię fechtunek”

Głos zamiera w mej gardzieli,
Dłonie na mieczu poczęły siadać,
Lecz w miejscu zamarałem,
Gdy elf zaczął opowiadać.

"Zwą mnie Senton Din.
Jestem martwy od trzech lat.
Zabiłem, by skraść wina kielich.
A przynajmniej za to zawisłem na linie z szmat. "

“Jednak tu nie koniec bólu,
bogowie przeklnęli moją duszę,
I jak od zawiśnięcia,
Po świecie się włóczyć muszę.”

"Szukam pechowca, który się ze mną zmierzy.
Kogoś, kto w piciu mnie pokona.
A jeśli odrzuci me wyzwanie.
To w pojedynku na ostrza skona. " *‐ Kontynuował pieśń.