Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

Attero

// Jak ja czegoś nie zrobię, to nikt nie zrobi.

Urocza chwila, dwoje śpiących, wtulonych w siebie osób, które teraz nie przypominają tego co chwilę temu…

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ależ nie przeszkadzajcie sobie, budźcie się i w ogóle, ja tu na razie jestem zbędny.//

[Kubeł1001]

gulasz88

Nie chciał budzić siebie, ani tym bardziej jej. Leźał sobie w spokoju, w półśnie obok Ruby.

[Kubeł1001]

Attero

W końcu się powoli przebudza. Przeciera oczy i podnosi się, żeby się przeciągnąć. Rozgląda się dalej zaspanym wzrokiem, a całkowicie rozbudziła się po spojrzeniu na dalej śpiącego Savo i na siebie.
‐ Szlag. ‐ szepcze do siebie i najciszej, żeby nie obudzić go, wstaje z łóżka i ubiera się, po drodze szukając ubrań.

[Kubeł1001]

gulasz88

Savo i tak ledwie spał, a ruch z twojej strony był tylko pretekstem do otworzenia oczu. Spojrzał na dziewczynę zbierającą ubrania z podłogi i uśmiechnął się.
‐ Hej. ‐ Powiedział zaspany.

[Kubeł1001]

Ether

//Oboje źle piszecie dialogiiiii!!1!1!

[Kubeł1001]

Attero

Prawie podskoczyła i odwróciła głowę w jego stronę.
‐ Dobry. ‐ odpowiedziała cicho i powróciła do zbierania swoich rzeczy. Phew, koszula się znalazła, jeszcze reszta i gotowe.

[Kubeł1001]

Ether

//Mam Was uczyć do cholery? Chociaż Wy piszcie dobrze…
www.fantastyka.pl/hydepark/pokaz/2112

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Hej, skąd ten pośpiech? ‐ zapytał obserwując dziewczynę, uśmiechając się wesoło ‐ Mam ten pokój wynajęty na całe życie, nie musisz uciekać.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Huh? Przepraszam, długo nie mogę usiedzieć na jednym miejscu. ‐ siada na krawędzi łóżka i uśmiecha się do Savo.
‐ Jakie gładkie… ‐ przeczesuje dłonią jego włosy i drapie za uchem. Na koty to przynajmniej działa

[Kubeł1001]

gulasz88

Uśmiechnął się i położył swoją dłoń na jej.
‐ Dziękuje. Twoje też są miłe w dotyku…‐ i na dowód tego obrócił w palcach kosmyk włosów opadający jej na ramie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzajemne pieszczoty i komplementy przerowano Wam dość dobitnie: Co prawda daleko temu było do pojawienia się uzbrojonych po zęby zamachowców, ale walenie ciężką pięścią w drzwi zrobiło swoje.
‐ Savo?! Savo! ‐ darł się ktoś po drugiej stronie drzwi. ‐ Wyłaś, do ch*ja Demona, Ty je**ny lowelasie! ‐ dodał ten sam głos, z całą pewnością poznałeś w nim teraz głos swego krasnoludzkiego druha, który wcześniej brzmiał nieswojo, bo bez przekleństw.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Nosz w piz… ‐ mruknął pod nosem i krzyknął w stronę drzwi. ‐ Czego chcesz Karthal, wiesz która jest godzina? Ja tu gościa mam a ty mordę drzesz!

[Kubeł1001]

Attero

Odwraca się w stronę drzwi i wydaje się jakby nastawiała czujnie uszy.
‐ Twój przyjaciel zawsze jest taki… Temperamentny?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Twoi koledzy wrócili… Wyłaź, albo powiem im, że nie będę musieli płacić za roztrzaskane drzwi, a jakby Ciebie uszkodzili, to też się szczególnie nie pogniewam. I chj mnie to obchodzi, kogo tam teraz dupczysz, wyłaź, to moja karczma, mały kuwiu!

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Choć raz byś zachował odrobinę przyzwoitości. Raz! ‐ spojrzał na dziewczynę i pokręcił głową. ‐ Już idę, daj mi chwilę.
‐ Przepraszam cię za niego. ‐ zwrócił się do dziewczyny i zaczął się ubierać. ‐ To dobry krasnolud, ale krasnolud pełnej krwi.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Nic się nie stało Savo. ‐ uśmiecha się ciepło do niego.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ I tak przepraszam. Nie chciałbym żebyś poczuła się jak… jedna z wielu. ‐ Wciągnął na siebie bieliznę a potem spodnie.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Uznajmy to za rewanż. ‐ puściła mu oczko.
‐ Twój przyjaciel zdawał się być zdenerwowany.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Czy ja wiem? On zawsze tak brzmi. ‐ skończył zakładać swoją koszulę, płaszcz oraz resztę ekwipunku.
‐ Z drugiej strony, przyjaciół mam wielu, pytanie brzmi czy to ci sarkastyczni czy nie. Zaczekasz tutaj czy idziesz ze mną?