Kryjówka Łaków.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nie spuszczał z tempa ‐ wyprostowany kierując się dalej, wsłuchując się w owo kwiczenie ‐ magią dźwięku całkowicie miał wygłuszyć dźwięki jakie on sam wydawał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wygłuszenie dźwięków było w sumie słabym pomysłem, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że z pewnością Cię widzą. A ktoś dał temu ładny przykład poprzez rzucenie w Twoim kierunku włócznią z zarośli po lewej.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Natychmiast teleportował się w tamtą stronę, rozglądając się za istotą która odważyła się w niego rzucić ową włócznią ‐ natychmiast też zamachnął się swym młotem wokół.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twój cios pogruchotał prawy bark wysokiego, odzianego jedynie w skóry, mężczyzny o rudych włosach, bokobrodach, wąsach i brodzie oraz niebieskich oczach. Wydał on z siebie krzyk. Choć nie, bardziej ryk, zwierzęcy, dziki, pierwotny. Niemniej, jego przyczyną był ogromny ból. Chwila wahania sprawiła, że zamiast chwycić za ząbkowany nóż u pasa, złapał się za ramię i powoli odtoczył, zaś Ty po chwili poczułeś dziwne uczucie, które było Ci obce: Niespodziewanie powędrowałeś na kilka metrów w górę, wykonałeś fikołka w powietrzu, i upadłeś plackiem na ziemię tak, że widziałeś przed sobą zad ogromnego dzika, który to zaraz zaczął nawracać, aby skierować szable wielkości jednoręcznych mieczy w Twoim kierunku.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Cóż to na bogów…‐ teleportował się natychmiast chociaż wciąż był dość skonfundowany, najlepiej do pozycji stojącej ‐ odrzucając swój młot i dobywając dwójki legendarnych mieczy, rozglądając się ponownie za owym dzikiem pochylając się nisko do ziemi aby tym razem przyjąć szarżę wprost na swoje ostrza ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dzik stał prosto przed Tobą i najwidoczniej nie był taki głupi, bo ani myślał o szarży zakończonej nabiciem się na miecze i śmiercią. W związku z tym jedynie podszedł do zranionego przez Ciebie człowieka, a ten wdrapał się na jego grzbiet i dzik pobiegł w leśną gęstwinę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Teleportował się więc w stronę swego młota podniósł go i zaczął serię szybki skoków ‐ podążając za uciekającymi, starał się także podciąć dzika z pomocą magii bólu która nagle miała uderzyć go…wszędzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stwór zakwilił żałośnie i stanął na tylnych łapach, aby chwilę potem upaść na ziemię razem ze swym towarzyszem. Jego masywne ciało drgało co chwila w bólu, a ranny mężczyzna dobył krótkiego noża i wstał na nogi, gotów walczyć do końca jeśli będzie trzeba.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zatrzymaj się, łaku. Nie jestem tu aby cię zabić, na imię mi Znait, niektórzy znać mnie mogą jako Strażnika, chcę najpierw złożyć ci propozycję…zanim zaczniemy walkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Fakt, że nie zaatakował, może sugerować, iż jest zainteresowany.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Twój atak na mnie był głupstwem, jednak mogę wyleczyć twą ranę i zabrać cię na…podróż, podróż która uczyni cię obrzydliwie bogatym i potężnym. Na tyle potężnym aby bez problemu wryć się w historię…i stać się najpotężniejszym ze swej rasy. Czeka nas jednak wiele niebezpieczeństw…‐ jego głos miał mieć kuszący ton, wpijając się w umysł ‐ druga część miała brzmieć błacho jakby owe niebezpieczeństwo miało być ledwie istniejące ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zaprzeczył zdecydowanym skinieniem głowy, widać, że akurat Łaka bogactwem i potęgą nie przekonasz, zwłaszcza jeśli takowy jest od dziecka bezwarunkowym sługą innej istoty, najczęściej Maga.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zastanowił się przez dłuższą chwilę po czym jego oczy zmieniły kolor na biały w krótkim mignięciu

‐ Zabije tego który trzyma cię w niewoli.‐ jego, teraz wężowy i jadowity miał się wpić w jego umysł ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że tym go zaciekawiłeś i zastanowiłeś, a nawet doprowadziłeś do wewnętrznej walki, która była skutkiem przeciwstawienia się dwóch cech: Bezwarunkowej lojalności, w jakiej wychowano go od dziecka, oraz pragnienia wolności. Obecnie chyba żadna ze stron nie zyskiwała w tej bitwie przewagi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Pomyśl o wolności…o świecie na który ciebie czeka, o życiu które nigdy nie było ci dane…zabije go ‐ rozerwę na kawałki i już nigdy nie będziesz musiał słuchać się…nikogo‐ kontynuował owym tonem, tylko ostatnie słowo zmieniając na silniejsze ‐ pobrzmiewające echem ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwał kilka razy głową w milczeniu, aby w końcu rzec:
‐ Zgadzam się. Zgadzam.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Prowadź.‐ stwierdził jedynie wyczekując aż Łak wskaże mu drogę ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie zostawię swojego przyjaciela. ‐ odparł wprost, wskazując na dzika, który powoli dochodził do siebie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Używając magii bólu pozbawił dzika jakiegokolwiek poczucia owego ‐ sprawiając że teraz ból przez który przeszedł wydawałby mu się czymś bardzo odległym

Ból który mu zadałem powinien zniknąć, chcę jednak wiedzieć gdzie mam się udać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dzik powoli wstał, a od kolejnej szarży na Ciebie powstrzymał go tylko mężczyzna, który coś mu tam niby wytłumaczył.
‐ Będziemy Ci przewodnikami. ‐ wyjaśnił i zniknął w leśnej gęstwinie. ‐ Tędy!