Kryjówka Łaków.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Spojrzał wokół siebie gotów w każdej chwili teleportować się lub uderzyć, tylko jego stary towarzysz miał usłyszeć słowa które zaraz wypowiedział.

Są to nasi przyjaciele, czy wrogowie ? Jeśli wrogowie, wszyscy zginą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bulwa:
//To jak z tą interakcją?//
Sztuczki zostały dość szybko przerwane, a to w dość brutalny sposób, ponieważ Twój koń nagle zatrzymał się, a to przez znak tego tajemniczego najemnika z bajerancką bronią, który kazał Wam wszystkim się zatrzymać.
Bilo:
Nim odpowiedział, jego gardło przeszyła celnie rzucona włócznia, po chwili towarzyszący mu dzik otrzymał kilka podobnych trafień w bok, a gdy przewrócił się, kolejny rzut zakończył jego życie, wbijając się w odsłonięty brzuch. Wszystko to działo się przy akompaniamencie jednego tylko słowa, wypowiadanego przez wszystkich obecnych: “Zdrajcy! Zdrajcy! Zdrajcy!”

[Kubeł1001]

bulorwas

//Dajeta mi go do fabuły. //
Jeśli jeszcze nie był na ziemi to zeskoczył z konia. Podniósł mały kamyczek z ziemi chcą rzucić nim w najemnika, ale w ostatniej chwili się powstrzymał i schował go do kieszeni.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W ułamku sekundy dobył dwójki swoich mieczy i zaczął teleportować się, najpierw do tych nieszczęśników którzy znaleźli się z tyłu ‐ powoli przebijając każde żywe stworzenie swym mieczem…aż zatrzymał się na ostatnim z ludzi ‐ oczywiście jeśli żaden nie okazał się wcześniej wyzwaniem zdolnym go zatrzymać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bulwa:
‐ Broń. ‐ rzucił najemnik szeptem, kładąc po kryjomu dłonie na mieczu i sztylecie, podobnie uczynił Nag, chwytając swoją broń, Mag zaś zaczął ledwo słyszalną inkantację. Tak, bez dwóch zdań coś się szykuje.
Bilo:
A to Ci dopiero niespodzianka, gdyż zarżnąłeś ledwie dwóch, gdy trafiłeś na jednego, który dorównywał Ci umiejętnością, a gdy dołączyli do niego najbliżsi kompani w liczbie czterech, przestało robić się zabawnie. Ich włócznie, topory i miecze dały nawet radę kilka razy zadrasnąć Twój pancerz, a niewielu do tej pory miało okazję to uczynić.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Natychmiast zmienił swój styl ‐ wcześniej zadając proste uderzenia tym razem walczył niczym Mroczny Elf, wykonując krótkie, szybkie i jak najbardziej bolesne ciosy ‐ skorzystał też z okazji i teleportował się, próbując ciąć po plecach tego z którym walczył, dalej natychmiast obracając się aby uderzyć na kolejnego.

[Kubeł1001]

bulorwas

Zdjął łuk z pleców, naszykowal strzałę i lekko napiął tcięciwę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Zmiana taktyki przyniosła efekt, jakim było zabicie dwóch z walczących z Tobą Łaków, pozostali dwaj zwarli szyki, zostawiając trzeciego, lekko rannego, aby chronił ich plecy przed Waszym natarciem.
Bulwa:
Nim wypatrzyłeś cokolwiek, w co możesz ową strzałę wpakować, tuż nad Twoją głową śmignęła rzucona z zarośli włócznia. Gdybyś był człowiekiem, zapewne teraz leżałbyś martwy, ale bycie Hobbitem ma jakieś plusy. Po chwili, nieco około kilka sekund po włóczni, z krzaków wyleciał wielki dzik, nacierając wprost na Ciebie ze swymi wielkimi szablami ustawionymi tak, żeby rozpłatać wszystko żywe, co wejdzie mu w drogę.

[Kubeł1001]

bulorwas

Przycelował i strzelił dzikowi w łeb. Przygotował sztylet do walki.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Teleportował się zatem w tył, złapał za swój młot i wygiął się w tył po czym doskoczył do przodu ‐ ciskając broń w sam środek szyku ‐ zaraz też teleportował się bliżej i zakręcił młynki brutalnie tnąc po swych wrogach, starając się jakoś oszczędzić owego jednego, rannego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
//Masz na myśli tego, z którym się dogadałeś wcześniej?//
Bulwa:
Nawet jeśli trafienie zrobiło na nim jakieś wrażenie, to bynajmniej nie dał tego po sobie poznać, szarżując nadal, oczywiście teraz w Twoim kierunku.

[Kubeł1001]

bulorwas

Zeskoczył z konia na dzika starając się dźgnąć go w kark (w sensie dzika, nie konia.) sztyletem.

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Tego jednego którego cofnęli w tył

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Udało się prawie doskonale. Prawie, bo poza rannym, został jeszcze jeden z wojowników, zdaje się, że ten najlepszy.
Bulwa:
//Nie, że coś, ale jesteś już na ziemi, bo z konia zeskoczyłeś wcześniej.//

[Kubeł1001]

Bilolus1

Spojrzawszy na niego ścisnął jego serce w okrutnym bólu używając swej magii, tak jakby nagle sam Strażnik owinął swą stalową dłoń wokół niego, a gdy zapewne przeżywał potężne katusze ten tylko do niego podszedł i zakręciwszy się w miejscu spróbował odrąbać mu głowę.

[Kubeł1001]

bulorwas

Kuba1001 pisze:
//Nie, że coś, ale jesteś już na ziemi, bo z konia zeskoczyłeś wcześniej.//

No to z ziemi wskakuje na dzika. Z koniem się udało to czemu miałoby się nie udać z mniejszym dzikiem? Oczywiście dźga go sztyletem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
W momencie, gdy jego oddzielona od reszty ciała głowa spadła na ziemię, drugi Łak był już dość daleko, salwując się ucieczką, której tępo było dość spore, biorąc pod uwagę, że był ranny.
Bulwa:
Ano taki, że to nie był udomowiony prosiaczek, ale wielki odyniec i zapewne też Łak, nie nawykł więc do intruzów na swoim grzbiecie, a zamanifestował to dość otwarcie, od razu Cię zrzucając, a po drodze wyprowadzając też kopniak z tylnych racic, który szczęśliwie ominął Twoją głowę.

[Kubeł1001]

bulorwas

//Dźgnięcie się nie powiodło nie?//
To teraz strategia godna mistrza.

Schował łuk i przygotował miecz do pary ze sztyletem. Stanął w pozycji obronnej. Poczekał aż dzik na niego zaszarżuje, a gdy ten to zrobił, Niziołek zrobił wślizg pod jego brzuchem starając się podciąć ścięgna dzika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie.//
Dzik miał inne priorytety na chwilę obecną, gdyż o włos uniknął magicznej kuli i rzucił się w stronę Maga, lecz zamiast niego, rozpłatał swoimi szablami tylko konia. Jednocześnie odsłonił się na atak Naga, który to wykorzystał, wbijając mu miecz w bok.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Teleportował się tuż za jego plecy, zaczepiając swe miecze przy pasie ‐ tym razem nawet nie miał zamiaru użyć broni ‐ złapał go za kark wpijając w jego szyje swe stalowe rękawice, gotów rozszarpać gardło mężczyzny jeśli się nie zatrzyma

Powiedz mi, dlaczego go zabiliście ? Był mi potrzebny…a ja bardzo nie lubię kiedy umierają ci dla których mam jakieś cele…