Kryjówka Łaków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile wrogów brakuje, to skały również, tak jak czegokolwiek innego: Wokół dębu starannie wykarczowano niemalże wszystko, pozostawiając tylko trawę, a co ciekawe, także równiusieńko przyciętą.

[Kubeł1001]

bulorwas

Wrócił do swoich.
‐Czysto.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A liczyłem na jakieś… wrażenia. ‐ mruknął Magnus i ruszył jako pierwszy w kierunku dębu, reszta zaś ruszyła za nim.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Wrażeń lepiej szukać w łóżku z kobietą niż u Hobbita zwiadowcy przy wielkim drzewie.
Odszczekł cicho idąc na nimi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nim uraczył Cię jakąś soczystą ripostą, zarośli powoli zaczęły wychodzić dziki podobne do tego, jak ten spotkany wcześniej, lecz wyposażone w ostrza na szablach i kolczugi lub skórzane zbroje z płytkami żelaza. Jakby tego było mało, pojawili się także rudowłosi i zielonoocy mężczyźni w sile wieku, którzy otwarcie manifestowali swoją siłę fizyczną, a zbrojni byli w miecze długie lub dwuręczne, tarcze, włócznie, oszczepy i topory. Taaak, nie wygląda to zbyt dobrze.

[Kubeł1001]

bulorwas

Jako że miał przygotowany łuk i strzałę to wystrzelił jedną prosto w serce (lub głowę jeżeli owe było zakryte czymś przez co strzała by się nie przebiła) po czym przewiesił łuk przez plecy i wziął do prawej ręki miecz, zaś do lewej sztylet

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Serce lub głowę? No fajnie, ale czyją? Dzika czy faceta?//

[Kubeł1001]

bulorwas

//Faceta

[Kubeł1001]

Kuba1001

Posiadający tarczę mężczyzna zdołał się nią zasłonić, więc Twoja strzała nic mu nie zrobiła.
‐ Może rozwiążemy to dyplomatycznie? ‐ spytał Nag, kiedy najemnik i Mag szykowali się już do ataku i, o dziwo, przyznali mu rację.

[Kubeł1001]

bulorwas

Opuścił łuk będąc dalej w gotowość mimo wszystko.
‐Macie szczęście, bo jak walnę z młota to się ziemia trzęsie!

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile Twoi kompani próbowali zachować kamienną twarz i nawet im się to udało to już pozostali ryknęli basowym śmiechem, choć widać po nich, że ani na chwilę nie odsłonili się lub nie okazali, że nie są gotowi do podjęcia walki.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Gadamy czy walczymy? Wybór należy do was.
Rzekł do oponentów cichy wódz drużyny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie chcemy walki, ale porozmawiać z Waszym panem. ‐ odrzekł najemnik, prawdziwy przywódca grupy.
‐ Zgładziliście wielu naszych braci. ‐ zaoponował jeden z Łaków.
‐ W obronie własnej. ‐ dodał Magnus, co chyba wystarczyło, bo szereg dzików i wojowników zaczął się powoli rozstępować, zapewne przez Maga, który właśnie się do Was kierował.
‐ Poszło gładko. ‐ mruknął Nag, wbrew swoim słowom zaciskając nerwowo dłoń na rękojeści swego miecza.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Witam serdecznie Pana Maga. My tu w sprawie pewnego przedmiotu… Może napijemy się herbaty, posłuchamy czegoś miłego dla ucha, zjemy coś smacznego i dopiero wtedy rozpoczniemy negocjacje? My, Niziołki jesteśmy pokojową rasą i zamiast wyciągać szable, wolimy omówić temat na spokojnie. To jak będzie Wielki Czarodzieju?
Zapytał grzecznie zakładając łuk na plecy. Udawanie miłego, śmiesznego i głupawego osobnika szło mu bardzo dobrze.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mój czas jest cenniejszy niż życia Was wszystkich razem wzięte, więc radzę się streszczać. ‐ odparł Mag beznamiętnym głosem.
Tymczasem mogłeś go dostrzec pośród tłumu swych podwładnych, z pewnością to człowiek, choć niewiele więcej można stwierdzić przez sięgający ziemi, ciężki płaszcz z kapturem w srebrnej barwie.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Otóż nasz pracodawca, Czarodziej tak potężny, że wymówienie jego imienia w zwykłej rozmowie byłoby obrazą przysłał nas po pewien artefakt. Winieneś o tym ciut wiedzieć.
Powiedział miło kładąc ręce za plecami. Uderzył pięściami w siebie by drużyna wiedziała, że ma przygotować się do walki. Gwizdnął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie mogliście powiedzieć tak od razu? Wtedy obyłoby się bez zbędnych ofiar. ‐ odrzekł i pstryknął palcami, a jeden z Łaków posłusznie ukłonił się i odszedł gdzieś, zapewne po ten Wasz nieszczęsny artefakt.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Nie bez zbędnych, ale bez ŻADNYCH. Znałem już kiedyś człowieka który tak żonglował słowami.
Rzekł przypominając sobie brata dziewczyny którą wtedy zbrzuchacił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zbędnych, żadnych… Co za różnica? Oni stworzeni są, aby zginąć w mojej sprawie. ‐ powiedział z dozą pogardy głosie, mając oczywiście na myśli Łaków.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Oni są stworzeni po to by żyć, kochać i nienawidzić.
Powiedział.