Kryjówka Łaków.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Wybiegła więc z tego drzewa, żeby się rozejrzeć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak jak wcześniej zauważyłaś, w promieniu około dziesięciu metrów od dębu nie było nic, aby nie naruszać przestrzeni życiowej Maga. Dalej rozłożone były szałasy i chaty, choć w części tych ostatnich prawie na pewno przechowywano też broń, narzędzia, jedzenie i tak dalej, a większość Łaków mieszkała w o wiele liczniejszych szałasach. Najwidoczniej kiedyś musiała odbywać się tu jakaś bitwa lub coś w tym guście, gdyż cały teren otaczała palisada, wał ziemny i pełna wody fosa, a gdzieniegdzie dalej dostrzegłaś też starannie zamaskowane wilcze doły.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Dalej się rozglądała, bo była zbyt nieśmiała, żeby zacząć rozmowę z kimkolwiek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Inni również byli zbyt zajęci swoimi sprawami, aby porozmawiać z Tobą.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Usiadła gdzieś, żeby chwilę odpocząć i pomyśleć, oglądała przy tym innych, jeśli ci przechodzili koło niej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się znaleźć takie miejsce, w którym mogłaś siedzieć do woli i nikomu nie przeszkadzać. Jak zauważyłaś, mijający Cię mężczyźni byli bardzo podobni do tego, którego spotkałaś w Kasuss, kobiet nie widziałaś praktycznie w ogóle, a wojownikom towarzyszyły czasem wielkie dziki, choć raz byłaś świadkiem, jak takowy przemienia się w człowieka, więc i pewnie one były Łakami.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Oglądała, co inni robią na dworze oprócz chodzenia w różne strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej wioska była samowystarczalna, zauważyłaś pośród Łaków nie tylko wojowników, których było najwięcej i najpewniej to właśnie była ich główna funkcja, nawet mimo zajmowania się czymś innym, to mieli też inne zajęcia: Dostrzegłaś wielu rzemieślników szyjących ubrania, wyrabiających broń, narzędzia i ozdoby, a także myśliwych, bartników, rybaków, drwali i tak dalej.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Poszła poszukać miejsca, gdzie mogłaby coś zjeść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Całe jedzenie, a przynajmniej to gotowe, trafiało do jednego budynku, być może pełniącego funkcję podobną do spichlerza, gdzie na straży stał jeden z wartowników, choć widać, że nie przykładał się do pracy, skoro nikt i tak by się tu nie zakradł.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐P‐przepraszam… ‐ Powiedziała cicho do wartownika. ‐ Czy mogłabym dostać coś do jedzenia?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Trzy posiłki dziennie, dla wszystkich. ‐ powiedział, ale po chwili najwidoczniej zrobiło mu się Ciebie żal, więc westchnął i wszedł do magazynu, wracając z kilkoma paskami suszonego mięsa, odrobiną miodu, kawałkiem chleba i kilkoma jabłkami, które Ci wręczył.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Dziękuję. ‐ Uśmiechnęła się, usiadła niedaleko wartownika i zaczęła jeść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Można by powiedzieć, że nic wielkiego, jedzenie jak jedzenie, ale musisz przyznać, że dawno nie jadłaś tak słodkich i soczystych jabłek, a miód… Cóż, nie pamiętałaś, abyś kiedykolwiek miała go w ogóle okazję skosztować, ale ten był wyjątkowo smaczny, słodki i lepki. Jedynie mięso i chleb były czymś, co nie wyróżniało się od tego, co jadłaś wcześniej.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Sprawdziła, jaka jest pora dnia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozycja słońca na niebie, które prześwitywało przez gęste korony rozłożystego dębu i innych drzew zgromadzonych wokół niego, pozwalała sądzić, że jest wczesne popołudnie.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Dziękuję jeszcze raz. ‐ Powiedziała do wartownika i wróciła do drzewa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową, a gdy odeszłaś, wrócił do swoich obowiązków, a i Ciebie nikt nie zaczepiał. Dopiero jeden z Łaków podszedł do Ciebie i wyjaśnił, że masz iść z powrotem do chaty Maga w drzewie, odchodząc niemalże od razu, bez jakichkolwiek wyjaśnień, które pewnie uznał za zbędne.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Poszła więc powolnym krokiem do chaty maga.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalazłaś go na fotelu w głównej izbie , gdy głaskał jednego z dziwnych stworów, jakich było tu pełno. Jednakże na chwilę po Twoim przyjściu wszystkie ze świstem wyleciały przez naturalne okna w monstrualnym pniu wielkiego dębu.
‐ Jak dobrze znałaś swojego niedawnego pana? ‐ zagadnął bez żadnych ogródek, gdy tylko skrzydlaci posłańcy opuścili wnętrze drzewa.