Ciemna Grota (Wioska Scharim) [Podmrok]

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ O, żyje. ‐ ucieszył się znajomy, a gdy pomógł Ci wstać i nieco rozjaśniło Ci się w pysku zrozumiałeś, że to nie kto inny, jak dobry szczurza morda Skrel. ‐ Myślałem, że zdechłeś czy coś.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Raz miałem pół na pół spirytus i krew w organizmie, i jak widzisz stoję prawie, że prosto.
Odpowiedział opierając się na swoim kosturze.
‐Działo się coś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Niezbyt, niby taka wielka zawierucha w Podmroku, a nikt nas nie zaatakował.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Więc ją wykorzystamy i my zaatakujemy.
Powiedział ocierając ręką ryj z potu.
‐Wygram wybory i zorganizuję armię. Potrzebuję tylko twojego głosu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Masz mój głos, narąbany idioto. Zapomniałeś, że nie masz głosów reszty?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Ale mam bimber!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie każdego kupisz bimbrem, a jak oddasz któremuś coś z moich udziałów z Goblinów to pożałujesz.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Nie potrzebuję każdego, trza mi większości.
Poprawił Skrela.
‐Wiesz dlaczego demokracja jest ch*jowa? Bo jak jesteście w trójkę zamknięci i dwóch zagłosuje za wpie**oleniem na obiad trzeciego, to jest to prawnie legalne.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja tam bym nie narzekał, chyba że byłbym tym trzecim, wtedy to rzeczywiście ch*jowo.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Dlatego potrzebujemy władcy z jajami.
Odrzekł wychodząc.
‐Później się zobaczymy.
Poszedł do domu, wziął kolejne 2 butelki i poszedł do kolejnego członka rady.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zastałeś go, podobnie jak innych podczas robienia pielgrzymki z bimbrem, więc byli na obradach lub u arcyszczura.

[Kubeł1001]

bulorwas

Też tam poszedł, oczywiście z bimbrem.
‐Co tu się odwala?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że coś im przerwałeś, bo siedzieli razem, blisko siebie, i rozmawiali iście konspiracyjnym szeptem.
‐ Eee… No, my tak tu sobie o tych… No… O podatkach gadamy. ‐ wyjaśnił jeden ze Skavenów, inni poparli go kiwnięciami głów. ‐ A co?

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Ch*jać to ja, a nie mnie!
Krzyknął
‐Albo wyjawicie mi o czym tak skrycie pie**oliliście, albo każdego naszprycuję taką ilością Pocisków Mroku, że zdechnie zanim zdąży upaść na ziemię! Gadać!
Krzyknął przygotowywując kostur do rzucenia zaklęcia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No to chyba, kuwa, mówimy, że o podatkach! ‐ warknął ten sam Skaven, wstając z miejsca i dobywając przytoczonego do pasa mieczyka. ‐ Chyba wiesz, że wojna idzie, trzeba nam złota, żeby nie dać się wyrżnąć dla sąsiada.
‐ U Ciebie dają podatki normalnie, po chj nam było Cię wzywać? ‐ spytał inny, nieco spokojniejszym i bardziej pojednawczym tonem.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Jak byście mówili o jenych podatkach to ta konspiracja byłaby ch*ja nie potrzebna! Chcecie zajeć mnie i Skrela!
Kłócił się gotów wystrzelić smugę Mroku w skavena z mieczem.
//Walczyć czy nie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Jak chcesz, w sumie jak zawalczysz to będzie szybciej i zabawniej.//
‐ Że my łżemy? A może to Ty jakieś chjnie z tym całym Skrelem na boku odpi**alasz, żeby przejąć władzę? ‐ gorączkował się Skaven z mieczem, postępując do przodu nawet kilka kroków.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Zdychaj.
Powiedział po czym skupił się na wystrzeleniu smugi Mroku w Skaveński łeb.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na zdobytym kiedyś przez Ciebie pucharze Szarych Krasnoludów widniał ciekawy napis: “Zabij jednego, a przerazisz tysiące,” który idealnie zilustrował to, co stało się właśnie w pomieszczeniu: Pocisk dosłownie rozerwał na strzępy kruchą, skaveńską czaszkę, a posoka, resztki mózgu i tym podobne obficie zrosiły ściany, meble i stojących najbliżej trupa Skavenów, a nieco mniej tych z tyłu i Ciebie.

[Kubeł1001]

bulorwas

Oblizał swój pyszczek z resztek mózgu oponenta, biorąc to do ust, po chwili udawanego rozmyślania nad smakiem splunął z sadystycznym uśmiechem.
‐Za grosz w tym smaku nie było inteligencji. Mam nadzieję, że wy okażecie jej więcej.
Wlepił gały w Arcyszczura, nie były to gały, tak jak wcześniej, zdradliwe i gotowe dźgnąć w plecy w każdej chwili, teraz były to oczy zdobywcy, patrzącego na swą ofiarę. Taka zmiana nastąpiła w Szachraju, poczuł władzę, po raz kolejny to właśnie magia mu ją dała, ta magia uważana przez wielu za niegodną i plugawą. Ta magia, która nie raz uratowała mu życia. Teraz to zrozumiał, zrozumiał, że chce patrzeć tym wzrokiem na każdego, a w odpowiedzi dostawać ich wzrok, pełen strachu, przerażenia i bojaźni. Użył magię by zwiększyć ich strach i respekt, który czuli teraz wobec niego.
‐Klękajcie przed nowym Arcyszczurem, a może daruje wam życie.
Lustrując ich najbardziej złowrogim wzrokiem, jaki mogli zobaczyć w tej części Podmroku