Jarostocze

[Kubeł1001]

Kuba1001

Do Twojej raczej nie zajrzą, bo jest za daleko. Ale za to jeden zbliża się w kierunku tej, gdzie chłop ukrył mężczyznę… Skoro za jego wydanie obowiązywała nagroda, to i kara należy się za ukrywanie go, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pewnie tak. Niemniej, głupi chłop sam sobie zasłuży na ukaranie, nikt mu nie kazał go chować. Darea była szczodra i dobra, ale własnego życia nie będzie narażała przez głupotę wieśniaka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Jak prawie zje**ć sobie fabułę by Radiotelegrafista.//
Szczęśliwie nie musiała, bo wojownik nie zdążył wkroczyć do środka, gdyż dowódca oddziału wezwał do powrotu na wierne rumaki i dalszej jazdy, co też się stało i po chwili konny oddział się oddalił, a chłop wyprowadził rannego mężczyznę na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Jeśli mam do końca życia tej postaci zbierać ziółka i leczyć wieśniaków, to tak też będę robił. A to, że jedna postać z zdolnościami czysto wspomagającymi nie podłożyła się pod miecz 5 uzbrojonym jeźdźcom, to tylko dlatego, że nie jest głupia jak but//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Podeszła do mężczyzny, podejrzliwie mu się przyglądając.
‐ Powinieneś jeszcze leżeć. ‐ Powiedziała karzącym głosem ‐ Chodź za mną, muszę zobaczyć, czy przypadkiem nie można by znaleźć dla Ciebie czegoś na regenerację ciała. ‐ Pokazała mu dłonią, by za nią podążał i poszła do swojej chaty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruszyliście, ale po kilku chwilach, do tego nie sami, bo mężczyzna nie pokonałby sam takiej odległości, więc abyś nie musiała nieść go od pewnego momentu na własnym grzbiecie dwóch wieśniaków skleciło prowizoryczne nosze, na których zabrało go do Twojej chaty, skąd odeszli, gdy tylko mężczyzna usadowił się na trawie przed chatą wraz ze swym skromnym, ale jakże cennym, dobytkiem.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaciągnęła mężczyznę na noszach do swojej chaty po czym zatrzasnęła drzwi i przyjrzała mu się dociekliwie:
‐ Skoro teraz jesteś prostym wędrowcem, to w takim razie kim byłeś? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Baronem, synem władcy tych ziem. ‐ odparł z prostotą, jakby jego szlacheckie pochodzenie było błahostką, ale dopiero po dobrej chwili milczenia. ‐ Mojego ojca zabił hrabia Dunu, ale mi udało się zbiec.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Rozserzyły jej się źrenice. Nie wiedziała, czy złożyć jakąś cześć baronowi, czy dalej zachowywać się tak jak teraz. Dopiero po chwili odpowiedziała:
‐ Czyli te ziemie są prawowicie twoje…‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aleś Ty spostrzegawcza. ‐ parsknął, podnosząc się na ramionach, aby lepiej usiąść.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Jestem tylko wiejskim znachorem. ‐ Wzruszyła ramionami. ‐ Kim jest ten cały Dunu? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Hrabia, szlachcic i straszny chciwiec, to dlatego zagarnął prawnie moje ziemie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ I to tyle? Zgarnął i już? Nie masz sposobu, by odzyskać swoje ziemie? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdyby był jakiś prosty sposób, to już dawno siedziałbym na tronie, a nie w tej chacie… Poza zabiciem go musiałbym udać się wprost do Cesarza, co jest raczej kłopotliwe.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pokiwała głową w zrozumieniu i zastanowiła się. Nigdy za bardzo nie zaprzątało to jej głowy, ale może gdzieś w jej pamięci jest zakopane, gdzie rezyduje ten cały cesarz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, tutaj nigdy nie przewijały się sprawy większej wagi, niż te dotyczące Ciebie, wioski, jej mieszkańców i ich problemów, także o ile tę nazwę słyszałaś, to już nic więcej nie mogłaś z nią skojarzyć, zwłaszcza miejsca pobytu tej osoby.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ A…Gdzie ten cały Cesarz rezyduje? ‐ Zapytała, nieco wstydząc się własnej niewiedzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żebym ja to wiedział… ‐ westchnął szlachcic, krzywiąc się przy tym z bólu. ‐ Ostatnio w kraju dzieje się na tyle źle, że podróżuje po całym Cesarstwie w różnych sprawach.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Yhm…‐ Udawała, że wie o co chodzi ‐ Nie masz sposobu, by go zabić? Tego Dunu? ‐