Jarostocze

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zaciągnęła mężczyznę na noszach do swojej chaty po czym zatrzasnęła drzwi i przyjrzała mu się dociekliwie:
‐ Skoro teraz jesteś prostym wędrowcem, to w takim razie kim byłeś? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Baronem, synem władcy tych ziem. ‐ odparł z prostotą, jakby jego szlacheckie pochodzenie było błahostką, ale dopiero po dobrej chwili milczenia. ‐ Mojego ojca zabił hrabia Dunu, ale mi udało się zbiec.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Rozserzyły jej się źrenice. Nie wiedziała, czy złożyć jakąś cześć baronowi, czy dalej zachowywać się tak jak teraz. Dopiero po chwili odpowiedziała:
‐ Czyli te ziemie są prawowicie twoje…‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aleś Ty spostrzegawcza. ‐ parsknął, podnosząc się na ramionach, aby lepiej usiąść.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Jestem tylko wiejskim znachorem. ‐ Wzruszyła ramionami. ‐ Kim jest ten cały Dunu? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Hrabia, szlachcic i straszny chciwiec, to dlatego zagarnął prawnie moje ziemie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ I to tyle? Zgarnął i już? Nie masz sposobu, by odzyskać swoje ziemie? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdyby był jakiś prosty sposób, to już dawno siedziałbym na tronie, a nie w tej chacie… Poza zabiciem go musiałbym udać się wprost do Cesarza, co jest raczej kłopotliwe.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pokiwała głową w zrozumieniu i zastanowiła się. Nigdy za bardzo nie zaprzątało to jej głowy, ale może gdzieś w jej pamięci jest zakopane, gdzie rezyduje ten cały cesarz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, tutaj nigdy nie przewijały się sprawy większej wagi, niż te dotyczące Ciebie, wioski, jej mieszkańców i ich problemów, także o ile tę nazwę słyszałaś, to już nic więcej nie mogłaś z nią skojarzyć, zwłaszcza miejsca pobytu tej osoby.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ A…Gdzie ten cały Cesarz rezyduje? ‐ Zapytała, nieco wstydząc się własnej niewiedzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żebym ja to wiedział… ‐ westchnął szlachcic, krzywiąc się przy tym z bólu. ‐ Ostatnio w kraju dzieje się na tyle źle, że podróżuje po całym Cesarstwie w różnych sprawach.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Yhm…‐ Udawała, że wie o co chodzi ‐ Nie masz sposobu, by go zabić? Tego Dunu? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdyby nie był takim tchórzliwym zdrajcom to po wyleczeniu ran wyzwałbym go na honorowy pojedynek na udeptanej ziemi i odebrał to, co moje z woli bogów.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Przecież to kompletne łajdactwo i brak honoru z strony kogoś o szlacheckim statusie! ‐ Oburzyła się. Nie interesowała się takimi sprawami, ale wiedziała, iż mężczyzna nie może odrzucić rzuconej rękawicy. ‐ Musiał by przyjąć wyzwanie, inaczej ośmieszyłby się. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdyby nie to, że jego siepacze zabiliby mnie, nim zdołałbym zbliżyć się do jego siedziby na tyle, aby wyzwać go na pojedynek, to najpewniej tak bym zrobił.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Znów zamilkła na moment. Szlachcic wywołał u niej mieszane uczucia. Oburzenie wobec zachowania Dunu, bijące się z równie silną myślą “Takie jest życie, to nie twój problem”, a także chęć pomocy młodemu szlachcicowi, mieszana z tą samą, wcześniej wymienioną sentencją, podpowiadaną jej przez umysł. Rozłożyła bezradnie dłonie:
‐ Słuchaj, chciałbym Ci…Waszej wysokość‐ci? Dobra, nieważne. O co mi chodzi, to to, że chcę pomóc, ale nie mam zielonego pojęcia jak by tego dokonać. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jest nas dwoje. ‐ westchnął ponuro. ‐ Ja już się przyzwyczaiłem, byłem w drodze do majątku mojej odległej rodziny na granicy z Nirgaldem, wuj ma tam spore posiadłości i setkę zbrojnych. Niestety, po drodze zostałem napadnięty przez kilka Ghuli, ale zabiłem je, nim sam trafiłem tutaj. Przeklęte ścierwojady.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Hmm…‐ Zastanowiła się znowu, a w jej głowie zaświtał pomysł ‐ A jakbyś dotarł do wuja? Wtedy poszłoby z górki, nie? ‐