Bryg ''Sieg''

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jadł więc, przy okazji obserwując innych i słuchając ich rozmów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozmawiali o sprawach dnia poprzedniego, czasem też o kliencie, którego nawiasem mówiąc tu nie ma.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ouh, przegapia historię i kolację. Podejrzane. Zjadł, podziękował i ruszył na poszukiwanie klienta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zastałeś go tam gdzie wcześniej, czyli na Ciebie, opartego o burtę i wpatrzonego w morze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie zamierzasz zjeść kolacji?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie odpowiedział.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Klepnął go w ramię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lekko podskoczył, omiatając okolicę i Ciebie zaskoczonym wzrokiem.
‐ Co? O co chodzi?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zasnąłeś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na to wygląda. Coś mnie ominęło?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Kolacja. Na szczęście w połowie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i zaczekał, aż odprowadzisz go do kambuza.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zaprowadził go do kuka, który miał mu przydzielić posiłek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Otrzymał pomidorową, a kucharz odszedł, zapewne aby przynieść chleb, owoce, warzywa, wodę, sery i mięso, które miały uzupełnić zupę. Klient siadł obok Ciebie i w milczeniu spożył posiłek.
‐ Miała być jakaś historia. ‐ powiedział, gdy już skończył.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie zaśniesz w trakcie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aż tak długa czy aż tak nudna?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie. Po prostu jesteś po śnie, a pewnie marzy ci się drzemka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślę, że jakoś wytrzymam, najwyżej resztę dokończymy jutro.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czyli wersja dłuższa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Więc mów. ‐ powiedział, a większość marynarzy przysiadła się bliżej, by również posłuchać. Nie to, że nie znali jakiejś Twojej historii, ale zawsze lubili posłuchać.