Krasnoludzki fort rozbójniczy

[Kubeł1001]

Kuba1001

Akurat przodem, bo tyłem do Ciebie stoi Hobgoblin usiłujący z nim walczyć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No i jak z tym walczyć? Jakiś sposób?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obecnie to najlepiej nie wchodzić Hobgoblinowi w paradę, bo jakoś sobie radzi, a mur jest za ciasny, żebyście stanęli ramię w ramię, a karkołomna akrobacja, aby znaleźć się za tajemniczym napastnikiem też raczej w grę nie wchodzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli dbał o swoje plecy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic im nie zagraża, ale od frontu pojawiło się zagrożenie, gdy Hobgoblin jednak uległ przeciwnikowi i stracił głowę. Tak czy inaczej, stanął przed Tobą osobnik o posturze człowieka, którego twarz skrywała drewniana maska oddająca najprostsze rysy ludzkie wraz z otworami na oczy. Odziany był w luźne szaty z nałożonym kapturem, acz posiadał nagolenniki, naramienniki i kolczugę. Zakręcił młynka skrwawionymi mieczami jednoręcznymi i ruszył do ataku, wykonując dwa szybkie cięcia na wysokości Twojej głowy i szyi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zasłonił się tarczą.
‐Nie chcę być leniwy, ale ork z tyłu wygląda na groźniejszego przeciwnika!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie był na tyle głupi, aby nabrać się na tę tanią sztuczkę i odwrócić się, więc zaatakował ponownie, gdy oba wcześniejsze ciosy sparowałeś tarczą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ponownie się zasłonił, a następnie czekał na dalszy cios.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ponownie zablokowałeś, a on znów zaatakował, z tym że jednym mieczem na wprost, a drugim z góry, aby ugodzić Cię w tors, szyję, a najlepiej w trzymającą tarczę dłoń.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, teraz jeszcze odskoczył. Później znowu doskoczył i uderzył tarczą dwukrotnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko się udało, acz ciosy tarczą nie dały nic ponad powierzchowne zranienie go, co tylko bardziej go zirytowało, więc natarł z jeszcze większą zawziętością. A przy takim rozmachu to niedługo skończy Ci się mur do wycofywania się.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc pozostało mu bardziej osłonić się plecami murami tak, żeby to za wrogiem była pustka. Jeżeli to się uda, to poświęcił tarczę na zepchnięcie go.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I spychałeś go, a on postąpił kilka kroków w tył, idąc murem, a gdy natrafił na zwłoki Hobgoblina zaczął walkę od nowa, przejmując inicjatywę kolejnymi cięciami i pchnięciami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, znów spróbował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taka przepychanka trwała kilka minut, a skończyła się, gdy zranił Cię w rękę i wypuściłeś tarczę. Poczułeś stal na Twojej szyi, która zaciskała się z każdą chwilą jak nożyce. W chwili, gdy miała pozbawić Cię głowy, Twój oprawca padł martwy, z krasnoludzkim toporem w plecach.
‐ Ścierwo. ‐ warknął Lordu, spluwając na trupa i wyrywając z niego swój oręż.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dzięki. Szkoda że nie spadł i sobie głupiego ryja nie rozwalił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Weź się lepiej na coś przydaj. ‐ powiedział i ruszył do walki, rzucając jeszcze przez ramię: ‐ I nie daj się zabić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobra!
Chwycił broń poległego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dobyłeś eleganckiego i morderczego zarazem miecza jednoręcznego, choć trup miał przy sobie jeszcze jeden taki, sztylet i miecz długi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zabrał jeszcze sztylet i rozejrzał się za <u>odwróconymi do niego</u> wrogami.