Krasnoludzki fort rozbójniczy

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, teraz jeszcze odskoczył. Później znowu doskoczył i uderzył tarczą dwukrotnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko się udało, acz ciosy tarczą nie dały nic ponad powierzchowne zranienie go, co tylko bardziej go zirytowało, więc natarł z jeszcze większą zawziętością. A przy takim rozmachu to niedługo skończy Ci się mur do wycofywania się.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc pozostało mu bardziej osłonić się plecami murami tak, żeby to za wrogiem była pustka. Jeżeli to się uda, to poświęcił tarczę na zepchnięcie go.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I spychałeś go, a on postąpił kilka kroków w tył, idąc murem, a gdy natrafił na zwłoki Hobgoblina zaczął walkę od nowa, przejmując inicjatywę kolejnymi cięciami i pchnięciami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, znów spróbował.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taka przepychanka trwała kilka minut, a skończyła się, gdy zranił Cię w rękę i wypuściłeś tarczę. Poczułeś stal na Twojej szyi, która zaciskała się z każdą chwilą jak nożyce. W chwili, gdy miała pozbawić Cię głowy, Twój oprawca padł martwy, z krasnoludzkim toporem w plecach.
‐ Ścierwo. ‐ warknął Lordu, spluwając na trupa i wyrywając z niego swój oręż.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dzięki. Szkoda że nie spadł i sobie głupiego ryja nie rozwalił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Weź się lepiej na coś przydaj. ‐ powiedział i ruszył do walki, rzucając jeszcze przez ramię: ‐ I nie daj się zabić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dobra!
Chwycił broń poległego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dobyłeś eleganckiego i morderczego zarazem miecza jednoręcznego, choć trup miał przy sobie jeszcze jeden taki, sztylet i miecz długi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zabrał jeszcze sztylet i rozejrzał się za <u>odwróconymi do niego</u> wrogami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był taki jeden, acz musiałbyś się pospieszyć, bo po linie z hakiem właśnie wspina się drugi, który może zagrodzić Ci drogę do pleców ofiary i przy okazji pozbawić Cię życia, jeśli się mu poszczęści.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czyli na szybko, posdszedł do odwróconego i wbił mu sztylet między łopatki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kolczy kaptur i pancerz zrobiły swoje, więc nie zginął, acz odwróciłeś jego uwagę na tyle, aby drugi bandyta ogłuszył go ciosem młota w głowę, a później zakończył sprawę kilkoma innymi. Jednakże nie ma czasu na fetowanie zwycięstwa, drugi napastnik właśnie wspiął się po murze i skorzystał z okazji, aby zamachnąć się na Ciebie mieczem… Poczułeś falę bólu rozlewającą się po głowie, a chwilę później fontannę krwi. Na sam koniec dostrzegłeś w jej kałuży swoje własne prawe ucho.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ku*wa!
W ataku paniki odwrócił się i rąbnął kilka razy tarczą przeciwnika. Nie, nie jedną ręką. Oburącz, waląc tarczą jak kłodą drewna.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie spodziewał się z pewnością takiej reakcji i to tylko zaskoczenie pozwoliło Ci zatłuc go, choć nie masz pewności, czy na śmierć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uderzył go jeszcze raz, później wbił mu sztylet w gardło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No, teraz na pewno jest martwy, ale ucho Ci to nie wróci. Choć teraz jakoś mniej odczuwasz jego stratę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Mniejsza z tym, zabił człowieka! Oh zgrozo, aż tak daleko się posunął! Będzie tego żałował, na Pradawnych!
///Moja postać żałująca zabicia kogoś. Dziwne czasy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tego się nie spodziewałem.//
Jak ucha, ale mniejsza. Jak możesz się zorientować, chyba wygrywacie.