Heresh

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jak skończę to trzymać magią, to też nie będzie tak ładnie. A tu jeszcze trzeba dalej walczyć…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Do ostatniego żołnierza, tak? ‐ spytał, wskazując na wolny stół operacyjny, w międzyczasie szykując narzędzia.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Uther ma swoją dumę, na pewno się nie wycofa. Trzeba czekać na dotarcie naszych sojuszników…‐ Powiedział od razu ruszając ku stołowi, by na nim usiąść czy też się położyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Obawiam się, że gdy tu dotrą, pozostanie im pogrzebać lub opłakać zmarłych i odejść.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Póki co sytuacja nie jest chyba, aż tak tragiczna… Co prawda ja zarządziłbym odwrót połączony z walką, ale oni dalej wolą utrzymywać pozycję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tylko Uther tego nie chce, a wielu zachodzi w głowę, na co on jeszcze czeka. ‐ odparł i wrócił do Ciebie z słoiczkiem jakiejś maści i skalpelem. ‐ Sam pozbędziesz się zbroi czy ja mam to zrobić?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Uther jest wyjątkowo uparty, pewnie nawet jak już miałby tam zostać sam to dalej by walczył…‐ Powiedział, a następnie począł zdejmować swoją zbroję z torsu, bo innej raczej nie będzie musiał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Od zawsze był taki? ‐ spytał, jednocześnie studiując Twoje obrażenia.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Cóż, lepiej poznałem go tylko w czasie tej kampanii, ale widać że sprawia wrażenie upartego i kogoś kto prędzej zginie, niż się podda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oby wyszło mu to na dobre. ‐ mruknął, wstając. ‐ Nie jest źle, może i rana jest głęboka, ale ominęła wszystkie ważniejsze narządy, więc nie będę mieć z tym dużo roboty. ‐ dodał, odstawiając trzymane dotąd przedmioty na bok i mamrocząc powoli zaklęcie, które poskutkowało wypuszczeniem z palców mlecznobiałej mgły, która, po dotarciu do rany, przyniosła falę ulgi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to co, kiedy znowu mogę wracać do walki?‐ Powiedział zaśmiawszy się nieco, rzecz jasna rzucił to dosyć ironicznie, bo wcale nie musi to zbyt szybko nastąpić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli użyję swoich najmocniejszych zaklęć? Choćby zaraz.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Cóż, skoro jest na to opcja… Jakieś ryzyko się z tym wiąże?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Raczej żadne, choć nigdy nie przeprowadzałem swoich operacji na istocie o tak wielkim potencjale magicznym i nie jestem pewien co to może spowodować.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Czyli eksperymentujemy? Chyba nie mamy za wiele do stracenia…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie odpowiedział, ponieważ po chwili od rozpoczęcia Twojej wypowiedzi zaczął magiczną inkantację, aby po jej zakończeniu przyłożyć otoczoną zieloną poświatą dłoń do Twej rany. Przez jakiś czas nie czułeś nic, potem dopiero zaczęła się stopniowa ulga w bólu i mogłeś niemalże poczuć, jak rana się zasklepia.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Cóż, zdecydowanie zechcę najpewniej kiedyś nauczyć się magii leczenia, ale dobra… Trzeba wracać do walki.‐ Powiedział zaraz próbując wstać z łóżka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O ile udało Ci się zrobić to bez problemu, Liszaj zdecydowanym gestem ponownie posadził Cię na łóżku, aby przez kolejnych kilka minut kontynuować inkantację. Gdy skończył, opadł zmęczony obok, zaciskając nerwowo pięść.
‐ Czarcie Ostrze. ‐ powiedział, otwierając dłoń. ‐ Miałeś szczęście.
Rzeczywiście, w środku trzymał mały odłamek demonicznej klingi, niezwykle groźnej, która jeśli nie zabiła od razu, to gotowała los o wiele gorszy kilka dni lub tygodni później.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ja… Naprawdę złe sztuczki tam posiadają… Na drugi raz chyba pozostanę na jakiś dystans od takiego Czarta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I tak trzymaj. ‐ odrzekł, wstając i klepiąc Cię po ramieniu. ‐ No, jak nowy. A teraz wracaj do reszty i zrób miejsce dla innych.