Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to liczmy, że wróci jak najszybciej, nie chce mi się tutaj siedzieć i czekać…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nikomu się nie chce, ale przez ten czas chociaż moi doprowadzą się do porządku, przyszykują broń, a później ustalimy plan ataku.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To wy ustalicie plan ataku, my wchodzimy tam na ogarach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zamierzacie zrównać gród z powierzchnią ziemi?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Skoro jego lennik i tak się dowie, że jego wasal uległ zniszczeniu, to czemu mamy zostawić jakieś miejsce obrony im? W dodatku jak sam mówiłeś, nie możemy się tam przenieść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W sumie mi to pasuje.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Obyśmy sporo tam znaleźliśmy, będziemy tego potrzebować na podróż.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ale o co mu chodzi?//

[Kubeł1001]

FD_God

//Zapomniałem dopisać, że chodzi tutaj o zapasy//

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś na pewno się znajdzie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To oby dużo, bo trzeba nam na drogę oraz po części dla was…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ta niemrawa rozmowa ciągnęła by się jeszcze przez jakiś czas, gdyby nie jednoczesny powrót Zdrajcy i szpiega. Co ciekawe, to Zdrajca, bez większych trudności zresztą, niósł w jednej dłoni człowieka, a w drugiej zakrwawiony już miecz. Zbliżał się szybko.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Widzę macie wspaniałe wieści, to najpierw te złe.‐ Powiedział patrząc się na obu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zdrajca oddał człowieka jego towarzyszom, którzy zobowiązali się zapewnić mu pomoc medyczną. Następnie usiadł naprzeciwko i powiedział:
‐ Przechadzałem się po lesie, aż usłyszałem krzyki i przekleństwa. Wyjrzałem z krzaka na drogę, a tam biegnie ten facet, a za nimi z tuzin piechurów, jakiś typ na koniu i dwóch kuszników. Gość był już wtedy ranny, a kojarzyłem, że jest z nami, więc postanowiłem wkroczyć do akcji. Rzuciłem toporem w plecy tego na koniu, dobyłem miecza i zaszarżowałem na piechurów. Wiesz, było ich zbyt mało, żeby mieli ze mną szansę, więc wyrżnąłem ich wszystkich, kuszników tak samo. Później wziąłem topór, tego faceta i wróciłem tutaj.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Czyli kolejna gęba do wykarmienia.‐ Zaśmiał się jeszcze. No, ale brakuje nam tutaj jakiegoś znachora coby go miał uleczyć… Chyba, że mój przyjaciel Centaur mnie kimś jeszcze od siebie zaskoczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, nie mam znachora. Co prawda mój Goblin, ten od pułapek, coś podobno wie, ale wolę nie ryzykować, zwłaszcza, że jeszcze nie wiemy, jakie przyniósł nam dane.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to może być wiele zabawy z opatrunkiem ran takiego kogoś… Wiadomo chociaż gdzie jest ranny?‐ Spojrzał za tym mężczyzną. No i przy okazji jakie informacje ma twój szpieg.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Moi chłopcy gdzieś go zabrali. I niby skąd mam wiedzieć, co ustalił? Przecież przybył przed chwilą, a ja z nim nie rozmawiałem. Wątpię, żeby był na siłach z kimkolwiek rozmawiać. ‐ powiedział Centaur.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Jak nie wydusisz z niego informacji to ja ruszam ze swoimi zrównać ten fort z ziemią, nie zamierzam tutaj dłużej czekać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Daj nam z godzinę.