Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Jednak tylko w umyśle… Wojna podszedł do Ciebie i wzniósł miecz w górę. Klinga spadła, ale Głód zatrzymał ją, blokując miecz swym sierpem, gdy zimna klinga muskała skórę na Twoim karku.
Nadal miał zamknięte oczy.
Nadal miałeś zamknięte oczy.
Czekał z furią w oczach aż będzie mógł się ruszać.
Gdy już mogłeś zauważyłeś, że jesteś sam. Jeźdźcy się ulotnili, wieśniacy też.
Ruszył do swojego domu gdy tam dotarł zniszczył szafę w szale. Ubrał się w strój Łowcy i zapiął miecz na plecach. Usiadł przy stole.
Szafa zniszczona, strój włożony, miecz na grzbiecie i siedzisz przy stole.
Czeka do wieczora.
Słońce już zaszło.
Wstał po czym wyszedł przed dom. Splunął na ziemię i ruszył spacerem przez wieś.
Ruszyłeś spacerem przez wieś, który była pusta, z racji na późną porę.
Nadal szedł przez wioskę z widoczną furią.
Szedłeś z widoczną furią, ale nikt jej nie widział, bo wszyscy byli w domach.
Po trzech godzinach wędrówki wrócił do domu i usiadł na łóżku.
Wróciłeś i usiadłeś. //Chyba powinieneś zrobić coś innego.//
//Upić się. Dobry ku*wa pomysł. Córki i tak nie uratuje. Za mocni są.// Zniszczył stół z furii.
//A kto powiedział, że musi walczyć? Są inne sposoby niż walka.// Zniszczyłeś ten drewniany mebel.
//Tylko, że moja postać umie tylko walczyć. Tylko tego została nauczona. // Zasnął na łóżku.
Zasnąłeś.
Śpi dopóki ktoś go nie obudzi.
