Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
‐Da się zrobić… Sprawdził, czy może to zrobić również przez wzrok orków.
Da się przez pośrednika, ale wtedy nie będzie tak trwałe lub może rozpłynąć się w trakcie walki.
Jonathan opanował magię dymu, więc może się w razie czego ulotnić. Co potrzebne było do zaklęcia?
Oczywiście lustro, a także trzeba było wymówić zaklęcie. Dołączono do niego kilka listków jakiejś rośliny, którą trzeba żuć podczas rzucania zaklęcia by efekt był jeszcze lepszy.
Poszukał w swoich zasobach takowej rośliny.
Owa roślina była dołączona do zaklęcia, więc była zasuszona między stronami zawierającymi czar.
Poszukał lustra.
Lustro oczywiście było.
///Po co lustro, tak dokładniej? Wyjrzał przez okno, poszukał wzrokiem swoich, oddanych mu orków.
//Za chwilę się dowiesz.// Wszyscy Orkowie ‐ zarówno wierni jak i mający nieco inne zamiary ‐ zbierali się na placu.
///Nie wystarczy sam kontakt wzrokowy? Wyszedł na balkon. ‐Można już ruszać?
‐ Ruszać. ‐ odparł Ork ze zdradzieckiego oddziału.
‐Będę wam towarzyszył w walce. ‐A przynajmniej tak macie myśleć, niedojdy
‐ Nie trzeba. My wyszkoleni. Dać radę. ‐ stwierdził z przekąsem dowódca.
‐I tak się tam pojawię.
‐ Jak chcieć. My i tak zrobić swoje.
Kiwnął głową na znak zgody.
Kiwnąłeś, a on Ci odkiwnął.
Wrócił do gabinetu.
Wróciłeś.
