Jama Aragotha

[Kubeł1001]

Bilolus1

Melkor

‐ Tu więc jest baza tego gada… sam mu nie dam rady… potrzebna mi pomoc orków .‐ Jako że na Melkorze zimno nie robiło wrażenia postanowił że natychmiast zacznie szukać zielonoskórych, ruszył przez góry ‐.

Aragoth

Ruszył do swojej jamy i usiadł przy stole .

‐ Nareszcie można usiąść…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szkielety Aragotha ruszyły do swojego salonu.

Melkor miał dwie drogi do wyboru:
Pierwsza prowadziła przez Góry Mgliste i wiodła niemal pod stoki Czarnej Góry, ale zajęła mu by tygodnie. W najlepszym wypadku.
Była też druga. Krótka i prosta. Wystarczyłoby zejść z gór i pójść przez Martwe Bagna. Ale jak mówi nazwa nie byłoby łatwo.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Postanowił zejść z gór i iść przez bagna, może i groźniej ale ten mężczyzna był tak blisko zemsty że nie dał by rady wytrzymać tyle czasu .

[Kubeł1001]

Kuba1001

A więc Melkor ruszył w nieznane.
//Kontynuujesz na Martwych Bagnach. Znaczy się kiedy je dodam.//

[Kubeł1001]

Bilolus1

Aragoth radośnie otrzepał śnieg z głowy i przebudził się z kilkutygodniowego snu . Pierwszą rzeczą jaką zrobił było rozejrzenie się za swymi Szkieletami .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szkielety nie potrzebowały snu, jedzenia czy rozrywki, więc siedziały niemal tak samo jak zostawiłeś je kilka tygodni temu.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wstał powoli i ruszył do sali w której trzymał zapasowe szkielety

Zawsze przydadzą mu się nowi żołnierze, pod Rhun kilku ich stracił .

[Kubeł1001]

Kuba1001

W magazynku miałeś sporo różnych szkieletów i kości zapasowych.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Nie tak dawno temu miał okazję ciąć orka, postanowił stworzyć silniejszego szkieleta . Złożył normalnego orkowego szkieleta jednak zaczął do niego dodawać różne kości żeby go wzmocnić .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Miałeś głównie kości ludzi i Elfów. Były one mizernie słabe w porównaniu do masywnych kości Orka.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak czy siak starał się wzmocnić nimi szkieleta, takie trafienie w bezużyteczną kość tylko osłabi siłę ciosu .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Można powiedzieć, że zrobiłeś Szkielet w zbroi z kości. Brzmi dość głupio, ale może się sprawdzić.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Będziesz dowodził resztą .‐ stwierdził po czym ruszył w stronę drzwi do “salonu” żeby przyjrzeć się mapie świata ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Była dość stara, ale rozpoznałeś tam zarówno kontynenty i poszczególne Księstwa, tereny wolne czy Cesarstwo.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Manfred i jego ludzie zobaczyli już cel swej podróży

Von Carstein przetarł nos ręką i spojrzał z ukosa na swoich ludzi w większości żółtodziobów przyznanych mu przez zakon .

Pie**olone dzieci szlachty i kupców, niczego w życiu nie doświadczyli…a będą walczyć z upiorem‐ przeszła mu myśl gdy obserwował trzęsących się z zimna żołnierzy .

Powoli parł na przód w stronę wlotu jaskini .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wejście do jaskini było kilka metrów wyżej, wystarczy się wdrapać. Nie widać było żadnych strażników, ale w końcu przeciwnikiem był Mag i upiór. Pewnie zostawił jakieś zasadzki.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Aragoth

‐ Niedługo wyruszymy na kolejną wyprawę mój drogi orku…szkielecie . stwierdził nawet nie licząc na odpowiedź ‐. Zbierz szkielety i przygotuj je do wyjścia . Chciałbym zwiedzić Karak’a’Kes .

Manfred

‐ Uważajcie żeby na coś nie wdepnąć jak już tam wejdziemy ‐. zaczął się wspinać a gdy był na samej górze rozejrzał się po śniegu szukając znaków czyjejś obecności i jakiejś bardziej “przetartej” ścieżki którą mogli poruszać się słudzy upiora .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szkielet kiwnął głową, a właściwie czaszką, i poszedł do pokoju, w którym przebywała reszta podobnych mu stworzeń.

Nie było nic, co sugerowałoby, że któryś ze sług Maga wychodził stąd w przeciągu ostatnich kilku dni.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Manfred

‐ Zaszył się gnojek…‐ stwierdził po czym wszedł na górę i ruszył najkrótszą drogą do wejścia jaskini, ta opcja wydawała mu się najlepsza ‐. Idźcie po moich śladach .

Aragoth

Zebrał potrzebne mu rzeczy, swój miecz i tarczę oraz sakwę monet po czym czekał na szkielety .

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystkie zgromadziły się wokół Ciebie, czekając na rozkazy.

Żołnierze ostrożnie ruszali za Tobą, a wejście stało otworem. Ale jedno słowo ciągle dudniło Ci w głowie: Pułapki.