Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-Czyli lecimy na ślepo… - zasiadła za sterami i chwyciła sterowanie. Spróbowała znaleźć działające częstotliwości komunikacyjne.
Nie ma żadnych - dosłownie żadnych.
-Co się stało? - z kokpitu próbuje wyjrzeć ślady cywilizacji
Nie ma nawet śladu po ludziach lub ich tworach.
No co jest… Próbuje wypatrzyć jakieś charakterystyczności terenu.
To jest jakaś… Preria?
-Choroba… - i spróbowała nadać przez komunikator: -Tutaj samolot LW-534, straciłam sygnał geopozycjonowania. - po czym wyłączyła kamuflaż. -Proszę mnie namierzyć i podać kurs na najbliższe lądowisko.
Nie otrzymała żadnej odpowiedzi poza szumem z komunikatora.
-Proszę odpowiedzieć! Lecę na oparach paliwa! Proszę mi pomóc!
Nic więcej niż szum.
-Ku*wa!- krzyknęła i poderwała się wyżej.
Wciąż nic, poza samym faktem uniesienia się.
Spradziła ziemię pod sobą, jak to wygląda. Piloci Luftwaffe wspominali o tym sposobie nawigacji.
Wygląda na nietkniętą ręką człowieka.
Chodzi o ukształtowanie terenu. Włączyła sprawdzanie teneru, a następnie porównała z bazą map na QuinJecie.
Wychodzi na to, że Felice znajduje się na jakiejś amerykańskiej prerii.
-Dobra… Czyli pozostał oryginalny kurs… - dalej nim leci. Przełożyła system nawigacyjny na mapy oraz odnajdywanie terenu.
System wciąż się zachowuje, jakby satelity nie istniały.
//Na chłopski. Czujniki nieustannie badają tener pod QuinJetem, a następnie sprawdzają na mapie topograficznej miejsce, w którym się znajduje.
// Przez 6000 lat teren trochę się zmienił.
