Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Tata właśnie wleciał nieprzytomny przez okno do pokoju Gwen i padł na łóżko.
Oho… Czym jest ten koleś? A 9na z kolei wyskoczyła na ulicę w kierunku tego kogoś/czegoś.
Śmieje się maniakalnie na środku ulicy.
Strzeliła w niego pajęczyną. Co jak co, ale sobie nie pozwoli.
W którą część ciała?
W oczy.
Złapał sieć w locie, wciąż się śmiejąc.
Odpuściła i strzeliła mu w nogi.
Szarpnął nogą w bok, wytrącając Gwen z równowagi.
A ona z kolei natychmiast spróbowała ją odzyskać. //Baletnica i gra na perkusji.
Zanim to się stało, napastnik oderwał sobie sieć z nogi i zaczął kręcić Gwen dookoła siebie.
A ona wyskoczyła jak najwyżej. -Pająku, mam tu problem.
“Jaki dokładnie?” I przy okazji szybkim ruchem obiema rękami w dół, została wgnieciona w trawnik.
-Jakbym Walczyła z Kapitanem zmieszanym z biedną wersją Starka… W 0ancerzu. - A ona wstała i skoczyła na drzewo. Jak on to robi?
Wygląda na to, że albo w jakiś sposób sam osiągnął taką siłę albo ten pancerz go jakoś wspomaga. Wyciągnął z jednej z przegródek taki jakby… Shuriken. Nawet trzy. Celuje w kierunku Gwen, każdy trzyma między dwoma innymi palcami.
No to nieźle. A ona się szykuje, by ich uniknąć i może strącić.
Oboje są w bezruchu.
-Kim ty jesteś?
Odpowiedział jej ten śmiech co wcześniej.
“Super, jeszcze psychopata do tego.”
