Las Nieznandia [ZIEMIA?]

[Andreas D.]

Woj2000

Szybko wyliczył z tych drobnych piętnaście funtów i położył je na stole, tuż przy zamówionym posiłku.
-A przy okazji - zagadnął, jednocześnie chowając portfel - Wie pani może, kim jest ten człowiek w czerwonym kubraku przy scenie? Cały czas patrzy się na mnie i moją krewną, co jest dość… dziwne.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Gospodyni spojrzała się we wskazanym przez Andy’ego kierunku i przewerotwała wzrokiem tego kogoś.
-To nikt ważny. Zatrzymuje się u nas co noc, stoi kilka godzin na scenie, a potem idzie do swojego pokoju. Nawet nie wiem jak nazywa, prawdę mówiąc. A, czasami śpiewa, ale zawsze tą samą piosenkę. - odpowiedziała, uprzednio odwracając się do Andy’ego.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ach, czyli niegroźny wariat. - skomentował, po czym zwrócił się z przekąsem do Perydot - Mówiłem, że nie jest niegroźny.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot z ulgą odetchnęła.
-Całe szczęście. A mogę już pójść do mojego pokoju? Nie chce mi się tutaj siedzieć. - spytała się Billa znudzona.

[Andreas D.]

Woj2000

-No dobrze. Tylko uważaj. - powiedział, po czym zwrócił się do gospodyni - Czy mogłaby pani podać klucze do pokoju mojej krewniaczce? Ja tu jeszcze zostanę, ale ona chce już iść.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Klucze do pokoju są już w drzwiach. - odpowiedziała gospodyni, po czym Perydot od razu zeskoczyła z krzesła i pobiegła po schodach na górę.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem Andy ochoczo zabrał się do pałaszowania mielonego. Co prawda jest z tym niewielki problem z krojeniem kotleta jedną ręką, ale udaje mu się to i może cieszyć się tym karczemnym przysmakiem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie jest to oczywiście kotlet porównywalny z domowym, ale wciąż trzeba przyznać, że jest całkiem smaczny.

[Andreas D.]

Woj2000

Jadł go sobie spokojnie, acz z apetytem, jednocześnie rozglądając się z nudów po oberży.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ten dziwak wciąż wgapia się w Andy’ego. To jest tak niepokojące, że DeMayo ledwo przełknął kawałek kotleta.

[Andreas D.]

Woj2000

Nie mogąc już zbytnio znieść tego wzroku, szybko dokończył kotleta, po czym wziął kufel i usiadł z nim przy szynkwasie. Teraz powinien być od odwrócony od tego dziwaka i będzie mógł wypić piwo w spokoju.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy już myślał, że będzie miał spokój, usłyszał z kierunku sceny proste, ale jednocześnie dość niepokojące zdanie:
-Jestem rozbójnikiem.

[Andreas D.]

Woj2000

-Będzie wesoło - pomyślał gorzko, po czym pociągnął duży łyk piwa i odwrócił się, domyślając się, kto jest autorem tego twierdzenia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jak zapewne się domyślił, był to delikwent od wgapiania się w klientów. Powtórzył tą samą kwestię:
-Jestem rozbójnikiem.

[Andreas D.]

Woj2000

-*Łoł, nie wiedziałem… * - pomyślał z przekąsem, pijąc dalej i obserwując to, co będzie się dziać dalej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Rozbójnik podszedł do Andy’ego i spojrzał mu się prosto w twarz.
-Jestem rozbójnikiem.

[Andreas D.]

Woj2000

-A ja gościem, który może ci nakopać, jeśli tkniesz mnie lub moją krewną. - odpowiedział twardo, również spoglądając mu w twarz.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Rozbójnik:
https://youtu.be/fkNV-0O1ya8

[Andreas D.]

Woj2000

No, to teraz Andy się porządnie zaniepokoił. Ten dziwak przecież zaśpiewał mu prosto w twarz, że go obrabuje. No, to teraz nie może tego darować. Dlatego też podchodzi bliżej niego i odzywa się groźnie.
-Słuchaj, dziwaku. Nie wiem, kim jesteś, ale przysięgam na Boga, że jeśli tylko spróbujesz spełnić obietnice z tego twojego szlagieru na mnie lub na Perydot, to nie wyjdziesz stąd w jednym kawałku. Rozumiemy się?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Rozbójnik przez kilka sekund miał twarz, z której nie dało się odczytać absolutnie żadnych emocji, choćby się było jakimś… Mistrzem odczytywania emocji z twarzy, jakkolwiek się oni nazywali. Powiedział po tym:
-Jestem rozbójnikiem.
I sobie poszedł z powrotem na scenę, aby się ponownie wgapiać w Andy’ego. Dobre tyle, że z daleka, a nie z bliska tak jak to zrobił przed chwilą… Przynajmniej ta piosenka była chwytliwa.