Las Nieznandia [ZIEMIA?]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak, masz rację. Właśnie dlatego - żyję dalej i mam się dobrze! - odpowiedziała wesoło Perydot, obracając się na pięcie w kierunku Andy’ego.

[Andreas D.]

Woj2000

-No, i to rozumiem! - odpowiedział zadowolony, po czym dodał - To co? Ruszamy już w drogę?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No jasne! Nie ma czasu do stracenia! - odpowiedziała Perydot entuzjastycznie.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dokładnie. - skwitował po czym wziął zniszczony plecak w rękę, sprawdził, czy niczego na pewno nie zostawił i wyszedł jako pierwszy z pokoju na korytarz.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Niczego nie zostawił, wszystko zostało spakowane. Ze względu na to, że jest ranek, to tawerna jest prawie pusta.

[Andreas D.]

Woj2000

Zaczekał, aż Perydot też wyjdzie, po czym zamknął drzwi i udał się w stronę karczmarki, zagadnął ją i oddał klucz, jednocześnie dziękując za gościnę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie ma sprawy, polecam się na przyszłość. - odpowiedziała gospodyni, przyjmując klucz i idąc z nim do schowka.

[Andreas D.]

Woj2000

-A tak z czystej ciekawości. - dopytał się - Będę mijać jakieś charaketrystyczne miejsca, jeśli postanowię iść dalej na północ wzdłuż tej drogi?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Hmm… Jedyne co mi przychodzi do głowy z takich miejsc to dom starego Endicotta razem z jego sklepem z herbatami.

[Andreas D.]

Woj2000

-Hmm, ciekawe… może mi pani o nim powiedzieć coś więcej?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Trochę dziwak z niego. Ma willę wielką jak małe miasteczko, a żyje w niej sam.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ach, bogacz… - odpowiedział z przekąsem - Narobił majątku i się nim przechwala. No nic, dziękuję pani bardzo.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Proszę bardzo. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś ugoszczę waszą dwójkę?

[Andreas D.]

Woj2000

-Może, już w bardziej sprzyjających okolicznościach… - powiedział refleksyjnie, po czym dokończył, posyłając karczmarce szczery uśmiech - Jeszcze raz dziękuję. Do widzenia.
Po czym wyszedł z gospody, jednocześnie przytrzymując drzwi dla Perydot.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot tanecznym krokiem wyszła z gospody rozglądając się dookoła po teraz już zdecydowanie dużo bardziej malowniczym niż w nocy lesie.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem Andy jyż kierował się do tej części ścieżki, która prowadzi na północ.
-No, Perydot, dojdźmy do Endicotta, zapytajmy go o drogę do Adelajdy, wyleczmy moją rękę, spotkajmy Zacharego i wróćmy do domu. Plan idealny.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A Perydot wesoło skacze po ścieżce, raz przed Andym, raz zanim, a raz obok niego.
-Bardziej niż idealny! - odpowiedziała wesoło i zadowolona z tak miłego dnia.

[Andreas D.]

Woj2000

A Andy był bardzo zadowolony z faktu, że jego zielona towarzyszka jest tak bardzo wesoła. Przecież jeszcze niedawno odbyli poważną rozmowę o toksycznym związku osoby im znajomej i o życiu ze świadomością dawnych, złych uczynków. Widać musiała sobie wziąć do serca radę o nieprzejmowaniu się. Lub też ta pogodna atmosfera poranka w tym tajemniczym lesie tak na nią działa.
-No, Zielonko, z takim podejściem wyrwiemy się stą w try miga! - skomentował równie wesoło, idąc i spoglądając na swoją krewną.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może to być również też skutek tego, że Perydot uznała, że może jednak nie koniecznie Lapis o Jaspis ponownie utworzą toksyczny związek. Ewentualnie wszystkie te powody jednocześnie spowodowały, że trójkątna przyszywana krewniaczka Andy’ego ma dokładnie taki humor, a nie inny.
-No jasne, że tak, Blondynku! - odpowiedziała Perydot po prostu szczęśliwie i wciąż podskakując.

[Andreas D.]

Woj2000

A tymczasem DeMayo idzie sobie raźnyn krokiem, czując, że powoli zaraża się szczęściem od tej iewielkiej, trójkątnej słodyczy, jaką jest Perydot.