Dom Billa Deweya

[Andreas D.]

Woj2000

-Ale… ja nie czuję się skrzywdzony. - odpowiedział zdumiony jej obecną wypowiedzią - Wręcz przeciwnie, chcę ci z całych sił pomóc przezwyciężyć to wszystko, gdyż… w pewien sposób mi na tobie zależy, Żółta.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Jesteś uroczy w swojej niewinności… Nie ma żadnego powodu dla którego może Ci na mnie zależeć… Jestem tylko ślepą, nieświadomą niczego władczynią…

[Andreas D.]

Woj2000

-Jest powód, Żółta. Jesteś po prostu bliską mi osobą. Bliską jak moja Perła czy twoja siostra. A tu, na Ziemi, niezależnie od wszystkiego, pomaga się bliskim w potrzebie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Bill… Ty wciąż niczego nie rozumiesz. I nigdy nie zrozumiesz. Po prostu… Pokaż mi gdzie jest ta opuszczona fabryka. Chcę tylko tego…

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobrze… pokażę ci. - oznajmił współczującym tonem, po czym szybko odwrócił się w stronę domu i podniósł głos.
-Perełko, ja wychodzę! Niedługo będę!
Następnie zaczął podchodzić bliżej Żółtej, by poprosić o posadzenie na ramieniu, by móc llepiej wskazać jej drogę. Przecież trochę ciężko (i niebezpieczne) byłoby po prostu iść przed tą olbrzymką i robić za przewodnika, prawda?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Racja. Można zostać rozdeptanym, można się zgubić i tak dalej i tak dalej… Żółta od razu wzięła swojego przyjaciela najpierw na dwie dłonie, a następnie posadziła go na swoim ramieniu, tuż przy samej szyi. Jest tam trochę mokro od jej łez, ale poza tym całkiem wygodnie można sobie usiąść. Diament spojrzała na Billa z jednocześnie smutnym i pytającym wzrokiem.

[Andreas D.]

Woj2000

Bill usiadł tam sobie, po czym dokładnie i w miarę przystępnie zaczął wyjaśniać Żółtej drogę prowadzącą do dawnej fabryki.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Natomiast Żółta przez niego nawigowana, powolnym krokiem podąża ulicami Beach City. Nie odezwała się przy tym ani słowem do Billa. Jedyne co robi, to mruczy jakąś piosenkę w wyjątkowo smutnej intonizacji. Takie jakby:
“Hmm hmm hmm, hmm hmm hmm
Hmm hmm hmm hmm hmm hmm hmm hmm hmmmmm”

[Andreas D.]

Woj2000

Bill przysłuchuje się tej melodii w trakcie podawania kierunków, jednocześnie czując, że od tego wszystkiego sam staje się przygnębiony. Po jakimś czasie nagle zapytuje:
-Żółta… dlaczego sądzisz, że fakt pozwolenia na rozmowę z tobą miał mnie skrzywdzić? Przecież… wyjawienie swoich trosk nie jest niczym złym.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Żółta Diament przestała nucić. Zatrzymała się i złożyła ręce w perłowy sposób. Następnie odwróciła głowę w kierunku Billa.
-Złym jest to, że narażam Cię na niebezpieczeństwo samym zaznajamieniem Ciebie ze mną. Ktoś może chcieć Cię wykorzystać jako sposób wpływania na mnie… Po prostu Cię skrzywdziłam. I za to przepraszam. - odpowiedziała pełna skruchy.

[Andreas D.]

Woj2000

-Naprawdę nie musisz za to przepraszać, Żółta. Sam jestem świadom tego ryzyka i się dobrowolnie na nie zgadzam. Bo po prostu… chcę ci pomóc.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Żółta Diament pogłaskała Billa po głowie jednym palcem.
-I tak już pomagasz mi bardziej niż na to zasługuję… I muszę Cię przeprosić. Od Ciebie niczego nie wymagam.

[Andreas D.]

Woj2000

-Według mnie zasługujesz na o wiele więcej. Zwłaszcza na spokój i ukojenie. Oraz na osobę, która pomoże podźwignąć ci się z tego wszystkiego. - powiedział, na chwilę wstając i lekko obejmując jej szyję - Po tym wszystkim ci się to po prostu należy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Żółtej Diament spadła łza na ulicę.
-Bill… Nie pocieszaj mnie… Po prostu prowadź. Po prostu prowadź… Prowadź…-odpowiedziała ponuro, przyciskając lekko Billa do swojej szyi. Co za złośliwość losu. Kiedy Niebieska się pogodziła z rzeczywistością, to z kolei Żółta popadła w depresję.

[Andreas D.]

Woj2000

Jest to faktycznia ironia, której Bill się nie spodziewał. Ale w tym wypadku nie pozostaje mu nic innego, jak tylko spróbować pomóc Żółtej, nawet, jeśli sama tego zbytnio nie chce.
-Jesteśmy już niedaleko. - powiedział, jednocześnie mocniej przytulając się do jej szyi - Musisz jeszcze dojść do końca ulicy i zobaczysz małą drogę na wzgórze. Tam będzie ta fabryka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili spaceru dotarli do opuszczonej fabryki.

[Andreas D.]

Woj2000

Powraca tu Bill po długich wojażach i koniecznościach ukojenia zgryzot olbrzymiej przyjaciółki. Nadal czując pewne zmęczenie, otwiera dzrwi domu, licząc na to, że pod jego nieobecność tęskniąca Perełka bądź gburowata Złota nie zrobiły w domu rozgardiaszu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy Bill wszedł, zobaczył obie Perły grzecznie śpiące sobie na rozłożonej wersalce. Jak słodko… Przytulają się do siebie.

[Andreas D.]

Woj2000

Faktycznie, uroczo. Niczym dwie przywiązane do siebie siostry. Albo bardzo blisko ze sobą związane przyjaciółki. W każdym, razie, Bill cicho wchodzi do wnętrza domu, przedtem zamykając drzwi, po czym siada na fotelu i zaczyna wpatrywać się w śpiące Perełki.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Oby to nie było żadne zboczenie? Podstarzały mężczyzna patrzący zadowolony na dwie przytulające się do siebie kobiety… Hm…