Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Stopniowo się uspokajał, po czym już normalnie oddychał. -Dzięki, Perło. Cholera…dziwny to był sen…
Perła przytuliła swój Jadeit, nie dopytując się o sen.
A on jej odwzajemnił przytulenie, wzdychając już spokojnie.
Jadeit i Perła naprawdę są dla siebie jak rodzina.
Jak najbardziej. Taka kosmiczna rodzina.
Z tym, że tylko dwuosobowa.
Ale, nadal rodzina.
No, powiedzmy.
No to dalej ją tuli. -…nie wiem co bym bez ciebie zrobił.
-A ja bez Ciebie, Mój Jadeicie…
Eh, gdyby nie pancerz to by dał jej całusa w policzek… Cholerny pancerz.
Aż szkoda, że nie da się go zniszczyć tak jak w tym śnie…
Wtedy to byłby święty spokój i mógłby normalnie funkcjonować.
Ewentualnie umarłby bo nie wiadomo jakie by to miało skutki.
No…uwolniłoby go z tej puszki ale nie roztrzaskało. Co najwyżej poofnęłoby go.
Chodzi o to, że nie wiadomo jakie skutki miałoby teraz ściągnięcie tego pancerza z ciała Jadeitu.
On nawet nie wie jak się z niego wyrwać.
Ale nie wiadomo jakie skutki by były, gdyby jakoś się wyrwał.
Eh…co racja to racja
No właśnie.
ThePolishKillerPL 
