Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Wtedy to byłby święty spokój i mógłby normalnie funkcjonować.
Ewentualnie umarłby bo nie wiadomo jakie by to miało skutki.
No…uwolniłoby go z tej puszki ale nie roztrzaskało. Co najwyżej poofnęłoby go.
Chodzi o to, że nie wiadomo jakie skutki miałoby teraz ściągnięcie tego pancerza z ciała Jadeitu.
On nawet nie wie jak się z niego wyrwać.
Ale nie wiadomo jakie skutki by były, gdyby jakoś się wyrwał.
Eh…co racja to racja
No właśnie.
Eh…no to nic tylko tuli Perłę.
A więc, przytulają się do siebie.
Lekko ją “stuknął” głośniko-głową w policzek w geście buziaka.
-Umm… Co to było, Mój Jadeicie?
-Buziak w policzek.
Perła się zarumieniła. -Em… W porządku, Mój Jadeicie.
-Dobrze. -odparł jej, mile.
Perła się uśmiechnęła.
-…Perło, mogę ci coś powiedzieć?
-Tak, Mój Jadeicie. W razie czego, nikomu niczego nie zdradzę.
-…dziękuję. Bo…chciałbym ci powiedzieć, że jesteś dla mnie…jak córka. Wiesz, jak rodzic dla potomstwa i tym podobne…
Perła się zarumieniła zdecydowanie bardziej niż wcześniej. -To… Bardzo miłe z twojej strony tak o mnie myśleć, Mój Jadeicie…
ThePolishKillerPL 
