Archipelag Sztormu
-
//Dajesz.//
-
Brook “Wilcze serce” Currington
Więc nakazał zbiórkę i tam właśnie ruszył. -
//Max?//
-
//Aaaaa, myślałem że odpisałem…
To jedyna ciekawa rzecz w dzienniku, tak? -
Owszem, piraci najwidoczniej nie mieli ciekawego życia, a i też nieciekawie skończyli.
-
Ruszył więc do kapitana tego okrętu. Może informacja o grocie go jakkolwiek zainteresuje…
-
//Ekhem. //
-
///Ekhem.///
-
//
Nie mogę być gorszy!
Ekhem. -
//Kupcie sobie coś na kaszel.//
Vader:
Dotarliście tam w miarę szybko, nikt Was nie niepokoił po drodze, choć mogło to być zasługą szybkiego tempa marszu, który narzuciliście, aby nie dać się zaatakować bandzie wściekłych tubylców.
Kazute:
Słońce powoli zachodziło, kładąc wspaniale wyglądające promienie słoneczne na okoliczne wody, co też oznaczało, że pora na Twoje kolejne spotkanie z lokalnym wodzem.
Max:
Znalazłeś go bez trudu, gdy pykał fajkę, wypuszczając kółka z dymu, siedząc na burcie zdobytego pirackiego okrętu. -
Otworzył dziennik na stronie, na której jest mowa o kryjówce piratów.
- Znalazłem tu niezbyt szczegółowe informacje na temat ich bazy. Może ty wypatrzysz coś więcej. -
Wyczekiwała z niecierpliwością na przybycie wodza. Zdążyła się wynudzić przez te kilka godzin.
-
//Vader, jak już kupiłeś im coś na kaszel, to możesz odpisać.//
-
Brook “Wilcze serce” Currington
Pora więc też zdać raport tubylcom, z pewnością czekają na wyniki działań, które sami zlecili. -
Max:
- Nooo… Nooo…- powiedział kapitan w zadumie, gładząc swoją siwą brodę. - Im już się chyba nie przyda, a pomyśl o skarbach, jakie mogli tam zgromadzić. Szykuje się świetnie przygoda, gdy to wszystko się już skończy!
Kazute:
Pojawił się wraz ze swym tłumaczem, choć polecił mu chyba trzymać się kilka kroków za Wami i wtrącać się, gdy zajdzie taka potrzeba. Sam zaprowadził Cię nad plażę w pobliżu wioski i zatrzymał się tam, obserwując majestatyczny zmierzch nad archipelagiem.
Vader:
Nie musiałeś wiele czekać, lokalni ludzie pojawili się ledwie kilka kwadransów po Was, rzeczywiście żądni informacji na temat tego krokeńskiego problemu. -
Jakby odrzucić wszystkie nieprzyjemności, zmartwienia i pracę, skupiając się jedynie na odprężeniu ciała oraz umysłu, to obserwowanie pięknych, niecodziennych, egzotycznych widoków, na które mogli sobie pozwolić tylko ludzie odważni, nieustraszeni różnych nieznanych potworów jest zdecydowanie jedną z najlepszych rozrywek jakie mogły ją spotkać w życiu. Będę miała co dzieciom opowiadać, o ile się ich doczekam - pomyślała, obserwując archipelag w oczekiwaniu na słowa wodza.
-
- Mówiąc “to wszystko” masz na myśli tę walkę z piratami, czy sam ogół tej ekspedycji?
-
Brook “Wilcze serce” Currington
Tłumacz również był już na miejscu? -
Kazute:
Sądząc po wyrazie jego twarzy, mógł myśleć zupełnie to samo albo równie dobrze skupić myśli na czymś o wiele bardziej prozaicznym, jakby nie było, to wciąż tylko dzikus. W końcu jednak przemówił, a tłumacz przełożył Ci jego słowa:
- Wódz chce wiedzieć wszystko na temat Twoich kompanów, ich wyprawy i tego, jaki cel mają pełnić w niej ludzie wodza, jego wioska i on sam.
Max:
- Ekspedycja. - odparł. - Człowiek zaciągnął się na stare lata, bo potrzebowali jego wiedzy. A przeżycie przygody na krańcu świata jest o wiele ciekawsze niż zgnicie w więzieniu dla piratów, co nie?
Vader:
Bez niego byłoby o wiele zabawniej, ale tak, on również się stawił. -
Kiwnęła głową.
- Ja, jak i moi towarzysze pochodzimy z kontynentu, stałego lądu, który na upartego możnaby uznać za największą wyspę na tym świecie. Kontynent jest podzielony na państwa. Państwa są tak wielkie, jakby wódz sprawował władzę nad setkami, albo nawet tysiącami wiosek. Obecnie prawie wszystkie państwa są ze sobą w konflikcie, głównie chcą podbić siebie nawzajem, uczynić swoje ludy najmocniejszymi. Cesarz, władca naszego kraju zwanego Cesarstwem Verden w trosce o swoich podwładnych postanowił skolonizować część tych odległych wysp, by mogli się osiedlić i nie zostać zabitymi przez wroga. Wiedząc jednak, że tutaj kręcą się groźne bestię oraz żyją inni ludzie jak Wy, wysłał najpierw wojowników i część pomocników, by wybili potwory uniemożliwiające osiedlenie się oraz nawiązali współpracę z tutejszymi mieszkańcami wierząc, że wszystkie strony skorzystają na tym bez rozpoczynania następnych wojen. Wioska oraz ludzie w niej mieszkający zostaliby ochraniani przez naszych wojów, którzy posiadają doświadczenie oraz lepszą broń. Z czasem wojowie Rączego Orła oraz on sam mogliby się nauczyć wytwarzać taką broń, walczyć nią oraz używać innych narzędzi ułatwiających codzienne życie. Jako, że nie wiemy, jakie owoce są jadalne a jakie trujące, nie wiemy nic o zwierzętach ani potworach, nie znamy ogółem okolicy, chcielibyśmy, by mieszkańcy użyczyliby nam tej wiedzy oraz pozwolili się osiedlić w sąsiedztwie. Wódz pozostałby władcą, byłby niemalże na równi ze służącymi cesarza, którzy nami przewodzą - opowiedziała. Oczywiście najpewniej spora część tego wszystkiego to kłamstwo, gdyż kapitan i reszta szefostwa zapewne będą chcieli pozbawić życia Rączego Orła, gdy ten nie chcąc poddać się ich woli stanie się solą w oku. Gdyby negocjacje nie podziałały, Eiss ma przecież zezwolenie na pozbycie się wodza, a wtedy siłą oddziału najemników zdobyłoby się wioskę.
