Nawiedzony Zamek rodu Von Berlgior
-
Belka:
Miecz niemalże zatopił swoją głodną krwi bestii klingę w ciele Olbrzyma, gdy nagle wraz ze swym koniem wyleciałeś w powietrze, zmieciony przez cios młota twojego oponenta, przez jego niewiarygodną siłę. Szczęśliwie, wypadłeś przy okazji z siodła, więc przy upadku nie zostałeś przygnieciony przez konia, co, jak słyszałeś z opowieści swego plemienia, wielu dzielnych wodzów i wojowników albo zabiło, albo uniemożliwiło dalszą walkę i wystawiło na ciosy wrogów. Upadek dość mocno cię poturbował, ale nie na tyle, żeby uniemożliwić ci walkę lub ucieczkę, gorzej z koniem, bo o ile ten również nie odniósł poważnych obrażeń, to gdy tylko się podniósł, zaczął uciekać.
Hekarz:
//To niewielki, ale jednak, przypadek GM’owania samego siebie, więc sprostuję, że wciąż czuje ból, bo adrenalina nie uśmierzyła go na tyle.//
Wciąż ciężko było ci walczyć ze strzałą sterczącą w jądrze, ale mimo to osiągnąłeś swój cel, wybijając człowieczka i jego konia w powietrze. Jeden i drugi co prawda przeżyli i chyba nie odnieśli większych obrażeń, ale dotarło do ciebie, że teraz walka może być łatwiejsza, bo koń wojownika uciekł, a przynajmniej próbował. -
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Ten post został usunięty!
-
Krodol starał się wciąż ignorować ból. Poprzedni atak udał się, a olbrzym postawił krok bliżej wygranej. Człek stracił właśnie przewagę mobilności, a teraz to Krod jest od niego szybszy, przynajmniej teoretycznie z racji na większe kroki.
Chwyciwszy swój młot wydał głośny ryk i podbiegł do ludzkiego chłystka, aby zmiażdżyć go ostatecznie. Ponownie zaatakował z wyskoku, co poprzedził szarżą, lecz tym razem krótszą. -
//Nie mamy tu żadnego Herkulesa, wywal to dla dobra świata przedstawionego.//
-
Rzucił torbę ze złotem w olbrzyma, żeby nie spowalniała ucieczki i zawołał swoją tajną broń. Dwa ogary
- Bolo, Lolo!
Zagwizdał głośno. Wyciągnął miecz i zaczął uciekać w las. Psy spowolnią wielkoluda -
Hekarz:
Może i byłeś szybszy, ale człowiek był zwinniejszy, a przy tym mniejszy. Uniknął ciosu i uciekł, nie wiedzieć czemu pozostawiając za sobą torbę złota.
Belka:
Udało ci się, choć ogary nie wykonały rozkazu, uciekając wraz z tobą, ale może to i lepiej, bo i one przeżyły. Zakładając, że Olbrzym nie będzie cię ścigać, jesteś raczej bezpieczny. -
Wypiął dupę do olbrzyma. Wspiął się na drzewo i zaatakował jego głowę skoro był zajęty torbą ze złotem.
- Bolo, Lolo! Atak
Krzyknął do ogarów -
//Jeśli ogary nie zaatakowały wtedy, to nie masz powodów przypuszczać, że zaatakują teraz. Hekarz nigdzie nie napisał, że zainteresował się złotem, więc naginasz rzeczywistość, czyli po prostu GM’ujesz samego siebie. Nigdzie też nie napisałem, że masz w pobliżu jakiekolwiek drzewo, na które możesz się wspiąć, a nawet gdyby nie jest nigdzie powiedziane, że z wysokości jego konarów możesz dosięgnąć głowy Olbrzyma.//
-
//w opisie tematu jest, że zamek jest otoczony przez las//
Skoczył z konara drzewa prosto na głowę olbrzyma i wbił mu miecz z czarnej stali w oczodół. -
//dobra. Uznajmy, że wygrałem bo zadałem duże straty olbrzymowi. //
-
//Tak, tak jest napisane, ale nie uznaję tego, bo GM’ujesz samego siebie. Gdybyś najpierw rozejrzał się za jakimś drzewem, żeby się na nie wspiąć, to okej, ale tego nie zrobiłeś. Niczego nie uznam, nic nie wygrałeś, a ty masz przestać sam się GM’ować.//
-
,//No weź bo ta walka się dłuży a ja i tak mam słabą postać, bo nie mogę strzelać kulami ognia. Dałbyś się nacieszyć zwycięstwem ;_;
-
// Dlaczego ty masz się cieszyć, zabijając postać innego gracza, na stworzenie której poświęcił czas?//
-
//Nikt nie kazał ci się w nią angażować, zwłaszcza, że możesz odejść, póki masz okazję, nauczyć się gdzieś Magii Ognia i wrócić. O ile pierwsze przybycie twojej postaci tu nie miało sensu, tak powrót już może mieć, w końcu zna drogę i chce dokończyć to, co zaczął. A przynajmniej ja bym tak zrobił na twoim miejscu.//
-
Posłał psa po torbę i uciekł razem z torbą i ogarami w kierunku najbliższego miasta. Nie wsi tylko miasta z kowalem, zaklinaczem i resztą rzemieślników
-
Posłał psa po torbę i uciekł razem z torbą i ogarami w kierunku najbliższego miasta. Nie wsi tylko miasta z kowalem, zaklinaczem i resztą rzemieślników
-
Złapał w swą dłoń torbę ze złotem przy okazji zgarniając garść ziemi i powrócił do zamczyska. Jako olbrzym, wciąż niezbyt inteligentny acz sprytny, założył że człowiek nie wrócił. Postanowił go nie gonić, bo przecież odgrywanie dobrze swojej roli w świecie przedstawionym przez bogów i czerpanie z tego przyjemności stoi wyżej niż chęć zabicia paraczempiona z kompleksem wyższości.
Krodol zatem wrócił na dziedziniec zamku razem z torbą i rzucił ją na glebę
- Gobiny!. - krzyknął.i prędko dodał. - WyłaIć. Przegnałem inruzeów a wy mie nie pomogli. Co ja mam tera z womi zrobić? - zapytał w gniewie, o ile mógł zrozumieć strach przedi kamiennymi potworami tak już goblinśkie łuki okazałyby się niezastąpione przy walce z człowiekiem.
Po wstępie Krodol postanowił opatrzyć sobie rany przez co rozumiał wyciągnięcie strzal… Miał do tego szczypce, te same którymi wygrzebywał.kośfi z krów, ale lepszy rydz niż nic. W spokoju od wszystkiego zbliżył szczypce do poszczególnych części ciała, z czego jądra zostawił na koniec. Jak mu to wyszło?. Niech bogowie odpowiedzą na to pytanie.
