Gospodarstwo na Równinie
-
Kuba1001 Radio:
Cóż, niewiele. Jeśli ktoś tu rzeczywiście wtargnął, to nie był to pierwszy lepszy bandyta czy dzika bestia, jedyne ślady, jakie po sobie zostawił, to nikłe odciski stóp w piasku, ledwo widoczne. Na ich podstawie możesz jedynie ocenić, że to coś ma stopy o wiele większe od człowieka.
Wiewiur:
Po chwili obie znalazłyście się w odpowiednim pomieszczeniu. -
wiewiur500kubaRose rzuciła hybrydę na podłogę i pokazała ją swoją ranę.
‐ Jeśli Ci życie miłe, radzę Ci to wyleczyć ‐ wycedziła przez zęby. Może i była zbyt agresywna dla tego… czegoś, jednak była obecnie bardzo zirytowana, w końcu to coś chowało się w szafie… Jakie to było żałosne. Ile ona zamierzała siedzieć w tej szafie? Do swojej usranej śmierci, bo co? Bo się bała? Nawet jeśli usłyszała znajomy krzyk? Jakie to musi być słabe… Jakim cudem w ogóle przeżyło aż do teraz? -
maxmaxi123Cóż. Obecna sytuacja wcale nie pomagała jej się uspokoić, wręcz przeciwnie, coraz bardziej się bała. Coraz bardziej chciała znieruchomieć i nic nie robić, ale wiedziała, że w obecnej sytuacji to się za dobrze nie skończy… Wzięła się więc w garść i delikatnie, aby jak najmniej zabolało, przyłożyła dłonie do ciała i zaczęła działać, a dokładniej korzystać z magii leczenia, w celu regeneracji zranienia.
-
-
-
-
wiewiur500kuba
Podniosła mivvotkę i pchnęła ją delikatnie(nie mocniej, by się nie wywróciła) do przodu, w kierunku drzwi.
‐ Skoro byłaś tu podczas napaści, kawałku ścierwa, to może będziesz miała coś do powiedzenia Liwiuszowi ‐ wycedziła przez zęby, pilnując ją by szła w kierunku wyjścia z budynku a następnie do siedziby Liwiusza. Gdyby nie chciała iść z własnej woli, popychałaby ją na tyle mocno by się ruszyła i równocześnie nie upadła na ziemię. Nie miała ochoty podnosić tego śmiecia drugi raz z ziemi. -
-
-
-
maxmaxi123
Nie miała dziś spokoju. Wpierw napad na gospodarstwo, zniknięcie Patrici, znęcanie się Rose, a teraz dojdzie do tego jeszcze Jannet.
‐ Ja… ‐ zaczęła dość cicho. ‐ Nie wiem. Widziałam tutaj grupę Ubarigów. Schowałam się w szafie, nie wiem co z nią było… nie wiem… ‐ dokończyła łamiącym się głosem. -
-
wiewiur500kuba
Rose odetchnęła z ulgą słysząc że Patrici dalej nie odnaleziono, przynajmniej o jedną posraną kobietę mniej. Teraz jej życie może będzie to milsze? Aż uśmiechnęła się na myśl o tym.
‐ Nie wiem po co chcesz jej szukać, wątpię by porywacze mieli aż tak słaby gust i porwali kogoś kogo chyba tylko Ty lubisz, szanujesz i widzisz w tym czymś jakieś oznaki inteligencji ‐ odparła Rose do Jannet. -
-
-
-
wiewiur500kuba
Rose trochę zaskoczona tym, że Jannet postanowiła ją zaatakować, natychmiast uniosła swoją broń i wycelowała w grubego wieprza.
‐ Jeśli się ruszysz, sprawię że Twoje drugie oko i nie tylko ono, zniknie. ‐ Odparła stanowczo w stronę Jannet i trzymała palec na spuście. Nie chciałaby tego robić, więc liczyła że dziewczyna się jej posłucha i sobie odpuści. -
Radiotelegrafista‐ Dawaj. ‐ Odpowiedziała poważnie Jannet: ‐ Będę miała spokój od twojego pie**olenia. ‐ Mówiąc to, zaczęła powoli sięgać do kabury z rewolwerem. Poruszała dłoń w żółwim tempie, powoli spuszczając ją na dłoń. Wcale nie ukrywała tego przed wzrokiem Rose, wręcz przeciwnie. Chciała pokazać wyższej blondynce, (a może i sobie) że nic nie robiła sobie z jej słów, że się nie bała. Te działanie miało też inny cel. Uważnie obserowała Rose i jeśli tylko dojrzałaby, że ta rzuciła okiem w kierunku jej ręki, sięgającej do kabury, błyskawicznie wykorzysta jej nieuwagę i chwyci lufę karabinu blondynki, odsuwając go od siebie i samej się schylając by uniknąć strzlału. Oczywiście nie puściła by po tym broni Rose, tylko wyrwała ją z dłoni oponentki.
-
-
Kuba1001
Manewr Jannet częściowo się udał i choć Rose zdołała nacisnąć spust, to pocisk trafił w ścianę, a nie w osobę, do której początkowo blondynka celowała. Jednakże Jannet nie udało się wyrwać broni swojej oponentce, więc pozostaje się z nią siłować i skończyć to, nim pojawi się Liwiusz, najpewniej zwabiony odgłosem wystrzału.
