Los Angeles

[Kubeł1001]

Reichtangle

Przypomniał sobie o rannym towarzyszu.
‐ Gary, to ty masz tu apteczkę. Zrób coś z jego ranami. ‐ szepnął. Następnie już głośno zwrócił się do nieznajomego. ‐ Czyli wierzysz w Boga. To pierwszy krok do naszej wspólnej współpracy, a później do zżytej przyjaźni. Twoja wiara, może i jest nieco nadszarpnięta, ale gwarantuje, że po pierwszym spotkaniu z opatem, będziesz pełny wiary. Aha i nie nazywaj nas więcej fanatykami. Bądź co bądź nie jesteśmy psycholami, po prostu ‐ pomagamy wierzącym, a tych którzy chcą nam zaszkodzić odsyłamy do diabła, w sposób na jaki zasłużyli. A teraz wyjdź z mieszkania, bez broni , z rękami na karku. Jeśli nie dasz nam powodu, z naszej strony nie spotka się krzywda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślisz, że urodziłem się wczoraj, albo że siedzę w tej norze dwadzieścia cztery godziny na dobę i siedem dni w tygodniu? Jeśli tak, to grubo się mylisz, bo wychodzę często lub oglądam to, co za oknem… Jeśli odsyłacie do diabła tylko tych, którzy sobie na to zasługują, to czemu kilku Waszych kolesi rozstrzelało niedaleko stąd piątkę cywili? I nie mówi mi, że wszyscy byli groźni, trójka z nich to były dzieci. Cholerne dzieci! ‐ powiedział i w miarę wypowiadania kolejnych zdań jego ton głosu zmieniał się coraz bardziej, ze spokojnego na coraz wścieklejszy, aby podczas ostatniego okrzyku osiągnąć apogeum, które zaowocowało posłaniem w Waszym kierunku kolejnego pocisku, a ściślej mówiąc to ciśnięcie w Twoją stronę okazałym wazonem z ceramiki lub szkła, ciężko określić, gdy tak leci na spotkanie z Twoją twarzą…

[Kubeł1001]

Reichtangle

Szybko wycofał głowę z futryny, po czym kontynuował:
‐ Zawsze dajemy szanse, tym którzy akurat nie zaatakowali nas pierwsi. Jeśli mówią, że nie wierzą w Boga lub wierzą, ale uparcie odmawiają dołączenia do nas, uznajemy ich za niewiernych. Nie ważna co zrobili lub kim są, zabijamy ich, ponieważ skąd mamy pewność, czy nie dołączą do Milicji czy Bandytów i zaczną zabijać nas? “Każdy napotkany niewierny ma za wszelką cenę zostać usunięty” ‐ tak powiedział Najwyższy Opat, więc tak ma być. Ty za to coraz bardziej przypominasz mi niewiernego. Ostatnia szansa, wychodzisz? ‐ powiedział, w jego głosie można było już wyczuć frustrację z powodu rzuconego wazonu oraz groźbę w ostatnich zdaniach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się uniknąć prowizorycznego pocisku, który roztrzaskał się o przeciwległą ścianę.
‐ Po tym co widziałem? Po moim trupie! ‐ odkrzyknął i ponownie zaatakował, ale tym razem wystawił zza ściany rękę z pistoletem, oddał kilka strzałów i ponownie ją schował.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Po chwili milczenia, szepnął do Lawrence i Rogera:
‐Wejdźcie do sąsiedniego mieszkania, przejdźcie balkonami i zaatakujcie drania od tyłu. Chcę go dostać ŻYWEGO. Zobaczymy czy będzie taki hardy z szpilami w oczach. My spróbujemy ściągnąć jego uwagę. ‐ Po czym odkrzyknął do wroga ‐ Hej ateisto, mam propozycję! Jeśli wyjdziesz po dobroci, zginiesz szybką śmiercią poprzez strzał w głowę. Jeśli nie, dopadniemy cię i damy przedsmak piekła. Uwierz mi, nie chcesz tego!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie przejął się Twoimi słowami i strzelał dalej, rzecz jasna na ślepo, ale ponownie nie trafił, chociaż zrobił solidną zasłonę ogniową.
‐ Mam więcej amunicji niż mi na Was potrzeba, ku*asiarze. Który chętny?!

[Kubeł1001]

Reichtangle

//Właściwie to nie znajdowali się w mieszkaniu, tylko przy wejściu do niego na klatce schodowej//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Edytowane.//

[Kubeł1001]

Reichtangle

Skorzystał z momentu w którym przerwał ogień i wsunął rękę do mieszkania, po czym oddał cztery strzały w kierunku w którym spodziewał się dosięgnąć wroga.
‐Jest nas tu jedenastu i jesteśmy gotowi tu sterczeć cały dzień! Jak myślisz na jak długo wystarczy ci amunicji? Lepiej zastrzel się sam, póki masz okazję!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteś bardziej śmieszny, niż groźny, ale gadaj zdrów dalej, od rozpoczęcia tego pie**olnika się tak nie uśmiałem! ‐ powiedział dość raźno, więc najwidoczniej spudłowałeś.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Tak?! A ty… ty…śmiej się ile zechcesz ! Już się stąd nie wydostaniesz! ‐ krzyczał niemal dławiąc się z gniewu. W końcu postanowił się zamknąć, po czym ponownie oddał dwa strzały z pistoletu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ponowne pudło, mężczyzna dla odmiany przestał strzelać, co może być ździebko niepokojące, jednakże bawił się z Wami, wykrzykując hasła typu “Wasz Bóg Was opuścił!,” “Boga nie ma!” i tym podobne.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Co jest? Już brakuję ci amunicji? ‐ wszedł do progu mieszkania, gotowy strzelić lub szybko uskoczyć ‐ Jestem na widoku, jeśli Bóg mnie nie chroni, spróbuj mnie trafić!
Gdzie oni są? ‐ pomyślał, mając na myśli wysłanych szturmowców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Powinieneś wierzyć w kamizelki kuloodporne. ‐ prychnął i strzelił kilka razy. Najwidoczniej teraz Bóg postanowił ukarać Cię za Twoją pychę, ponieważ otrzymałeś dwa postrzały: W prawe ramię i ucho.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Krzyknął i zszedł z linii strzału. Nie zwrócił większej uwagi na ranne ucho, bardziej skupił się na ramieniu.
‐ Tylko nie w zdrową rękę! Gary masz bandaż albo wodę utlenioną? ‐ potem zwrócił się do Toma, trzymającego karabin maszynowy ‐ Poślij mu krótką serię. ‐ Zaczął oglądać rękę, aby sprawdzić czy kula utkwiła w cielę czy przeszła na wylot.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gary skinął głową i zaczął Cię opatrywać, ale po powrocie do bazy i tak będziesz musiał odwiedzić medyka, ponieważ kula utkwiła głęboko w ramieniu i nijak możesz ją teraz stąd wyciągnąć. Tom potwierdził i bez zbędnych wstępów nacisnął spust swojej broni, skutecznie przyszpilając wroga w miejscu. Dodatkowo szturmowcy najpewniej zaczęli atakować z drugiej strony, wnioskując po strzałach i tym podobnych odgłosach.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Dam sobie radę, ty idź pomóż tamtym. Thomas osłaniaj go.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwnął głową i pobiegł tam, wchodząc do pomieszczenia z bronią gotową do strzału, ale po chwili nogi jakby się pod nim załamały.
‐ O mój Boże… ‐ wydukał tylko i cofnął się o kilka kroków.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Co znowu?! ‐ podszedł zobaczyć na własne oczy co się stało. Jednocześnie trzymał się za ranne ramię i zaciskał zęby. Krwawienie udało się zatrzymać, jednak ból wciąż był nie do zniesienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po strzelającym do Was mężczyźnie nie został nawet ślad, za to byli wysłani przez Ciebie szturmowcy, wszyscy rozwleczeni na podłodze pomieszczenia, z czego przynajmniej jeden został śmiertelnie postrzelony, pozostali zostali raczej pobici do nieprzytomności.
//Żadnego narzekania, mam pomysł na zajebistego NPC i Twojego nowego nemezis.//