Los Angeles

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po Twoim pytaniu przestała płakać, a dla odmiany zaczęła się śmiać, a po chwili zawarczała przerażająco i rzuciła się na Ciebie. Nawet w tak słabym świetle mogłeś z łatwością dostrzec, że to Zombie, choć nie zwykły Szwenadacz, a Świeżak.

[Kubeł1001]

Zohan666

Szybko wstał i ją kopnął tak, aby się przewróciła, a następnie zabił ją siekierą. Kiedy już było po wszystkim, to zabrał się za dalsze przeszukiwania.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było po wszystkim, ale to i tak mocno wstrząsnęło Twoją psychiką, a ślady tego wydarzenia pozostaną w niej na pewno na wiele lat. Poza tym nie znalazłeś już nic ciekawego podczas przeszukiwania domu.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐ Ciekawe jakby to wyglądało. Jak kogoś złapiemy, trzeba by to sprawdzić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kogoś niewiernego? ‐ chciał upewnić się jeden z szeregowych szabrowników.

[Kubeł1001]

Zohan666

Zwłoki dziecka położył na łóżku, które następnie przykrył kołdrą. Wychodząc z pokoju zamknął za sobą drzwi i następnie zszedł na dół, aby zabezpieczyć drzwi wejściowe oraz kuchenne. Użył do tego stołu oraz jakieś szafy, jeżeli takie rzeczy w ogóle były. Po upewnieniu się, że jest w miarę bezpiecznie zrobił sobie kolację godną królów składająca się z trzech kanapek z serem żółtym oraz pomidorami z puszki. Po zjedzeniu kolacji udał się na górę i wybrał jakiś pokój by się w nim przespać.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐ Tak. Albo geja. Albo tych świętoszków z Zakonu Chrystusa, co to uznają się z tych prawdziwych chrześcijan. Lub najzwyczajniej kogoś kto zadziera nosa. Nie jestem wybredny, kiedy mam zły humor.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Syty i w nieco lepszym humorze niż poprzednio miałeś do wyboru albo ten pokój, gdzie obecnie znajdował się trup trupa dziecka, lub jakikolwiek inny, do tej pory zamknięty.
Reich:
Oni najwidoczniej też, bo z ochotą zgodzili się na coś takiego. Cóż, bycie Fanatykiem zobowiązuje, prawda?

[Kubeł1001]

Zohan666

No to kop w drzwi i przeszukiwanie.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Jeszcze raz wyjrzał przez okno i obejrzał okolicę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Nie miałeś zbyt dużego wyboru, jedynie małżeńska sypialnia z dużym łożem oraz kolejny dziecięcy pokój, tym razem bez płaczącego Zombie w środku.
Reich:
Tym razem zauważyłeś spory przemarsz grupy Żywych Trupów, z tej odległości i wysokości ciężko Ci określić, jakie to dokładnie Zombie, choć wszystkie przypominają zwykłe truposze.

[Kubeł1001]

Zohan666

Pokój z dużym łożem lepiej brzmi niż pokój dziecka, więc wybrał małżeńską sypialnie. Wszedł tam, położył się na łóżku i spróbował zasnąć.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Szybko usiadł z powrotem, aby nie pokazywać się w oknie i odruchowo ściszył głos:
‐ Oj, duża horda. Lepiej żeby nie zechciały tu wejść. Nie podchodźcie do okien i nie zróbcie przypadkiem jakiegoś hałasu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reich:
Nikt nie zapytał, czy aby nie spróbujecie ich odstrzelić, pozostali siedzieli cicho i szeptali jedynie modlitwy.
Zohan:
O dziwo, udało Ci się, obudziłeś się dopiero rankiem, a do tego cały i zdrowy.

[Kubeł1001]

Zohan666

Poszukał jakiegoś okna z którego jest widok na ulice i ocenił sytuację na zewnątrz. Następnie zszedł na dół i zrobił sobie kanapki takie same jak wczoraj jadł. Potem całe jedzenie zapakował w jakąś folię lub torbę, jeżeli jakaś była, a jak nie było, to wje**ł to do plecaka.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Ostrożnie wyjżał przez okno, aby sprawdzić czy zombie już poszły.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Jesteś najedzony i na braki w prowiancie nie masz co na razie narzekać. Dopełnia też tego brak Zombie na ulicach, więc szykuje się naprawdę piękny dzionek.
Reich:
Tylko najwolniejsi: Twardzi oraz Pełzacze.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Korzystając z okazji, za pomocą lornetki przyjrzał się bliżej Twardemu

[Kubeł1001]

Zohan666

Zabrał ze sobą wszystkie swoje klamoty i wyszedł drzwiami kuchennymi na zewnątrz, a potem siup na ulicę i poszedł w kierunku, który miał wcześniej obrany.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reich:
Przypominał zwykłego Zombie, tylko z tymi różnicami, że zwykłe Zombie nie miały około trzech metrów wysokości i nie były przysadzistymi górami twardych mięśni.
Zohan:
A więc przed siebie, prosto w nieznane!