Los Angeles

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Najwidoczniej bez Twojego udziału, bo nie ufali Ci na tyle, abyś został dopuszczony do obrad. Zamiast tego miałeś pełnić rolę ciecia‐wartownika na zewnątrz.
Reich:
Widać było po nim, że miał pewne opory, ale zdecydowanie nie chciał usłyszeć tego rozkazu jeszcze raz, ale tym razem innym tonem, więc wymierzył Ci solidny cios, po którym krew solidnie pociekła Ci po twarzy, wypływając ze złamanego nosa.

[Kubeł1001]

Zohan666

Dobrze, że go tam nie zabił, bo mogłoby to wzbudzić w nich trochę wątpliwości co do jego osoby. Skoro jest cieciem, to oparł się o ścianę budynku i przygotował pistolet, tak na wszelki wypadek.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Usiadł i złapał się za twarz.
‐ Lepiej żeby to wszystko było warte zachodu. Życzcie mi szczęścia.
Doczołgał się do drzwi, po czym wyszedł i zaczął czołgać się w kierunku z którego mieli nadejść ludzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Dostrzegłeś tylko psa szperającego po okolicy, ale gdy Cię zauważył, od razu uciekł, a Ty nie mogłeś rozpoznać, czy to zwykły Azor, czy też jego nieumarły odpowiednik. Niemniej, po jakimś kwadransie grupa opuściła dom, taszcząc ze sobą sporo ekwipunku, głównie broni, mieli bowiem sporo noży, kastetów, pistoletów i jeden pistolet maszynowy, z którego do Was najpewniej wtedy strzelano. Jedna z kobiet bez słowa rzuciła Ci magazynek, jak się okazało, pasujący do Twojej broni.
Reich:
Zauważyli Cię bez trudności, teraz pora zacząć odgrywać swoją małą szopkę i pokazać im, że wbrew pozorom jeszcze żyjesz, nim uznają Cię za jakiegoś Pełzacza, którego trzeba szybko dobić.

[Kubeł1001]

Zohan666

Podziękował i wcisnął magazynek za pasek od spodni.
– Dowiedzieliście się czegoś od niego?

[Kubeł1001]

Reichtangle

Zaczął machać do nich ręką i krzyknął:
‐ Hej wy tam! Błagam pomóżcie!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
‐ Zemdlał z bólu nim powiedział coś sensownego. ‐ odparła ta sama kobieta, która wręczyła Ci amunicję. ‐ Więc skróciliśmy mu cierpienia, i tak by się do niczego nie przydał.
Reich:
Grupa liczyła trzy osoby, dwóch mężczyzn i kobietę. To właśnie ona okazała się tą wrażliwszą lub głupszą, bo od razu ku Tobie pobiegła, podczas gdy jeden z jej kompanów wycelował w Ciebie kuszę, a drugi omiatał pistoletem okolicę.
‐ Boże, co Ci się stało? ‐ zapytała, klękając obok i sięgając po plecak, z którego zaczęła wyjmować strzykawki i bandaże. ‐ Jaki Zombie Cię tak urządził?

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐ Nie wyobrażacie sobie przez co przechodziłem. ‐ rozpaczał, uderzając w płaczliwy ton. ‐ To nie zombie. To ludzie. Kanibale! Miesiąc temu mnie złapali. Oni… zrobili ze swoją spiżarnię! Gdy potrzebowali mięsa, odcinali kawałek mnie i opatrywali kikut! Przenosili się kilka razy i właśnie dzisiaj zajęli dom w okolicy. Mnie pobili do nieprzytomności i zostawili na piętrze. Pewnie szykowali się na kolację, ale ocknąłem się wcześniej i zdołałem wyskoczyć przez okno. To było chwile temu, ale możliwe że już to zauważyli i mnie szukają. Ale Bogu dzięki spotkałem was! Wy na pewno rozprawicie się z tymi potworami ‐ zakończył, przylegając do nóg kobiety.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Biedak… ‐ skomentowała jedynie, choć była zbyt zahartowana realiami życia po apokalipsie, w końcu musiała jakoś przeżyć do tej pory, żeby zapłakać nad Twoim losem.
‐ Mi tu coś śmierdzi. ‐ odparł kusznik, podchodząc bliżej. ‐ Oczyściliśmy ten teren, patrolujemy okolicę, niby jak dostała się tu banda takich degeneratów… I jak niby wylazłeś przez okno i to przeżyłeś bez tych kilku kluczowych kończyn?

[Kubeł1001]

Zohan666

Nie przejął się nim, bo w końcu była to osoba, która by go zabiła i ograbiła z jego rzeczy.
– I dobrze. Ruszamy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Kiwnęła głową i gdy cała grupa się zebrała, wznowiliście marsz, tym razem unikając tak odsłoniętych i oczywistych tras jak ostatnio, klucząc bardziej bocznymi uliczkami i tyłami jednorodzinnych domków.

[Kubeł1001]

Zohan666

Miejmy nadzieję, że znowu jacyś debile nie zaczną do nich strzelać podczas marszu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właśnie temu miały zapobiec te Wasze podchody. Ale z tym niestrzelaniem to nie możesz być taki pewien, bo po jakimś czasie wróciliście na jedną z głównych ulic i trafiliście na śródmieście, gdzie dostrzegłeś sporą barykadę naprzeciwko Was, z kilkoma uzbrojonymi po zęby żołnierzami i ciężkim karabinem maszynowym wycelowanym w Waszą stronę. Na szczęście byli to właśnie żołnierze, Armii Światowej lub Z‐Com, więc raczej nie powinni sprzątnąć Was tak po prostu.

[Kubeł1001]

Reichtangle

Podniósł się do pozycji siedzącej i spojrzał na kusznika.
‐ Może i patrolujecie, ale nie jesteście w stanie mieć cały czas oko na cały ten obszar. Nie sprawdzacie co godzinę każdego domu, czy aby ktoś tam się włamał. Każdy może się prześlizgnąć i cicho przeczekać w tych domach, tuż pod waszym nosem. I tak też zrobili ci kanibale. A co do okna, to było jedynie pierwsze pięto, niezbyt wysoko. Owszem potłukłem się i bolało, ale na szczęście nic nie złamałem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To jeszcze powiedz, gdzie są ci cali kanibale i będziemy się zbierać…

[Kubeł1001]

Zohan666

– Przepuszczą nas? – zapytał Ricka.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐ Pomóżcie mi wstać, oprę się na twoim ramieniu. Zaprowadzę was.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
‐ Nie wyglądamy na Bandytów, więc pewnie tak, ale dla pewności to postaraj się ich nie drażnić ani prowokować.
Reich:
‐ No chyba Cię pojeło, nas jest tylko trójka i wysłali nas na zwiad, nie będziemy uganiali się za bandą jedzących ludzi popieoleńców. Zabierzemy Cię do bazy, opatrzymy i wyślemy porządny oddział, który ich wystrzela.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐ Przecież macie broń. Poradzicie sobie z nimi. A jeśli teraz odpuście na pewno zwieją. Może już nas zauważyli i wiedzą co się święci. ‐ Rozejrzał się wokół siebie. ‐ Jeśli pozwolicie im uciec, nadal będą jeść ludzi. Chcecie mieć ich na sumieniu?

[Kubeł1001]

Zohan666

– Mhm.