Tokio

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Korea to obecnie radioaktywne pustkowie. ‐ powiedział mężczyzna, rozwiewając Twoje nadzieje. ‐ Jeśli wiesz, co to w ogóle znaczy.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Domyślam się. Hmm… Coś wiadomo o wyspach Riukiu? Mógłbym spróbować dostać się właśnie tam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak się składa, że mamy bazę na jednej z wysepek w tym archipelagu, więc moglibyśmy Cię ze sobą zabrać.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Ciekawa oferta… Za chwilę wrócę, chciałbym zabrać ze sobą towarzysza. ‐ powiedział, po czym udał się po swojego wilka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Leżał tam, gdzie go zostawiłeś i chyba dochodził do siebie. A tamci pewnie się zdziwią, bo raczej mieli na myśli jakiegoś człowieka, gdy mówiłeś o swoim “towarzyszu”.

[Kubeł1001]

antekk5

Pogłaskał go po głowie i wziął na barana, gdyby jego wilczy towarzysz miał problemy z chodzeniem. W każdym razie ludzie w czerni na pewno będą zdziwieni kiedy się dowiedzą, kim ten towarzysz jest.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Owszem, byli zdziwieni, ale nie mieli zamiaru robić Ci z tego powodu pretensji. No, może za wyjątkiem jednego, który nie był pewien, czy zwierzak nie będzie ich spowalniać w takim stanie albo się nie przemieni i zagryzie wszystkich znienacka.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Nie spowolni. Zadbam o to, żebyśmy dotarli bez żadnych opóźnień na Riukiu. ‐ powiedział do jednego z ludzi w czerni, który miał wątpliwości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i chyba tyle w temacie obiekcji, a cała grupa ruszyła dalej, zapakować się do tych samochodów, które przetrwały.

[Kubeł1001]

antekk5

Wszedł do jednego z nich ze swoim wilkiem i czekał na odjazd.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po chwili wszystkie pojazdy ruszyły, dobrze byłoby wykorzystać czas, jaki spędzisz w podróży, aby dowiedzieć się czegoś więcej o jej celu, swoich nowych kompanach czy miejscu, gdzie mają swoją kryjówkę.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Skoro mniej więcej dowiedzieliście się, kim jestem, to możecie powiedzieć mi coś o sobie? ‐ zapytał ludzi w czerni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A co chciałbyś wiedzieć? Jesteśmy zwykłymi ludźmi, ocalałymi, którzy próbują jakoś przeżyć w tym brutalnym świecie.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Prawda, aczkolwiek macie jednolite umundurowanie, przez co można wywnioskować, że pochodzicie z jakiejś organizacji. Co to za organizacja?

[Kubeł1001]

- Żadna. - wypalił szybko jeden z mężczyzn, jakby miał coś do ukrycia, nie pozwalając reszcie się odezwać. - Służymy sami sobie, chcemy przetrwać. A ten jednolity ubiór jest po to, żebyśmy widzieli się w razie walki i od razu widzieli, kto jest wrogiem, a kto przyjacielem. Wiesz, jak to jest, w ogniu walki adrenalina strzela Ci do łba, a palec na spuście jest trochę za lekki, można niechcący kropnąć kogoś ze swojej bandy.

[theslowestfootintheeast]

- Tak, tak, ale wiesz, że równie dobrze za tym strojem może ukrywać się wróg? Mogłeś pewnie widzieć bandytów przebranych za policjantów i pomyśleć sobie, że to cywile. - odpowiedział podejrzliwie.

[Kubeł1001]

- Jakoś jeszcze ani razu nam się to nie zdarzyło, ale dzięki za troskę. Jeśli będziesz chciał do nas dołączyć, to możesz liczyć na podobne wdzianko.

[theslowestfootintheeast]

- Brzmi kusząco, ale jeszcze to przemyślę. - odpowiedział i patrzył przez okno na okolicę.

[Kubeł1001]

Z każdą chwilą domów bądź ruin, było coraz mniej, aż wreszcie opuściliście okolice Tokio, kierując się najpewniej ku wybrzeżu, skoro tamci mówili, że bazę mają na jednej z wysp pobliskiego archipelagu.

[theslowestfootintheeast]

Podrapał się trochę po podbródku z zamyślenia, po czym rzekł:
- Dołączę do Was. Przydałoby się zmienić to wdzianko na coś bardziej współczesnego.