Las Vegas

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Będę czekać z niecierpliwością.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwali głowami, potem każdy z nich wstał i wyciągnął w Twoim kierunku dłoń.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Również podał im dłonie, odprowadzając ich do wyjścia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy, łącznie z narąbanymi ochroniarzami, podziękowali i wyszli. No, prawie wszyscy, poza jednym gościem w rogu, który wciąż spokojnie sączył Twoją whiskey.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Jeżeli to jeden z gości, niech sobie sączy. No, to pora znowu otworzyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

O tyle zastanawiające w nim było to (może poza tym, że wyglądał jak wyjęty żywcem z westernu), że był jednym z ochroniarzy Twoich niedawnych klientów, a przynajmniej w takim charakterze z nimi przyszedł.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Podszedł więc do niego.
‐ Em… przepraszam, ale Pana zleceniodawca już opuścił lokal. Czemu Pan tutaj został?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ten osobliwie odziany mężczyzna dosłownie obwieszony był bronią, przez co zadzieranie z nim nie było dobrym pomysłem: Dwa rewolwery, strzelba, dwururka, obrzyn oraz około ośmiu noży za paskiem, w cholewach butów i na bandolierze przewieszonym przez pierś czyniło z niego chodzącą zbrojownię. Na Twoje słowa jedynie mocniej zasłonił twarz kapeluszem i ziewnął, sięgając po kieliszek z whiskey.
‐ Bo takie mam rozkazy. ‐ odparł wreszcie, odsuwając od ust prawie opróżnione naczynie.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ To wszystko wyjaśnia… to sobie siedź, ja cię zostawiam i idę się zająć sobą.
Wyjrzał przez okno, ażeby zobaczyć jaka pora.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spotkanie długo nie trwało, więc dalej noc trwa w najlepsze, czyli że możesz przygotować się na nową falę klienteli.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

On raczej nie, co bardziej służba. On może rozkoszować się nic nie robieniem.
//Opłaca się tutaj telewizor? Czy tak średnio? Może i głupie pytanie, ale wiesz… zawsze warto się zapytać.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Teoretycznie możesz go mieć, dostęp do prądu to również nie problem, ale jeśli nie masz nagranych na płytkach filmów, to raczej nic sobie nie obejrzysz.//
Więc pora nic nie robić, gdyż rzeczywiście zaczęli się schodzić.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

//Bardziej chodziło mi o wiadomości, ale filmów raczej nie ma.//
Jak na zawołanie. Poszedł więc zaparzyć sobie herbatę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wiadomości też raczej nie ma, a ja nie widzę problemu, żeby coś tam miał plus jakiś odtwarzacz do tego.//
Zrobiłeś to bez przeszkód, zostawiając swoich pracowników z tą ciżbą. Ale co dalej? Masz teraz kubek herbaty w dłoni i mnóstwo wolnego czasu.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Zostawił swoich, bo raczej są na to przygotowani… a w sumie wyjrzał, aby zobaczyć jak się sprawy mają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pracownicy robią, co w ich mocy, aby nadążyć za odbieraniem i realizowaniem zamówień, klientela zaś je, pije, pali, gra w różnorakie gry hazardowe i oddaje się innym sposobom szeroko pojętej rozrywki. Norma.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Mógłby im jakoś pomóc. Tylko jak? Może jako kelner? Ale to jak dopije napój.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dopiłeś. No, prawie, gdyż kilka gwałtownych wystrzałów tak Cię zaskoczyło, że wypuściłeś z dłoni filiżankę herbaty wraz z odrobiną zawartości, która stłukła się na podłodze.

[Kubeł1001]

Radio:
Podróż była dość długa, ale bezpieczna i całkiem komfortowa. Giacomo nieco przesadził, bo miasto nie wyglądało tak jak przed apokalipsą, wciąż było tu sporo ruin czy wraków samochodów, ale ważniejsze czego nie było, a nie było Zombie ani żadnych paskudnych Mutantów. Ciężko jednak mówić o tym, aby miasto było bezpieczne, przed apokalipsą kwitła tu przestępczość, a co dopiero teraz, gdy miastem władają grupy przestępcze? Chyba najlepiej będzie po prostu nie wychodzić nigdzie po zmroku albo bez obstawy. Jednak im dalej centrum, tym lepiej: lepiej zachowane budynki, więcej ludzi, którzy nie wyglądają jak najgorsze obdartusy, więcej szyldów różnych sklepów i innych przybytków, nawet neonów. Miasto pewnie wygląda w nocy tak, jak żadne inne teraz. Konwój rozjechał się dość szybko na przedmieściach, tylko opancerzona limuzyna jechała dalej, zatrzymując się pod jednym z kasyn: Szczęśliwym Asem Trefl, a tak przynajmniej głosiła nazwa.

[Radiotelegrafista]

Im bardziej zagłębiali się w miasto, tym szczęka Dice’a opadała niżej i niżej. Wierzył w opowieści Włocha, ale zobaczenie tego miasta i tego życia na żywo było czymś zupełnie innym. W głębi życia nie wierzył, że naprawdę tak można żyć po… apokalipsie. W porównaniu do tych ludzi wyglądał na kompletnego żebraka i obdartusa.

— Czyli co… — Dice spojrzał na Giacomo, podciągając plecak do siebie. — Jesteśmy na miejscu?