Sanktum Sanktorum [ZIEMIA]

[Andreas D.]

Woj2000

-W takim razie… pójdę go poszukać, jeśli nie masz już do mnie jakichś pytań. - oznajmiła spokojnym, uprzejmym tonem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mam. Możesz iść jeśli chcesz. - odpowiedział obojętnie, wracając do lewitowania przy półkach z książkami i sprawdzania stanu ksiąg.

[Andreas D.]

Woj2000

-Do widzenia. - skwitowała krótko, po czym skierowała swe kroki, czy też kierunek pełzania, szukając Mistyka - osoby, do której w pierwszym względzie udała się do tej biblioteki. I z którą na pewno poprowadzi ciekawszą, a na pewno milszą, rozmowę niż z tą inkarnacją Najwyższego Czarodzieja.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No cóż… Niestety biblioteka wydaje się być wręcz Nieskończonoa, a najmilszego rozmówcy w życiu Serpentyn wciąż nigdzie nie można ogarnąć wzrokiem.

[Andreas D.]

Woj2000

Będąc świadoma ogólnej magiczności tego miejsca, spokojnie przedziera się dalej przez wypełnione starożytnymi tekstami korytarze półek, szukając Mistyka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili błądzenia, Serpentyn została nagle złapana lekko od tyłu za kark, a jej oczy zostały delikatnie zakryte dłoniami.
-Wiesz kto to. - szepnął jej do ucha.

[Andreas D.]

Woj2000

Domyślając się, kim może być ta wielce tajemnicza osoba, mruknęła wyraźnie, przeciągle i uwodzicielsko.
-Pewnie, że wiem, Mój Drogi. - odparła zadowolona z tego, że tak ważna dla niej osoba jest w pobliżu, po czym krótko zachichotała.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A jak tam Ci mija, kochana? - spytał się troskliwie, najprawdopodobniej lewitując i wciąż trzymając dłonie na oczach swojej łuskowatej ukochanej.

[Andreas D.]

Woj2000

-Wiesz, skarbeńku… - zaczęła wesoło, ciesząc się z faktu, że Mistyk lekko się z nią droczy - Właśnie ciebie szukałam, ale wcześniej ucięłam sobie pogawędkę z naszym nowym, innowymiarowym gościem. Nasz Doktor Strange to to nie jest, mogę przyznać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Och… Ja też go spotkałem. Rzeczywiście, strasznie niemiły, kochanie. Nie to co ty… W każdym razie, nerwowy i trochę dziwnie się zachowuje, ale wcale nie ustępuje wiedzą naszemu gospodarzowi. - odpowiedział, głaszcząc Serpentyn po włosach.

[Andreas D.]

Woj2000

-Bądź co bądź, to wciąż jest Doktor Strange. - skonkludowała Serpentyn, ciesząc się w duchu z włosowego puciania - Muszą być do siebie podobni, racja?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No… Przynajmniej teoretycznie. W każdym razie, Doktora Strange’a nie będzie przez chwilę, ponieważ zamknął się w swoim laboratorium z kilkoma przyrządami i nie zapowiada się, żeby zamierzał w najbliższym czasie wyjść. - odpowiedział, głaszcząc ją po włosach.

[Andreas D.]

Woj2000

-Rozumiem to, skarbeńku. - odpowiedziała uprzejmie, jednak już bardziej od niechcenia, chcąc przejść do bardziej… przyjemnych rzeczy.
-A mógłbyś mi już odkryć oczy, hmm? - zapytała się wesoło, dalej stojąc jak stała.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Oczywiście, że tak. - odpowiedział łagodnie, zdejmując jej dłonie z oczu i kładąc je teraz już w całości ns włosach swojej ukochanej.
-A co masz na myśli poprzez “przyjemne rzeczy”? - spytał się zaciekawiony.

[Andreas D.]

Woj2000

Sama Serpentyn po odzyskaniu możliwości wzroku szybkim, zwinnym ruchem odwróciła się w jego stronę, po czym pocałowała go w okolice ust. W tym wypadku jednak wcale się nie śpieszyła.
-Mniej więcej o takich. - odparła uwodzicielsko, po czym cicho mruknęła na znak przyjemności.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Mistyk natomiast najprawdopodobniej gdyby umiał okazywać mimike twarzy, to właśnie by się uśmiechnął ze szczęścia.
-Jeśli tak mają wyglądać te niespodzianki, to możesz mnie zaskakiwać tyle razy dziennie ile chcesz, kochanie… - odpowiedział, przytulając się krótko do swojej ukochanej, aby następnie zacząć grzebać po kieszeniach. - Coś tu dla Ciebie mam…

[Andreas D.]

Woj2000

-I będę to robić, skarbeńku. - odparła rozanielona, gdy się jeszcze do niej przytulał, by potem z zaciekswieniem obserwować, jaką to potencjalnie magiczną niespodziankę jej osobisty czarodziej dla niej przygotować. Mogła się tylko domyślać, że będzie to na pewno coś interesującego oraz pasującego do niej samej i jej… wężowatości. W końcu Mistyk zawsze miał głowę i dryg rozumienia, jak to sam określił, ,wężowych kobiet", które bardzo sobie upodobał.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Swoją drogą, to naprawdę zastanawiające czemu akurat wężowe kobiety… A nie na przykład ptasie? Ciekawe co takiego wyjątkowego jest w oczach Mistyka w oczach kobiet, które mają w sobie cechy węży? To naprawdę zastanawiające.
Po chwili grzebania w swoich kieszeniach, Mistyk wyciągnął dość nietypowy prezent dla swojej ukochanej i do powolnym ruchem podał.
-Proszę, kochanie… To dla Ciebie. Wiesz co to jest moja droga? - powiedział spokojnie, po czym spytał się podekscytowany.

[Andreas D.]

Woj2000

Zastanawiające, ale chyba niezbyt do zrozumienia dla kogoś, kto nie jest organiczny. W końcu takie… specyficzne upodobania to głównie ich domena, to sama Serpentyn może przed sobą przyznać.
Widząc ten szczególny prezent i słysząc pytanie o niego, szybko przypomniała sobie, czym jest ten pierścień o dosyć niespotykanym wyglądzie. Musi to być chyba ozdoba noszona przez ziemskich magów, gdyż widziała ją zarówno u Doktora Strange’a, jak i Wonga.
-Och… - zaczęła naprawdę zaintrygowana - Jest to pierścień ziemskich magów. Dziękuję Ci, ale… czy mogę go nosić, jak nie znam się na czarach?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hmmm… To prawda! Takie pierścienie miał każdy czarodziej jakiego widziała do tej pory Serpentyn… No, poza Mistykiem. Nawet tamten Stephen z innego wymiaru miał go na palcu, choć jego był dość widocznie innego kształtu, co zapewne wynikało z tego, że jest z innego wymiaru tak jak jego właściciel. Tylko ciekawe czemu go podarował jej? Jak sama trafnie zauważyła, samemu Mistykowi przydał by się dużo bardziej niż jej.
Kochany Serpentyn odpowiedział jej troskliwie:
-Ależ oczywiście, że możesz go nosić, moja droga. I już teraz Ci zdradzę… Że planuję Cię trochę poduczyć. Z tego co wiem, to prawie każdy może się nauczyć czegoś prostego z kategorii magicznych sztuczek, jeśli ma odpowiednio silną wolę… A jestem pewien, że tego masz pod dostatkiem. Zgodzisz się, moja droga?