Domek Stevena

[Andreas D.]

Woj2000

No… czyli wychodzi na to, że nadchodzi chwila wyjawienia ich wspólnych planów Stevenowi.
-Tak… - zaczął nieco niepewnie - Odwiedziła mnie i chciała, abyś ty też ją odwiedził. W końcu… chciałaby zobaczyć swojego siostrzeńca, nie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No tak, to ma sens… Chcę się ze mną spotkać… Ale dlaczego jest akurat u Pana zamiast od razu u mnie? - spytał się Steven równie niepewnie co Bill przed chwilą.

[Andreas D.]

Woj2000

-Cóż… jak mówiłem, chciała mnie odwiedzić. Między innymi po to, by mi coś wyznać…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak? A co dokładnie chciała panu wyznać, panie Dewey?

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey początkowo nie odpowiedział na to, stojąc w milczeniu przez dłuższą chwilę, zastanawiając się, jak by o tym wszystkim powiedzieć w sposób nie budzący większego zdziwienia czy szoku. Rozumiejąc, że chyba nie jest to do uniknięcia, Bill westchnął i odpowiedział niemal bezceremonialnie:
-Że się we mnie zakochała i chciałaby się ze mną związać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Chyba ton głosu ani sposób wypowiedzenia nie miał dużo znaczenia kiedy chodziło o coś tak szokującego dla Stevena, a nawet do tej pory w pewnym stopniu dla samego Billa.
-ŻEEEEE COOOOOO?! - odkrzyknął z niedowierzaniem Steven.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ten… no… - odpowiada zmieszany jego reakcją Dewey, łapiąc się jednocześnie za kark - Po prostu się z Żółtą kochamy…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-ALE CO GDZIE JAK KIEDY, AAAA, ALE ŻE YUY, ŻE OD KIEDY?

[Andreas D.]

Woj2000

-Cóż… ja zauroczyłem się w niej jeszcze w kosmosie, a ona… cóż, po powrocie na Ziemię pomagałem jej, jak potrafiłem, a zwłaszcza przy jej… depresji i wyrzutach sumienia. Ale były też inne rzeczy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Steven przyjął minę, którą można by opisać jako “twarz pokerzysty”, po czym usiadł na najbliższej kanapie… I tak po prostu siedzi z takim wyrazem twarzy.

[Andreas D.]

Woj2000

Naprawdę zaniepokojony jego zszokowaniem, Bill szybko wszedł do środka i przystanął przy siedzącym Stevenie.
-S… Steven? Wszystko w porządku? - wypowiada niepewnie, będąc świadomym, że po tym, co usłyszał, u tego chłopaka raczej nie jest wszystko dobrze.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak. - odpowiedział Steven tak spokojnie, że to aż trochę straszne. Do tego zabrzmiał jakoś tak bardziej… Kobieco. Dosłownie. Pod względem tonu i barwy głosu.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey jest teraz pewien jednego: wbrew temu, co mówi, na pewno nic u niego nie gra. Nawet w najgroźniejszych sytuacjach się tak nie zachowywał, tylko z właściwym sobie uporem starał jakoś przeciwdziałać problemom, jakim zazwyczaj były kosmiczne zagrożenia. A teraz… ten kobiecy ton…
-Ten… - zaczyna naprawdę niepewnie - Szokujące to wszystko, wiem. Nawet dla mnie. Ale… tak już jest i nie zamierzam tego zmieniać…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To wszystko jest naprawdę aż zbyt podejrzane, żeby uwierzyć w twierdzenie Stevena, że wszystko jest w porządku. Chyba nawet głupi by w to nie uwierzył, znając okoliczności tej sytuacji oraz znając samego Stevena.
-Umm… Gdzie ja jestem… - spytał się Steven tym samym głosem co wcześniej, rozglądając się pół przytomnie.

[Andreas D.]

Woj2000

No… i to jest ostateczny dowód, że coś jest nie tak. Ten zanik pamięci i powrót do normalnego głosu… zupełnie tak, jakby ktoś na chwilę kontrolował Stevena…
-Jesteś u siebie w domu, chłopcze. Pamiętasz w ogóle, co się stało i o czym mówiliśmy?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Chłopcze? Ale że co… - odpowiedział, po czym spojrzał się na swoje ręce oraz tułów i zaczął panicznie krzyczeć, rozglądając się gwałtownie dookoła siebie.

[Andreas D.]

Woj2000

Widząc, że to wszystko zaczyna wymykać się spod wszelkiej kontroli, Bill przytrzymał go za ręcę i zapytał stanowczo:
-Steven! Co się z tobą dzieje?!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili Bill otrzymał dość szybką, ale jednocześnie PO PROSTU KU*WA STRASZNĄ ODPOWIEDŹ CO SIĘ DZIEJE ZE STEVENEM.

Po chwili przed Billem była na czworaka… Najprawdopodobniej mama Stevena.

[Andreas D.]

Woj2000

Nie… nie, nie nie, nie! To się nie dzieje naprawdę! Billowi do tych wszystkich kosmicznych przygód, bycia klejnotowym terapeutą, strachu o bezpieczeństwo Perełek i w końcu szczęścia w postaci miłości Żółtej brakuje jeszcze TEGO. Stevena zmieniającego się w straszny sposób… W NIĄ. W osobę odpowiedzialną za całe zło, jakie zapanowało u Klejnotów, a zwłaszcza u Diamentów.
Najzwyczajniej tym wszystkim przerażony Dewey postąpił wbrem swojemu człowieczemu odrychowi, nakazującemu pomóc jej jakoś wstać, i szybkim susem odsunął się od niej, nie mogąc wykrztusić z siebie nic więcej poza:
-Ste… Ste… Ste… …ven.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To wszystko stało się tak szybko i nagle, że pewna część umysłu Billa wciąż nie może przyjąć do wiadomości tego, że TO się stało naprawdę… To… To jest po prostu takie… Nierealne… Wręcz niemożliwe…
Różowa Diament, powoli przyjęła pozycje pół siedzącą, po czym zaczęła wycofywać się w kierunku kanapy, aby po chwili się o nią oprzeć, ciężko dysząc. Wykrztusiła z siebie:
-Steven… Steven… Gdzie jest… Steven…