Dom Billa Deweya

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka przemilczała to.

[Andreas D.]

Woj2000

//ZW na bardzo długi czas//

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

// b0i

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey wkrótce przerwał milczenie.
-Wybacz za to - powiedział zawstydzony - Nie powinieniem teraz oczekiwać, że po tej mojej niestałości zaczniesz mi na tyle ufać. Nie było rozmowy.
No właśnie, co ten Dewey sobie teraz myślał? Że będzie chciała z nim być tylko dlatego, że jest jego służącą? Chyba powinien był wcześniej pokazywać jej ten cały afekt, zamiast próbować wiązać się z Diamentami przy każdej możliwej okazji.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka oparła się o kanapę i spuściła głowę w dół. Niezręcznie. Bardzo, ale to bardzo niezręcznie. Jak może mu uwierzyć w to, że ją kocha romantycznie po tym wszystkim co jej naopowiadał o Diamentach?

[Andreas D.]

Woj2000

Tego to Dewey nawet nie wiedział.
*-Żeś się musiał uaktywnić na starość, Bill. Teraz pewnie złamałeś serce kolejnej Perle. * - pomyślał szyderczo, spoglądając w milczeniu na nią.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

To bardzo prawdopodobne. Perełka siedzi przygnębiona obok i się obojętnie patrzy w podłogę.

[Andreas D.]

Woj2000

Bill również siedział w milczeniu. Po krótkim w czasie postanowił się odezwać.
-Jeśli to w jakiś sposób ci pomoże, to możesz mi spokojnie wygarnąć, co o mnie myślisz. Dalej, nie krępuj się.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła wzięła głęboki wdech i wydech. Spokojnie odpowiedziała:
-Uważam, że powinieneś być bardziej stabilny, mniej lekkomyślny i przestać zakochiwać się we wszystkim co popadnie.
To chyba było gorsze od wydarcia się na pół miasta połączonego z łańcuchem przekleństw.

[Andreas D.]

Woj2000

Trafiło to Deweya w sam czuły punkt. Było to istne podsumowanie jego osobowości i jego samego jako człowieka. Dewey niemo spuścił głowę, nic nie odpowiadając na te zarzuty. Jednak w środku rozwodził się na akuratnością tych słów.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka nagle staje się przerażona.
-NIE, NIE, NIE! JA NIE CHCIAŁAM MOJEGO PANA URAZIĆ! JA WCALE NIE CHCIAŁAM MÓJ PANIE! TO BYŁY TYLKO MOJE… SUBIEKTYWNE I BŁĘDNE PRZEMYŚLENIA, MÓJ PANIE!

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie musisz się tłumaczyć, Perło. - odpowiada twardo - Masz całkowitą rację. Jestem lekkomyślnym, niestabilnym człowiekiem, co nie umie się kontrolować.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka od razu zaczęła zrozpaczona głaskać swojego pana.
-NIE, NIE, NIE, MÓJ PANIE!

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey był zaskoczony tą nagłą zmianą.
-*Wewnętrzna Perła znowu przejęła kontrolę czy co? * - myśli zdziwiony.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka się tuli z całej siły do Billa.
-MÓJ PAN JEST NAJWSPANIALSZYM I NAJIDEALNIEJSZYM PANEM WE WSZECHŚWIECIE, MÓJ PANIE!

[Andreas D.]

Woj2000

-Nie musisz mi tak słodzić, przecież nic ci nie zrobię! Bądź szczera chociaż ze sobą! - mówi, próbując się jakoś wyzwolić z tych uścisków.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perełka dalej ściska, ale teraz bardziej bezwiednie opiera się o Billa i płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey zaczął ją delikatnie głaskać po głowie.
-Już, już. Powiedz mi, co się dzieję. Jak się zwierzysz, to poczujesz się lepiej. - powiedział spokojnie, myśląc, że chyba powinien rozpocząć karierę klejnotowego terapeuty. Który to już raz w ciągu tych dwóch miesięcy, kiedy pociesza jakiś Klejnot?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Któryśtam.
-Jestem złą, złą Perłą… Perła nie powinna poniżać swojego właściciela… Mój Pan powinien sobie sprawić nową Perłę… I lepszą i bardziej posłuszną, uległą…-wyjęczała Perełka.

[Andreas D.]

Woj2000

-Zrozum jedną rzecz, Perło. Ja nie pragnę uległej niewolnicy. Podobnie jak wymuszonego przez zasady uczucia. Ja chcę, by osoby, na których mi zależy, a zwłaszcza ty, były szczęśliwe. A szczerość i mówienie nie zawsze dobrych, ale prawdziwych rzeczy jest kluczem do poprawy, a tym samym doprowadzenia do szczęścia, w relacji, nieważne, czy romantycznej, czy przyjacielskiej. Innymi słowy: ty sprawiałaś i nadal sprawiasz, że jestem przy tobie szczęśliwy i chcę, byś to samo czuła przy mnie. A żeby do tego doprowadzić, każde z nas musi się poprawiać. A zwłaszcza ja. - perorował, chcąc ją podnieść na duchu.