Dom Maheswarenów

[Andreas D.]

Woj2000

-Tak. Zastanawiałem się, czy nie dałoby się… jakby to powiedzieć… żebym mógł potowarzyszyć Connie na jednevh z tych przygód… - odpowiedział dosyć niepewnie, spodziewając się natychmiastowej odmowy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No cóż…-zaczęła Perła niepewnie-Jeśli będziesz przestrzegać zasad bezpieczeństwa i trzymać się blisko grupy, to raczej nic złego się nie stanie. Zwłaszcza, jeśli nie będzie pan za bardzo udzielał się w walce.

[Andreas D.]

Woj2000

-A, a o to proszę się nie martwić. - odpowiedział ze spokojnie, acz pewnie - Nigdy nie szukałem kłopotów, a do tego potrafię o siebie zadbać. Nie zamierzam tam pani nastręczać dodatkowych problemów.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dobrze. W razie jakieś przygody do pana napiszę SMSa. Dobrze, panie Maheswaran?-spytała się Perła kulturalnie. Bardzo przyjemna rozmowa, trzeba przyznać.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobrze, pani Perło. - odpowiedział uprzejmie, po czym dodał - Życzę pani miłego dnia. A, i Connie panią i Stevena pozdrawia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dziękuję, to miło z jej strony. Ja również ich pozdrawiam oraz życzę panu miłego dnia. Do widzenia.-odpowiedziała Perła, a następnie rozłączyła się.

[Andreas D.]

Woj2000

Zadowolony z siebie Doug schował telefon do kieszeni i rozsiadł się wygodnie na kuchennym krześle. Był naprawdę usatysfakcjonowany z faktu, w jak komfortowy i bezproblemowy sposób ta rozmowa została przeprowadzona.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Pani Perła tym razem była jeszcze milsza niż wtedy, kiedy Doug z nią rozmawiał na tamtej niefortunnej kolacji. Ciekawe na jakie to przygody owe Klejnoty zabiorą starego Maheswarana?

[Andreas D.]

Woj2000

Wszystko się okaże. Póki co, Doug nie ma o czym spekulować, bo poza historią o górskiej ,wycieczce" Connie to niespecjalnie wie o organizacji takich wojaży.
Ale póki co, Doug nie myśli zbytnio o tym. Zamiast tego ponownie wyciąga telefon, by sprawdzić, czy nie dostał żadnej wiadomości od żony. Tak na wszelki wypadek, by nie posądzonym o ignorowanie jej ewentualnych próśb.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nie trzeba było sprawdzać, telefonu, Doug usłyszał od razu po włączeniu wiadomości, że ktoś wszedł do domu, a potem krzyknął:
-Doug, chodź tutaj!
Jeśli to nie jest Priyanka, to chyba Święty Mikołaj. Czemu tak wcześnie wróciła z pracy? Miała mieć nocny dyżur.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug odruchowo wzdrygnął się, po czym wstał, schował telefon, poprawił się, po czym udał się nieco niepewnie.
-Tak? O… o co chodzi? - zapytał mocno zmieszany, wciąż idąc w stronę źródła krzyku, jednocześnie zastanawiając się, o co jego kochanej żonie może chodzić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy dotarł na miejsce, zobaczył jego kochaną żonę, a obok niej tą dziewczynkę po lewej:

-Mam tu ciężki przypadek, Doug. Ta dziewczynka ma poważny uraz mózgu, z tego co się domyślam i nieziemsko powoli odbiera zewnętrzne bodźce.-powiedziała załamana Priyanka.

[Andreas D.]

Woj2000

Dougowi już kompletnie odjęło mowę. Spodziewał się wiele po żonie, ale przyprowadzania pacjentów do domu to już nie. Mimo wszystko, udaje mu się wykrztusić.

• No dobrze, ale… czemu przyprowadziłaś ją do naszego domu? I… czy zabieranie pacjentów ze szpitala do domu lekarza jest w ogóle legalne?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Wiedziałam, że się o to spytasz. Przy dziewczynce nie było rodziców, a nie chciałam jej oddawać do domu dziecka, to postawiłam ją u nas tymczasowo przechować i przy okazji postarać się ją wyleczyć. Dostałam wszystkie potrzebne pozwolenia jakie tylko można było dostać. - odpowiedziała Priyanka patrząc ze współczuciem na tą małą, cynamonową bułeczkę.

[Andreas D.]

Woj2000

-Ro… rozumiem. - odpowiedział, po czym podszedł bliżej dziewczynki i przy niej przykucnął.
-Witaj, mała. Jestem Doug, a ty jak się nazywasz? - zapytał się spokojnie i z pewną wesołością, niczym opiekun do dziecka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Dziewczynka z obojętną miną milczała przez jakieś dziesięć sekund. Następnie powiedziała Dougowi:
-Przewiduję, że będę się czuła nieśmiało.
Rzeczywiście ciężki przypadek.

[Andreas D.]

Woj2000

Odruchowo się zmieszał, po czym zwrócił się w stronę Priyanki z miną mówiącą: ,Tak, rzeczywiście ciężki".

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A nie mówiłam? 10 sekund bez reakcji na bodźce zewnętrzne w jakiejkolwiek formie.

[Andreas D.]

Woj2000

-A… gdzie w ogóle ją znalazłaś, Priyanko? Przecież… specjalne dziewczynki nie chodzą tak sobie samopas po ulicy, prawda? Prawda? - zapytał się, wstając i zwracając się w stronę żony.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Priyanka westchnęła.
-Prawda, nie chodzą. Ale ta kruszynka to wyjątek. Ktoś ją znalazł na ulicy i przyprowadził do szpitala. Przynajmniej wiadomo, że są jeszcze uczciwi ludzie na tym świecie.