-
-
-
//Jak co to potem ruszę wątek Abominacji. Chyba.
Also, Duda mi zezwolił tu dalej prowadzić wątek Robosia.//
Robotboy dalej frunął przed siebie, zły. Może coś znajdzie? A może nie? Właściwie to teraz pal to licho. -
Daniel Becker, otworzył swoje oczy z pewnym trudem. Obecnie czuł się tak samo jak wtedy kiedy to obudził się tego dnia po tym jak dostał mały 9mm prezent od Benniego na cmentarzu. Jego ciało jednocześnie odpowiadało i zdawało się wykonywać komendy mu wydane przez jego mózg…ale także tego nie robiło. Jakby cały jego organizm zdecydował przejść na Włoski Strajk. Dopiero po kilku minutach leżenia na twarzą do gleby (Całe szczęście że ma on hełm z maską na głowie), czucie wróciło do Kuriera na tyle by mógł on spróbować wstać na nogi, co zrobił powolnie oraz z pewną dozą trudności.
Boże pomyślał do siebie Czuję tak samo jak wtedy u Mitchella…jasna cholera dokończył swą myśl Daniel kiedy to przy okazji wyprostował się już całkowicie i zaczął się rozglądać po okolicy. -
Degant:
Nie tylko czuje się tak jak wtedy, kiedy jego życie zostało uratowane przed doktora Mitchella, ale do tego wszystkiego tym razem otoczenie Kuriera prezentuje się dużo gorzej niż wtedy. Pierwsze co zauważył to to… Że wszystko co miał przy sobie jest teraz na ziemi! Cała masa broni! Broń, którą kiedyś nosił przy sobie bez problemu, teraz wydaje się taka… Niemożliwa do uniesienia, w ogóle. I do tego tym razem obudził się w lesie… Chwila, w lesie! Tak bardzo jak sytuacja wydaje się po całości grobowa… To nigdy nie widział tak pięknego lasu. Wszystko jest zielone, żywe, takie kolorowe… To wręcz oszałamiające, biorąc pod uwagę, że Becker jeszcze przed chwilą przemierzał martwe pustkowia Nevady. To niesamowite! -
- Co do…- zaczął Kurier spoglądając dookoła, oczarowany scenerię w której się znalazł, jednak nim dokończył swe zdanie oraz zanim dał się oczarować temu miejscu, to jego instynkty survivalowe dały o sobie znać. Nim mógł się nacieszyć niesamowitością swego środowiska, Daniel musi najpierw jakoś załatwić sprawę swojego ekwipunku znajdującego się poza jego Bezdenną Torbą Marynarską z Wielkiej Góry
. Więc pierwszą rzeczą którą zrobił to próbował znaleźć ów torbę, która według jego pamięci powinna być przerzucona przez jego ramię. -
Huh… Tak teoretycznie, to torba dalej tam jest. Gorzej, że rozerwana na drobne kawałki. Jej skrawki są na trawie pod Kurierem, a niektóre są przylepione do jego ciała. Niezłe rzeczy tu się odpieprzają, nie ma co, dziwactwa rodem z bazy Think Tanku! Ale wciąż… To wszystko jest podejrzane. Ten las, ten ból w głowie… To… Po prostu to wszystko dookoła jest podejrzane!
-
- Hrmgh kurwa jebana - zaklął Kurier spoglądając na ruiny swej torby. Następnie schylił się do kupy jego przedmiotów i wyjął z niej jedną sztukę Med-X którą to sobie zaaplikował zaraz po tym. Następnie wyjął swój Rewolwer za kabury po czym wycelował go w jedno z drzew, a cały ten ciąg zdarzeń zwieńczył szybkim i pewnym nacisnięciem spustu.
-
Aplikacja Med-X się udała, choć Kurier tym razem nie poczuł się od razu tak dobrze jak to bywało kiedyś z używaniem tego cudownego środka. Rewolwer natomiast wyrzucił z siebie z dużym hukiem pocisk, który po chwili trafił w drzewo. Cały ten hałas, spłoszył z drzew jakieś… Dziwne, latające, małe stworzenia z dziobami. Kurier jakby miał na końcu języka jak to się nazywa, ale jakoś nie szczególnie może sobie to przypomnieć. Coś na “P” chyba.
-
- Czekaj…P…P…PTAKI! - krzyknął z realizacją, spoglądając na latające stworzenia - Toż to cholerne ptaki…jasny gwint…tylko w książkach i holotśmach o nich czytałem…więc tak to wygląda…huh…- wymamrotał do siebie, po czym ponownie spojrzał na starte swoich przedmiotów.
- Nadal mnie napierdala w głowie…mógłby ten zasrany Med-X działać wreszcie - powiedział do siebie Kurier ewidentnie niezadowolony z tego że środek przeciw-bólowy który wziął, nie chce wykonywać tego do czego był zrobiony. Jednak nim mógł się pogrążyć w narzekaniu na świat oraz jego nader parszywy los, Daniel pochwycił swój topór Puk-puk ze sterty. Mimo faktu że wolałby już stąd iść to jednak nie może on zostawić tego wszystkiego od tak sobie, więc na chwilę obecną lepiej będzie tu zostać przez chwilę i poczekać aż ktoś może się zjawi, być może taki ktoś także by mu pomógł z noszeniem rzeczy. Tak czy siak przydałoby się zrobić jakieś ognisko, dym może zwabi jakąś żywą duszę… no i oczywiście rozgrzeje.
Kurier więc podszedł do najbliższego drzewa, schował rewolwer do kabury, obszedł ów roślinę tak by mieć stertę przedmiotów na widoku, chwycił topór we dwie ręce i zaczął ciąć drzewo. -
Otóż to, jest ptak! No nieźle. W ciekawym miejscu się znalazł Kurier, że są tu zwierzęta uznane za wymarłe od dawna oraz takie zielone lasy, że chyba nigdy takich nie widział.
No cóż… X-Med trochę stłumił ból, ale nie całkowicie. Niebezpiecznie byłoby w takim stanie pchać się w teoretyczną walkę, ponieważ mogłoby to się skończyć tragicznie. Becker ma przeczucie, że od nadmiaru ruchu mógłby po prostu paść bezsilny albo zwymiotować. Najrozsądniej by było poczekać aż przyjdzie jakiś “wolontariusz” do pomocy, lub też zrobić tu jakąś ziemiankę, gdyby odsiecz nie przyszła wcześnie. Drzewa tutaj, jak się okazało, są nie tylko piękniejsze, ale również dużo wytrzymalsze niż te, jakie są ze stron Daniela. Zajęło mu to naprawdę dłuższą chwilę, zanim to średnie, ale wystarczające do ogniska drzewo nareszcie upadło z hukiem, płosząc jeszcze więcej ptaków. -
Kurier następnie zaczął rąbać upadła drzewo na kawałki zdatne na ognisko. W międzyczasie zaczął próbować sobie przypomnieć co się stało że tu trafił.
- No dobra obudziłem się koło…7 …wypiłem swoje poranne Whiskey…zjadłem trochę tej czerwonej pasty…poszedłem obgadać coś z mózgami… ehm - Tu Daniel przerwał na chwilę rąbanie drzewa i podrapał się po hełmie. - Klein…Klein…Klein jak zwykle był zbyt głośny…ale mówił coś o jakimś wynalazku…kuźwa co to było? - Zapytał sam siebie mężczyzna wracając do pracy. -
Daniel tak skutecznie zamyślił się na temat tego, co on robił przed pojawieniem się… tutaj… i nad tym, co to był za dziwaczny wynalazek Kleina, że jego ciało niczym jakiś automaton z opuszczonej fabryki, mechanicznie rąbie drewno na kawałki w sam raz takie, żeby nadawały się na rozpałkę to przyzwoitego ogniska, potrzebnego do przetrwania. Cóż to ten Klein wymyślił… To było coś, że ulepszony transporter między Wielką Górą i Mojave, coś, coś w tym stylu…
-
Daniel wtem spojrzał na kupę swoich rzeczy i ruszył do niej. Kiedy zbliżył się do niej to zaczął gorączkowo w niej szukać jednego specyficznego przedmiotu, jego Transportalponder’a. Jeżeli sprawa poszła o ulepszony transport między Mojave a Wielką Górą to warto by sprawdzić narzędzie którego to używał w tym celu do tej pory. Może mu się trafi jakiś łut szczęścia i będzie on mógł wrócić do Wielkiej Góry skąd weźmie jakąś skrzynkę do przetransportowania jego gratów tam. Chociaż raczej w to wątpił.
-
Niestety, jak się okazało, Transportalponder jest… W kawałkach. I definitywnie spopielony. O ile kurier nie jest jakimś idiotą pod względem technologii to na pewno też w życiu nie uda mu się odbudować od skrawka czegokolwiek, co zostało zbudowane przez tęgie mózgi z Wielkiej Góry… Cóż… Przynajmniej wiadomo mniej więcej na czym stoi.
-
- Nosz…ehh uspokój się Daniel, byłeś w gorszych sytuacjach - zaczął do siebie Kurier, zbierając przy okazji to co zostało z Transportalpondera do kieszeni - W końcu trudno przebić przymusową pracę dla szalonego ex-Starszego Bractwa Stali, pod groźbą śmierci ze strony wybuchowej obroży, w zrujnowanej Villi zamieszkanej przez nieśmiertelne mutanty oraz piekielne straszne hologramy - kontynuował zbierając kamienie oraz ustawiając je w okrąg w którym znajdzie się przyszłe ognisko - Nie mówiąc już o toksycznej chmurze oraz szwankujących radiach grożących ci przedwczesną detonacją obroży - dokończył układając miły dla oka stosik drewna opałowego które następnie spróbował podpalić przy pomocy gałęzi oraz zapalniczki Benniego.
-
A już zdecydowanie nie jest gorsze od użerania się w ogóle z radioaktywnymi pustkowiami, mutantami mogącymi zabić jednym ciosem, Behemotami oraz sam Bóg wie czym jeszcze… Nie licząc dość dużych strat w ekwipunku, to mimo wszystko nie da się zaprzeczyć, że jest tutaj dość przytulnie. Zwłaszcza teraz, kiedy Kurier rozpalił sobie średniego rozmiaru ognisko, które przyjemnie go ogrzewa. Teraz jedyną kwestią byłoby odpocząć i zaczekać aż zaświeci słońce. Bo co jak co, ale jedną lekcję Kurier na pewno poznał - nie szwędać się w nocy w nieznanych miejscach, kiedy chce się zachować pełnię życia i zdrowia.
-
Kurier wtem usiadł obok stosu swych gratów, jedną ręką ściągnął swój hełm oraz położył go obok siebie, podczas gdy drugą zaczął szukać whiskey w wyżej wymienionym stosie. W końcu na chwilę obecną nie wiele zostało mu do zrobienia prócz czekania, można przynajmniej sobie czas umilić swoim ulubionym trunkiem.
- W sumie jak już mowa o umilaniu sobie czasu… - powiedział na głos Daniel po czym sięgnął już wolną ręką do jednej z wielu jego kieszeni oraz zaczął szukać tam swego Pip-Boy’a. Kurier bowiem nie zamierzał po prostu spić się w ciszy, nie ,zamierzał się spić słuchającej jakieś dobrej muzyki, jak prawdziwy gentleman. -
Po chwili zrobiła się całkiem przyjemna atmosfera. Whiskey w jednej dłoni, po chwili w drugiej znalazł się PIP-Boy. Teraz tylko… Hm… Trzeba poczekać, aż się dostroi do lokalnych sygnałów. Nie zmienia to jednak jakkolwiek faktu, że w międzyczasie można by sobie porządnie łyknąć trunku, żeby wczuć się w klimat już na dobre, czekając jedynie aż będzie możliwość słuchania jakiegoś dobrego kawałka.
-
W takim razie zdjął on swój hełm, odkorkował whiskacza oraz zaczął sobie go popijać. Czekając aż złapie jakiś sygnał, Kurier zaczął sobie wspominać o jego dawnych przygodach. O przepitych trunkach z Cass na posterunku Mojave. Polowaniu na legionistów z Boonem. Zwyzywanie Cezara wraz z Arcade’em. Długie spacery po pustyni z Rexem i ED-E. Długie godziny spędzone na majsterkowaniu wraz z Veronicą oraz pogawędki z Lily…to były czasy…
- To były czasu - wymamrotał do siebie Kurier biorąc kolejnego łyka - Jak mi was brakuje…
