Statek Larsa i Defektów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey łapie ją za ramiona, stara się ją uspokoić i ponawia pytania.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża się trzęsie i pokazuje pęknięty klejnot.

[Andreas D.]

Woj2000

-Kto ci to zrobił? - zapytał, po czym zaczął się rozglądać w poszukiwaniu zagrożenia.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża pokazuje na twoją kieszeń w koszuli.

[Andreas D.]

Woj2000

Dziwi się, po czym wyjmuje klejnot Perły.
-Nie… To niemożliwe… Ona ci to zrobiła? - pytał, pokazując Padparadży klejnot.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża kiwa głową na “Tak” i płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey zszokowany upuszcza klejnot na podłogę i się od niego odsuwa. Sam nie wie, co o tym myśleć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża dalej płacze.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey podchodzi do niej i podnosi ją:
-Nie wiem o co u chodzi, ale jedno jest pewne. Musimy stąd uciec. Umiesz pilotować ten statek? - mówi do leżącej w jego rękach małej szafir.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Padparadża kiwa głową na “nie” a potem na “tak”.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobrze, to zaraz się tym zajmiemy, ale najpierw…
Położył ją i ponownie podszedł do leżącego klejnotu Perły. Wiedział, że musi coś z nim zrobić, jeśli to, co ,powiedziała" mu Padparadża, jest prawdą. Wzrok podążył do leżącego obok miejsca znalezienia Defektu szabli przodka. Zaczął płakać.
-To chyba jest konieczne… - powiedział przez łzy, po czym podniósł miecz i przygotowywał się do zamachu w leżący kamień.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła się zregenerowała. Ma ponownie biały wygląd.

[Andreas D.]

Woj2000

Dewey przestał myśleć racjonalnie. Widząc ponownie Białą Perłę, ogarnął go gniew połączony z szaleńczą rozpaczą.
-Ty biała, wpółślepia suko. Wykorzystałaś mnie! - krzyknął obłąkańczo i opuścił szablę najsilniej, jak umiał, chcąc wbić oręż centralnie w czaszkę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła padła na podłogę zanim zrobiłeś cokolwiek wobec niej. Zobaczyłeś, że teraz nie ani jednego ani drugiego oka.

[Andreas D.]

Woj2000

Zatrzymał w połowie cios. Patrzył się na nią przez krótką chwilę, po czym opuścił miecz z dłoni. Padł na kolania przed nią i zaczął lamentować obłąkańczo, patrząc jednocześnie na jej zdeformowaną twarz.
Jego umysł nie wytrzymał, nie mógł pojąć tego wszystkiego.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perła pewnie by płakała, ale nie może. Tylko ryczy z bólu.

[Andreas D.]

Woj2000

W przypływie szału łapie ją za ramiona i zaczyna ją silnie potrząsać:
-CO TO WSZYSTKO MA BYĆ?! ODPOWIEDZ MI, ALBO JUŻ ZA NASTĘPNYM RAZEM SIĘ NIE ZAWAHAM, TY MAŁA, BIAŁA PINDO! - krzyczał, upodabniając się nieco do tych wszystkich stereotypowych damskich bokserów z nizin społecznych, jakich widywał na obowiązkowych praktytach w zakładach karnych w czasie swoich studiów.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Błagam, zostaw mnie… To boli…
Jej zachowanie jest takie same jak przy najgłębszej rozpaczy, tylko z tym, że nie płacze.
Nawet się trzęsie jak przy płaczu.

[Andreas D.]

Woj2000

Słysząc te słowa, gniew mija. Przestaje nią trząść i kładzie ją ostrożnie na podłodze. Jednakże rozpacz wciąż nawiedza jego umysł:
-Co… co tu się dzieje? - mówi przez łzy.