Planeta B-x 79
-
Niewielka planetka zagubiona w kosmosie. Całkowicie skalista, nie ma tam organicznego życia. Jest odrobinę mniejsza od ziemskiego księżyca. Znajdują się na niej piękne jaskinie z kryształami, pod ziemią jest wiele naturalnych tuneli, grot i kanionów. Znajduje się też tam mała baza zbuntowanych Perydotów (pokój ich duszom) z kilkoma laboratoriami i innymi pomieszczeniami, doszczętnie zrujnowanymi przez czas… I Czaroit. Wszystkie pomieszczenia są pełne jej rysunków, zniszczeń po jej zabawach i jej “skarbów”, czyli różnorakich kryształów i śmieci, plus jej ukochane odłamki Perydotów. Jedynym pomieszczeniem do którego jeszcze się nie dostała był pokój wypoczynkowy Perydotów, z kanapą, panelem holograficznym i z komunikatorem ukradzionym ze statku. Znajdował się też tam panel ze wszystkimi informacji o eksperymentach. Pokój ten pozostał nienaruszony ze względu na drzwi, których Czaroit nie udało się jeszcze sforsować
-
Czaroit przechadzała się po bazie. Chciała po raz kolejny spróbować zniszczyć drzwi do ostatniego pomieszczenia w jej domu. Na początku nawarczała na nie porządnie, a gdy to nie dało rezultatów, zaczeła atakować drzwi, powtarzając przy tym dość głośno:
- Do śwodka, do śwodka
-
Niestety - te przeklęte drzwi, nie tylko były, ale dalej są, zupełnie nieugięte. I nie ważne, jak bardzo Czaroit by chciała z chociażby samej fascynacji, a z użyciem siły fizycznej wejść do środka, największe jej osiągnięcie do tej pory to troszeeeczkę większe wgięcie niż pozostałe, powstałe, kiedy Czaroit w jakiś sposób podczas ciosu pojawiły się wokół palców takie fajne pomarańczowo-czerwono-żółte, ciepłe falujące coś. Trzeba to zrobić jakimś sposobem, nie ma co! Tylko, że Czaroit zbyt wielu opcji nie ma, ze względu na swoją, można powiedzieć, dzikusowatość.
-
Czaroit warkneła jeszcze raz, po czym obejrzała falujące “coś”. Chyba to bardziej psuje drzwi… Klejnot zamachnął się i postarał uderzyć mocniej. Postanowił też przytrzymać rękę na drzwiach by zobaczyć jak działa dziwne ciepłe coś na drzwi.
