Begin

[Abbey]

— Jestem Sho.

[Wiewiur]

- A ja Angelika - wyciągnęła w jego kierunku dłoń.

[Abbey]

Podsunął się łebkiem do głaskania.
— Miło poznać.

[Wiewiur]

Usiadła na trawce po turecku. Niby nie kot, a jednak podobne zachowania ma.
- Długo już jesteś w tej formie?

[Abbey]

— Po pierwszym miesiącu straciłem rachubę. Z jednej strony bardzo mmie to bycie kotem denerwuje, a z drugiej głaskanie jest takie przyjemne…

[Wiewiur]

- Dalej nie chcesz powiedzieć jak to się stało?

[Abbey]

— Zostałem zamieniony przez moją byłą.

[Wiewiur]

Spróbowała się nie zaśmiać, co średnio jej wychodziło.
- Twoja była była wiedźmą? - Zapytała, uśmiechając się cały czas.

[Abbey]

— Coooooś w ten deseń. Stare dzieje. Wstyd trochę, że z nią chodziłem.

[Wiewiur]

Całkiem zabawny jest. Aż zaczęła się ciekawić ile może mieć lat.
- Co jeszcze takiego robiła, że wstyd było z nią chodzić? - Jednak bardziej interesowała ją ta kwestia.

[Abbey]

— Cóż, nie byłem jej jedynym. I dużo ludzi o tym wiedziało.

[Wiewiur]

- Ej czekaj, zdradzała Cię?!

[Abbey]

— Można tak powiedzieć? Ogólnie była dość… niewyżyta.

[Wiewiur]

- A gdzie mieszka?

[Abbey]

— W Kotrii. Chyba. Nie pamiętam.

[Wiewiur]

Niech to.
- Ugh, jakby była w okolicy, to może bym ją odwiedziła… Nie wiesz co może odczynić tę… klątwę? - Tu należy wyjaśnić jej tok rozumowania. Może istnieje rozwiązanie tej klątwy, ale jest dla niego nieosiągalne, bo no… jest kotem. Albo wymaga ingerencji drugiej osoby?

[Abbey]

— Nie mam pojęcia. Jakoś… uhm… nie jestem zbyt komunikatywny. Zaskoczyło mnie, że z tobą mogę gadać.

[Wiewiur]

- O, a to ciekawe. Pewnie nie każdy myśli o rozmawianiu z kotem - zamyśliła się na głos. W ogóle jaka pora dnia?

[Abbey]

Było popołudnie. Sho wyciągnął się lekko i walnął do góry brzuchem.
— W sumie jesteś nawet spoko.

[Wiewiur]

- Ty też, czego się na początku nie spodziewałam… Ej, właśnie! Jak bardzo kotem, a jak bardzo… człowiekiem się czujesz? - Zapytała go i pomiziała po brzuszku.