Porte Isla
-
— Aaaaa… my zaprowadzimy do siostrzyczki!
-
- Na to czekam
-
Dwóch starszych chłopców zaprowadziło Dokję na górny pokład, gdzie przy sterze stała wysoka, smukła dziewczyna w pirackim stroju. Wyglądała, jakby się za czymś rozglądała. Była nieco podobna do Holendra.
— W czym mogę pomóc, szczurze lądowy? -
- Szukam broni i kart, myszo wodna. -
-
— A na cholerę ci broń? Masz jakiś problem?
-
- Nie, ale z moim stylem życia i usposobieniem, zakładam, że prędzej czy później będę go miał. A wtedy wolę nie płynąć przez pół świata tą by dostać od ciebie szabelkę.
-
— To może nie zbieraj kart, tylko od razu spuszczaj wpierdol? Chcesz ją, to sobie ją złap.
Podrzuciła szablę.//rzuć na reakcje
-
Rzut
-
//Jak łatwy to weszło.
-
Udału mu się cudem złapać szablę w ręce.
-
Podziękował ukłonem. - Mimo wszystko będę dalej zbierał karty. Nie lubię siedzieć na dupie
-
— A to prawda. To mam ogólnie sprawę. Może dostaniesz za to kartę.
-
- A to mów.
-
— Widzisz, mam problem z moim bratem. Zakochał się w pewnej syrenie. Zabij ją.
-
- Syreny przypadkiem nie żyją na dnie morza? Jak niby mam jako ssak lądy to zrobić?
-
— Och, to nie jest takie trudne, kilka z nich trzyma się wybrzeża i wygrzewa się na skałach w słoneczne dni.
-
- A jak rozpoznam, że to akurat ta? No i czy da pozyskać coś ciekawego z trupa syreny? Ich płetwy mają jakąś wartość? -
-
— Wydaje mi się, że tak. Ja jakoś na nie nie polowałam. Jest ruda i ma zielony ogon, raczej wyróżnia się pośród innych jędz.
-
- Skoro są samice to są i samce Syren. Groźne są?
-
— Nie wyłażą na brzeg, nie powinieneś mieć z nimi problemu.
