Porte Isla
-
- Dać się tobie karmić to sama przyjemność, więc poproszę. -
-
Zira zdjęła nogi ze stolika, wzięła tacę i zrzuciła swój płaszcz. Usiadła na łóżku, ukroiła nieco mięsa, po czym przechyliła się w stronę Dokji z widelcem.
— Teraz będziesz jadł. I tego dopilnuję, by na ten moment na tym się skończyło. -
Kiwnął tylko głową i przyjął żywność.
-
Pani kapitan wzięła się ochoczo do pracy i porządnie go nakarmiła. Następnie sama trochę zjadła.
— A czego chcieli ci fanatyczni Murzyni? -
- Wolność, pieniądz, miejsce w raju, zemsta, a czasem po prostu byli pierdolnięci. Jedno z kilku, często kilka na raz. -
-
— A ty co od nich chciałeś? Chyba miałeś do nich trochę daleko.
-
- Nie ja, tylko państwo. Ja tylko szukałem sensu w życiu. Oni ropy. Więc się zaciągnąłem. Coś jak piractwo, tylko ku chwale ojczyzny i uważają cię za bohatera.
-
— Czyli korsarstwo. Włazisz państwu w dupę i cieszysz się, jeśli coś z tego będziesz miał.
-
- Nie włażę, tylko wykonuję rozkazy. I mam zapewniony zysk, jeśli nie zdechnę i wykonam zadanie.
-
— Problem w tym, że ci się zdechło, kotleciku. I byłeś blisko powtórki z rozrywki.
Przejechała dłonią po jego ramieniu, lekko zaszczypało. -
- Z tego co mi mówiono, to wróciłbym do życia, więc… To chyba nie byłoby aż takie złe. -
-
— Och, na to miałbyś jakoś… 33% szans. Tak mniej więcej.
-
- Macie jakiś przelicznik?
-
— Nie, po prostu wiemy, że są trzy opcje. Średnio mnie obchodzi rachunek prawdopodobieństwa.
-
- A, to śmieszne.
-
— Prawie tak jak ty~~
-
- Te, piratka, nie pozwalaj sobie.
-
— A co mi zrobisz? Zakomplementujesz na śmierć?
-
- Kizukę na ciebie naślę, ot co. -
-
— Ale się boję. Kizuka prędzej odda cię syrenom niż coś mi zrobi.
