Elfi Las
-
- Mnie pytasz?! - zapytał rozkładając ramiona - Może lepiej jej, to ona machała w ciebie żelastwem! - wskazał na nią mieczem. Wtedy zdał sobie sprawę że trzyma w dłoniach miecz i przyjrzał mu się dokładnie.
-
Dziewczyna w tym momencie wyrwała się z korzeni i odturlała w bok, kląc. Miecz był dość ciężki i miał wyryte runy. Likho cofnął się.
— Mamy twój miecz, laska, jak teraz się poddasz, to może dostamiesz go z powrotem. -
- Nie wiem czy oddawanie komuś broni w ramach kapitulacji to dobry pomysł. - szepnął leszemu. Miecz chwycił w obie ręce.
-
— Załóżmy, że jestem miłościwy.
Dziewczyna wyciągnęła drugi miecz i zaszarżowała na LJa.//napisz co robisz i rzut na reakcję
-
Zaklął szpetnie i spróbował w jakiś sposób sparować atak kobiety.
-
LJ sparował, ale impet ataku powalił go na plecy. Dziewczyna znów wybiła się z rytmu, ale to wystarczyło. Likho tym razem oplótł ją mocniej i odebrał drugi miecz.
— Nic ci nie jest? — Likho zapytał LJa. -
- Sądząc po tym że przeżyłem swoją pierwszą walkę na miecze? - powiedział nieco niezgrabnie wstając - Jest znakomicie.
Wyprostował się i pomasował się po plecach, po czym spojrzał na dziewczynę.
- Kim ty w zasadzie jesteś? I czemu próbujesz ściąć mojego kumpla? -
Nie odezwała się. Zacisnęła zęby i spojrzała na leszego.
— To chyba wiedźminka. Słyszałem, że są w Krainie, ale nie myślałem, że któryś się na mnie porwie. -
- Zabawne. Parę godzin temu rozmawialiśmy o tym że podoba ci się tutaj właśnie dlatego że nikt na ciebie nie poluje. Chyba zapeszyliśmy…
-
— Mało ci rozrywki? Poluj na wampiry czy coś. Jak się nazywasz?
Dziewczyna milczała jeszcze przez moment, ale w końcu odpuściła.
— Akuta — burknęła. -
- Powtórzę pytanie. Czy jest jakiś powód dla którego próbujesz zbić mojego przyjaciela?
-
— No wiesz. Okoliczni mieszkańcy mówią że w lesie zamieszkał leszy. Elfom groził nie będzie, ale teraz wiedzie jakiegoś człowieka przez największe bagno. Nazwijmy to przyzwoitością, że chciałam zainterweniować
-
- Tja, tylko że to ja byłem tym człowiekiem. - prychnął - Dlatego twoja przyzwoitość tutaj była raczej nieprzyzwoita.
-
— Ja zresztą nie chciałem iść przez te bagna, to LJowi się śpieszy na północ.
Likho upuścił ją nagle na ziemię i rzucił miecz na jej plecy.
— Wierzę ci. Teraz spierdalaj. -
Zrobił krok do przodu po czym wbił miecz w ziemie i cofnął się o krok.
-
Spróbowała zrobić jakiś gest ręką w stronę LJa, ale Likho przydepnął jej nadgarstek.
— A może masz coś, co sprawiłoby, żebym ci w tej chwili tej łapy nie zwichnął?
Spojrzał na LJa, jakby liczył na jakąś podpowiedź, co też Akuta mogła im dać. -
Widząc wzrok leszego umieścił swój na dziewczynie i przyjrzał jej się dokładnie. Czy było coś co mogła im dać?
-
No i wypatrzył. Coś wystawało z torby Akuty. Czyżby karty?
-
- Czy mi się zdaje, czy chowasz tam Karty? - wskazał na torbę dziewczyny. Jak ona w zasadzie wyglądała?
-
Podniosła na niego urażone spojrzenie. Miała zadziorną minę. Kilka niedużych blizn przecinało jej twarz. Falujące, czarne włosy były brudne od błota i niedbale zebrane w koński ogon.
— Ta. A co, zbierasz?
