Trzewia
-
Z tego, co przelotnie słyszałeś na temat Trzewi, każdy ruch był dozwolony, o ile pomógł Ci zabić rywala. Może poza atakami na publikę. Mogłeś nawet zabić własnych kompanów z drużyny, a nikt Cię za to nie ukarze. Gorzej, że później nikt nie chciałby być z Tobą w jednej drużynie i jako samotnik padłbyś prędzej niż później. No i był jeden zakaz: Jak najmniej Magii. A najlepiej wcale. Choć była efektowna, to pozwalała zakończyć walkę zbyt szybko, a publika łaknęła długich, satysfakcjonujących walk, które mogłaby później opowiadać innym lub rozpamiętywać przez miesiące czy lata. Co zajmującego jest w walce trwającej kilka sekund, które sprawnemu Magowi wystarczą, aby spopielić całą drużynę przeciwną? Może i to spektakularne, ale każdy, kto liczył na długi rozlew krwi i szczęk oręża, poczułby się co najmniej zawiedziony. Jeśli chodzi zaś o walki, to dopiero co Was wpisali, a nawet jeszcze mogli tego nie skończyć, nie masz co liczyć na to, że jakaś tajemna machina losująca dobierze Wam przeciwników z marszu. A to, że Upadły wiedział, kiedy zaczyna się walka, wynikało pewnie z jakiegoś harmonogramu czy innego grafiku, który znał po miesiącach pracy na tym stanowisku.
-
Poszukał jakiegoś zarządcy niewolników. - Gdzie znajdę Khalida? - Spytał od razu, nie tracąc czasu na zbędne dyskusje. Im szybciej, tym lepiej. I dobrze, że jak najmniej magii, ogniem nie zabije odpornych na ogień, a z pioruna korzystać jeszcze nie może. Jeszcze. Użyje swojego standardowego zestawu, włócznia i tarcza, a jako broń boczna krótki miecz.
-
Może i dobrze, ale w ten sposób Upadła z Twojej wesołej ekipy traciła na możliwościach bojowych niemalże całkowicie, skoro znała Magię i to pewnie na niej się skupiała. Kto wie, może nie będzie do końca bezużyteczna, powinna potrafić walczyć, ale nie widziałeś, aby nosiła jakąkolwiek broń… A wpisaliście ją do drużyny, musi stawić się na arenie, gdzie ktoś będzie musiał ją ochraniać, żeby nie padła łupem innych gladiatorów.
Jak się okazało, Khalid był jakimś Demonem, wysokim na ponad dwa metry, z bicepsami wielkości pni drzew, wyrzeźbioną jak dłutem sylwetką, którą okazywał chyba zbyt demonstracyjnie, nosząc się nago od pasa w górę, z krótkimi rogami i ogonem. Znaleźliście go, gdy smagał grupę ludzi batem, nie wiedziałeś, czy dla czystej przyjemności, czy może miało to jakiś większy cel, choćby reprymendę lub karę za porażkę. -
- Azer Khalit nas do ciebie przysyła, Khalidzie. - Powiedział głośno, tak by przebić się przez odgłosy biczowania. Spyta się jej o to po rozmowie z demonem, możliwe, że będzie musiał jej kupić broń z własnych funduszy.
-
Pokiwał głową, przypinając bicz do pasa i krzyżując dłonie na masywnej piersi.
- Widywałem lepszych. - skwitował po chwili taksowania Was wzrokiem i machnął ręką. - Za mną. -
- Zmysły czasem mamią. - Skwitował i ruszył za nim.
-
- Ale Wy będziecie mieli dopiero przejebane. - odparł Demon, choć nie miałeś pewności, czy była to odpowiedź na Twoją uwagę. Zaprowadził Was wprost do kwater niewolników, ale nie zatrzymaliście się tutaj na dłuższą chwilę, ponieważ splątanymi korytarzami poprowadził Was jeszcze dalej, aż do szerokiego, zakratowanego okienka.
- Walki dawno się zaczęły, nie wpuściliby Was na arenę. Dlatego możecie tutaj rzucić sobie okiem na tych, z którymi będziecie walczyć. -
Doszedł do krat na tyle blisko by widzieć swych adwersarzy i na tyle daleko, by nie zostać dźgniętym kosą przez nie. Niewolnicy potrafią wiele, szczególnie nieczysto zabijać.
-
Choć Twoje obawy mogły być słuszne, to nie miały najmniejszych szans na spełnienie, krata znajdowała się dość daleko od walczących gladiatorów i ci pewnie nie mieli o niej nawet pojęcia. A gdyby, to i tak ich głowy zaprzątały o wiele ważniejsze sprawy.
Jak się zorientowałeś, przesiąknięty krwią piasek areny zaścielały już trupy, głównie ludzi, ale nie brakowało Orków, Goblinów czy Krasnoludów. Była to chyba jakaś forma wstępu do właściwych zmagań lub rozgrzewka dla prawdziwych gladiatorów, bo choć tamci mieli niezgorszą broń i potrafili walczyć, dla czwórki Upadłych i Demonów byli niczym, jedynie właśnie ową rozgrzewką lub polem do popisu przed wiwatującą na ich cześć publiką. Była ich czwórka.
Pierwszy był Demonem, prymitywnym Magmowcem, silnym, agresywnym i wytrzymałym, odzianym w hełm i fragmenty zbroi płytowej, walczącym za pomocą swoich fizycznych zalet, a także pary długich mieczy z bazaltu, którym bliżej było właściwie do maczug niż broni tnącej. Choć nie ukazał tego w tym pojedynku, miał zdolność plucia magmą na odległość, mógł się też poświęcić i zabrać kilku z Was w wielkiej eksplozji, choć jego działania wydawały się przemyślane, nie był więc taki tępy, jak większość jego gatunku, lub przynajmniej się czegoś nauczył przez spędzony na arenie czas, dochodząc do tak wysokiej pozycji.
Drugi był typową górą mięcha, niezbyt szybką, zwinną czy rozgarniętą, ale i tak sprawiającą wiele kłopotów bardziej wymagającym przeciwnikom, tych tutaj rozgniatał na krwawą masę przy pomocy swoich wielkich, silnych łap zakończonych rękawicami z wielkimi kastetami.
Kolejny również był z całą pewnością Demonem, a poruszał się z wielką szybkością, zwinnością i gracją, jego przeciwnicy nie mieli nawet szans, aby go trafić ani uniknąć ciosu jednego z dwóch bliźniaczych jednoręcznych toporków. Choć pewnie stanowił on uzupełnienie dla poprzedniego Demona, to pewnie skrywał jeszcze jakieś sztuczki, których nie opłacało mu się wykorzystywać na niewolnikach.
Ostatni zaś na pewno był Upadłym, wielkim wojownikiem, choć tutaj musiał pokazywać tylko cząstkę swoich umiejętności, bardziej był skupiony na graniu pod publikę. Nawet jeśli był liderem, to reszta radziła sobie wystarczająco dobrze bez jego porad.
- Życzę powodzenia. - skomentował krótko Demon, gdy ostatni niewolnik został rozerwany na pół przez Demona przypominającego wielką małpę. - Cholernie się Wam przyda. -
- Aż mi się Kalgara przypomina. Piękne czasy. Spokojnie Khalid, teraz mam przynajmniej pewność, że jak odejdziemy, to w wielkim stylu. - Uśmiechnął się szaleńczo na myśl o walce z tymi osobnikami. Galgara, to miejscowość, w której Upadli i demony dokonali największej rzezi, jaka mogła się zdarzyć. Miasto w ogóle nie miało obrońców poza chłopami, więc demoniczne siły obróciły miejsce w płonące zgliszcze. Mówi się, że niewolnicy używali krwi z ulic do gaszenia budynków, żeby nie marnować wody. Była to też pierwsza bitwa Sendemira, jako Upadłego. Miłe wspomnienie. Zwrócił się do swoich. - Dobra drużyna, teraz idziemy na miasto nakupować mikstur, amuletów i reszty tego gówna, które zwiększy nam szanse na przeżycie. Tobie, będziemy musieli kupić broń, jeśli żadnej nie masz. - Wskazał na Upadłą. Ruszył w kierunku wyjścia
-
Wszyscy ruszyli za Tobą, rzecz jasna poza Khalidem, choć nie miałeś pewności, czy mogłeś kupić tu to, na czym Ci zależało. Rzecz jasna, broń na pewno była, wprost z demonicznych kuźni, a więc najlepsza możliwa, ale pytanie, czy odnajdziesz tam inne pozycje z listy zakupów, które miałyby wspomóc Twoją drużynę w boju.
-
- Leari, jaką zdolność do walki ci wtłoczono podczas przemiany? Szabla? Rapier? - Spytał dziewczynę idąc na rynek. Rozglądał się za czymś ciekawym.
-
- Magia. - odparła nieco niepewnie. - Mój pan nie uznawał za konieczne, abym potrafiła władać jakąśkolwiek bronią, chciał abym skupiła się na rozwijaniu mojego talentu.
Na targu zobaczyłeś jakiegoś dwugłowego Demona targującego się o cenę krasnoludzkiego niewolnika. Było to dość ciekawe, trzeba przyznać. -
Stanął obok jednym uchem przysłuchując się tej dyskusji. - No to mamy problem, młoda. Na arenie magii im mniej tym lepiej, a magia ognia większego wrażenia na nich nie zrobi. Dobra, dostaniesz długą włócznię. Mówi się, że chłop z bronią drzewcową jest w stanie zabić generała. Twoim głównym zadaniem będzie unikanie walki i trzymanie przeciwnika na odległość, chyba, że umiesz coś co pozwoliłoby ci na efektywną walkę. - Skwitował przysłuchując się jednocześnie targowi. Szukał wzrokiem stoiska z amuletami czy miksturami. Co prawda, większość alchemików zginęła po podbojach demonów, ale część zmieniła się w Upadłych i zachowała fach.
-
Wspomaganie się w ten sposób nie było zakazane, ale najwidoczniej dbano tutaj o sam biznes areny: Gdyby pierwszy z brzegu niewolnik, który ledwo co potrafi machać toporem, nafaszerowałby się nagle miksturami i innymi alchemicznymi nowinkami, a potem zabiłby niekorzystającego z tych udogodnień czempiona kochającego publikę… Dlatego bardziej preferowano tu sprzedaż takich wzmacniających mikstur i nie tylko dla tych, którzy są nieco starsi stażem na arenie, bo w nich opłacało się inwestować, więc jako nowicjusz nie masz większych szans na znalezienie odpowiedniego stoiska czy sklepu, a potem na zakupienie odpowiednich produktów. No i zawsze może być też tak, że zwyczajnie nie sprzedają tu niczego takiego.
Upadła pokiwała jedynie głową, wolała w tej kwestii zdać się na Ciebie, jeśli miało jej to ułatwić przeżycie.
Targowanie się nie było zbyt zażarte, Demon, płacąc jedynie czterdzieści sztuk złota, odebrał niewolnika i udał się w swoją stronę. -
Ruszył dalszym rynkiem, szukając kowala, który za razem nie wygląda na zbyt wyszukanego lalusia, jak i nie przypomina żebraka handlującego złomem. Tacy wyśrodkowani są najlepsi, zawsze najbardziej się starają.
-
Odnalazłeś takiego bez trudu, postawnego Upadłego, który uderzał młotem kowalskim o kawał żelastwa na kowadle, który może być w przyszłości mieczem.
-
- Czuwaj. Potrzebujemy długiej włóczni i małej tarczy do parowania dla tej panienki. Odporne na ogień i w chuj wysokie temperatury, więc najlepiej coś na pograniczu żeliwa i stali. Onyks czy obsydian będą jeszcze lepsze. - Zagaił składając przy okazji coś jak propozycja zamówienia.
-
- Nie wyglądasz na kogoś z odpowiednio grubą sakwą. - odparł kowal, nie przerywając pracy.
-
- A ty nie wyglądasz na kogoś z odpowiednio wielkim mózgiem, by przetworzyć to co powiedziałem, ale czasem zmysły mogą mylić, więc zaniechałem. - Odgryzł się.
