Trzewia
-
// To to będzie kosztowało więcej niż 100? O ciul.//
-
//Chodzi mi o to, że dałeś im całą swoją kasę, a nie zostawiłeś sobie nic na leczenie. Więc nawet jakby Demon chciał dziesięć złotników to i tak nie miałbyś jak mu zapłacić. Chyba że oczekujesz jakiejś reszty z zakupu broni, którą przyniosą Ci pozostali Upadli, i wtedy mu zapłacisz.//
-
// Napisałem przecież, że pytam się typa ile kosztuje leczenie, zostawiam sobie tyle kasy, żeby mi starczyło i resztę daję im.
-
//Dobra, teraz już rozumiem.//
- Przynajmniej czterdzieści złota… No, chyba że chcesz mieć ją znów w pełni sprawną. -
- Dasz radę zrobić ją w miarę sprawną w 40 minut? Najwyżej będziemy biec. -
-
- W czterdzieści minut mogę uczynić ją nawet w pełni sprawną. Ale to będzie kosztować o wiele więcej, niż czterdzieści sztuk złota. Wiem, że nie możesz mi teraz tyle zapłacić, więc jaką miałbym gwarancję, że to zrobisz, gdy Cię uleczę i zyskasz pieniądze po wygranej na arenie? Lub odwdzięczysz mi się w inny sposób?
-
- Powiem tak. Jeśli mnie uleczysz i zgodzisz się odebrać zapłatę dopiero po wygranej, zapłacę ci podwójnie. Nie możemy sobie pozwolić na przegraną, gdyż wtedy po prostu umrzemy, albo i jeszcze gorzej, ale nasza Pani obiecała nam bardzo dużo, jeśli nam się uda. Gwarancja… Moja włócznia i zbroja należy do mnie. Jeśli masz kartkę papieru, mogę spokojnie napisać tymczasowy testament. - Zaproponował.
-
Skinął głową i po chwili przepisałeś mu swój oręż w wypadku śmierci, a gdy upłynęło pół godziny, znów mogłeś ruszać ręką, choć daleko jej do dawnej sprawności i wciąż boli jak cholera. Ale tarczę utrzymasz, przy odrobinie szczęścia może się nawet nią zasłonisz.
- Nawet nie wyobrażasz sobie jak będę Wam kibicować. - powiedział Demon po zakończonym zabiegu. -
- Dzięki. - Odrzekł i poczekał na swoich ludzi.
-
Wrócili, biedniejsi o dane im złoto, ale chociaż wyposażyli Upadłą w długą włócznię, migdałową tarczę i krótki sztylet, żeby nie była całkiem bezbronna, choć nie masz wątpliwości co do tego, że i tak będziecie musieli poświęcać jej część swojej uwagi podczas walki, a wróg może to wykorzystać. Pozostali, którzy mieli dowiedzieć się czegoś o Waszych przeciwnikach też wrócili, ale chyba czekali, aż skończysz rozmowę z medykiem, chcieli pewnie omówić to w zamkniętym gronie.
-
- Dobra, widzimy się po walce. - Pozdrowił medyka i wyszedł przed namiot. - I co macie? - Spytał “wywiad”.
-
- Niewiele. - odparł ponuro jeden z wysłanych na misję Upadłych. - Wiemy tylko, że to czempioni, nigdy nie przegrali żadnej walki, ale jako drużyną tłuką innych dopiero dwa miesiące, a są na tej arenie od kilku do nawet kilkunastu miesięcy. Ciężko szukać w ich drużynie słabych punktów, nikt nam takich nie zdradził, ale widać, że najwięcej nacisku kładą na brutalną siłę, to główna broń ich drużyny, szybkością i zwinnością jedynie osłaniają i uzupełniają tę wielką małpę i Magmowca. Po ich zabiciu wszystko powinno być o wiele prostsze.
-
- Dobra, nie byłem do końca szczery z tobą młoda. Zasada to jak najmniej magii, a nie całkowity zakaz. Mam pewien plan, ale podzielę się nim przed startem walki. - Odrzekł po czym ruszył w kierunku areny. - Co wiemy o magmowcach, mają jakiś słaby punkt czy coś? - Spytał swoich, sam nigdy z takim bydlakiem nie walczył.
-
- Są tępe i brutalne, ale ten tutaj chyba czegoś się nauczył podczas pobytu na arenie. - odparł Melechis. - Jego styl walki zupełnie różni się od tego, jaki widziałem, gdy walczyłem z bandą dzikich Magmowców na Złych Ziemiach.
-
- To jest oczywiste. Chodzi mi raczej o to, czy jest jakiś łatwiejszy sposób na zabicie go, niż nawalanie aż nie padnie. Ma jakiś rdzeń jak golemy czy coś? -
-
- Można go osaczyć i zranić tak, aby uznał, że nie ma już szans na wygraną. Wtedy lawa, jak się w nim znajduje, eksploduje, a on zginie. Minusem tego planu jest to, że trzeba byłoby się ewakuować na tyle szybko, żeby nie zostać spalonym żywcem, i na tyle wolno, żeby nie przerwał całego procesu.
-
- A to nie lepiej zebrać ich wszystkich do kupy i zmusić Magmowca do detonacji, tak by przy tym wymordował swoich koleżków? - Zaproponował.
-
- Tak też można, ale to będzie chyba jeszcze trudniejsze, niż sprowokowanie go do zabicia samego siebie, bo tamci pewnie walczą u jego boku na tyle długo, aby wiedzieć, jakie zagrożenie to ze sobą niesie.
-
- Zawsze jest ryzyko. Jeśli uda nam się ich tam zepchnąć, wygramy. A jak nie to i tak czekają nas Trzewia. -
-
- Optymistycznie. - mruknął, a Wy trafiliście na arenę. Pora udać się do podziemnego wejścia, którym wejdziecie na krwawe piaski koloseum, mając nad sobą żądną krwi i przemocy publikę, a przed sobą - Waszych przeciwników. I dobrze wiedzieliście, że tylko jedna drużyna, w kompletnym lub niekoniecznie składzie, będzie mogła nie tylko zdobyć chwałę i nagrody, ale też przeżyć.
