Karty Postaci

Kubeł1001

W końcu znalazłem chwilę, żeby dać odpisy i w ogóle się nie spodziewałem, że będą jakiś nowe Karty, tym bardziej tutaj. Tak czy siak, uprzedzam, że sprawdzę je dopiero jutro.

Kubeł1001

Burger:
Generalnie bez większych zastrzeżeń, zmień tylko majątek, jaki posiada swoja postać i jaki odziedziczył po ojcu, oba o połowę. Uwierz, że to, co zostanie, to i tak bajońska suma. Podoba mi się już drugie nawiązanie do Wokulskiego w tym PBF’ie, ale zmień mu jednak nazwisko, niech będzie podobne, ale nie takie samo.
Stopa:
Na wstępie chcę ci podziękować, bo nigdy nie wiedziałem, jak nazwać broń złożoną z kul i liny, teraz już wiem. Co do postaci, to nie mam żadnych zastrzeżeń, akceptuję.

? Niedostępny

Pozmieniałem to, o co prosiłeś. Teraz powinno być chyba dobrze.

Kubeł1001

No to akceptuję, wiesz co robić dalej.

? Niedostępny

Imię

Hialeah.

Nazwisko

Tskilekwa.

Rasa

Mivvotka.

Pseudonim

Brak.

Charakter

Hialeah, z charakteru, można nazwać niemal stereotypową Mivvotką – spokojna, przyjacielska, czasami nazbyt ufna. Oczywiście są wyjątki od tej reguły, bo mimo wszystko Hialeah potrafi być także trzeźwo myśląca i ostrożna, chociaż mimo wszystko ufność w niej przeważa. Jest bardzo altruistyczna, proaktywna i ciekawa świata. Oprócz tego charakteryzują ją również opiekuńczość, optymizm (no, jest bardzo optymistycznie nastawiona do życia, chyba najbardziej ze wszystkich Mivvotów w Puszczy), otwartość, szczerość i wyrozumiałość.

Wiek

84 lata.

Towarzysz

Wilk Howi

Majątek i nieruchomości

Nadrzewny domek.
Tysiąc miedziaków.

Historia

Hialeah urodziła się z bliźniaczej ciąży Mivvotki imieniem Kenda, która była w związku z Sipatu. Oprócz niej (bo to ona przyszła na świat pierwsza), Kenda porodziła również Hevovitastamiutsto. Dzieciństwo Hialeah nie było szczególnie wyjątkowe – ot, jedna z wielu Mivvotek jakich pełno w Gwieździstej Puszczy. Gdyby tylko nie jedna sytuacja, która wydarzyła się, kiedy Hialeah miała 8 lat i miała pierwszą styczność z Szamanizmem. To właśnie wtedy młoda Mivvotka przebywała w tym samym nadrzewnym domku, co zasłużony Szaman Gwieździstej Puszczy, Tokota. Wówczas Tokota zamierzał rozmawiać z przodkami Hialeah. Czemu właściwie Hialeah poprosiła o możliwość rozmowy z przodkami? Tego sama do końca nie wie, mówi że chciała po prostu zapytać przodków o drogę życia, jaką ma sobie wybrać w przyszłości. Coś poszło nie do końca tak. Wprawdzie Tokota zdołał przyzwać duchy przodków, jednak w pewnym momencie niewielkie palenisko, w które wrzucał magiczne zioła, przybrało niebieski kolor, a owy niebieski ogień otoczył ciało młodej Mivvotki. Tokota oraz Hialeah zgodnie mówią, że słyszeli dziwne szepty w owym ogniu, jednak nawet stary Szaman nie wiedział, co znaczą te słowa. Gdy niebieskie płomienie zniknęły, oczom Tokoty ukazała się… Brązowa Mivvotka! Dosłownie te tajemnicze szepty zmieniły kolor skóry Hialeah z szarego na brązowy. Czemu właściwie ogień to zrobił? Tego nie wie nikt.
Ponieważ Tokota był bardzo pod wrażeniem tego, co wydarzyło się w jego domu, stwierdził on, iż Hialeah będzie posiadała niezwykły potencjał magiczny. Wysnuł nawet teorię, oczywiście nie potwierdzoną żadnymi faktami, że tajemniczy ogień wybrał w jakimś celu młodą Hialeah. Porozmawiał on z rodzicami dziewczynki i powiedział, że weźmie ją pod swoją opiekę, aby uczyć ją Szamanizmu. Rodzice oczywiście zgodzili się, wszak choć właściwie wszyscy Mivvoci dysponują potencjałem magicznym, tak jednak możliwość nauki Magii u bardzo szanowanego Szamana nie jest czymś, co trafia się codziennie.
Kolejne lata życia Hialeah to przede wszystkim lata nauki Szamanizmu. Oprócz tego, jak to z resztą młodziak, przeżywała swoje pierwsze znajomości, miłości, wzloty i upadki, i wszystko inne, co typowe dla przedstawicielki pokolenia dojrzewającego.
Gdy Hialeah skończyła 30 lat, Tokota zakończył nauczanie Szamanizmu, wówczas przeszedł do nauczania podstaw Magii Natury, aby Hialeah mogła wykorzystywać Naturę dla swoich celów. Magia Natury nie szła co prawda młodej Mivvotce tak dobrze, jak Szamanizm, ale mimo wszystko zdołała nauczyć się podstaw tej Magii.
Lata następne to lata samodzielnego uczenia się Szamanizmu, aby poziom zaawansowany mógł przejść do poziomu mistrzowskiego. Dopiero jednak kiedy Hialeah skończyła 50 lat, udało jej się to wypełnić – stała się prawdziwą mistrzynią Szamanizmu, a jej umiejętności stały się lekkim powodem zazdrości u jej brata, Hevovitastamiutsto, który to zdołał w tym samym czasie opanować Magię Wody na poziomie zaawansowanym.
Po staniu się mistrzynią w zakresie Szamanizmu, Hialeah zaczęła pomagać innym Mivvotom w porozumiewaniu się z przodkami. Oprócz oczywiście rozmawianiu z przodkami, tak z cudzymi, jak i własnymi, Hialeah kilka razy próbowała wyśnić przyszłość, jednak jej wizje przyszłości zawsze były rozmyte, pełne dziwnej mgły… Z tego powodu nigdy się nie dowiedziała, co się jej właściwie przyśniło.
I tak dochodzimy do współczesności.

Umiejętności

Szamanizm na poziomie mistrzowskim.
Magia Natury na poziomie podstawowym.
Nawet nieźle walczy swoim kosturem.
Bardzo dobra tropicielka.
Zna podstawy survivalu.
Zwinna i cicha.

Wady

Nigdy w życiu nie miała w ręce prawdziwej broni białej czy dystansowej.
Palnej tym bardziej.
Może być zwinna i cicha, ale szczególnie szybka to nie jest.
Mięśnie nie należą do tych pierwszej klasy.
Koniem nigdy nie jeździła.

Specyfikacje

Na prawym ramieniu ma tatuaż wilka, czyli jej zwierzęcia duchowego.

Ekwipunek

Kostur.
Ubranie (któreś zawsze ma na sobie, drugie czeka grzecznie w jej nadrzewnym domku).
Skórzana torba z różnymi ziołami i innymi specyfikacjami potrzebnymi w zawodzie Szamanki.
Kilka pasków suszonego mięsa.
Bochenek mivvockiego chlebka.
Bukłak z wodą.
Niewielki sierp do zbierania ziół.
Krzesiwo.

Rodzina

Ojciec Sipatu Tskilekwa – wciąż młody (oczywiście jak na Mivvota) przedstawiciel rasy długouchych stworzeń. Jako Mivvot posiada on oczywiście potencjał magiczny, jednak używa go jedynie w postaci podstawowej Magii Ognia. Zapytacie czemu – otóż Sipatu zawsze miał bardziej bojowe usposobienie i częściej zajmował się obroną mivvockich wiosek niż arkanami Magii.
Matka Kenda Tskilekwa – kobieta rok młodsza od Sipatu. Jest zaawansowaną Maginią Leczenia. Przez większość życia była bardziej skupiona na wychowaniu dzieci, a gdy te były w stanie już żyć samodzielnie, nie chciała ona kontynuować swojej nauki w dziedzinie arkanów magii.
Brat-bliźniak Hevovitastamiutsto Tskilekwa – zaawansowany Mag Wody. Z charakteru niemal identyczny jak jego siostra, choć występuje u niego ciut więcej zdroworozsądkowego myślenia. Kocha swoją siostrę, ale jednocześnie jest też nieco zazdrosny, że udało jej się mistrzowsko opanować Szamanizm.

Zawód

Szamanka.

Ubranie

Na co dzień.

Kiedy wypełnia obowiązki Szamanki.

Wygląd

Kubeł1001

Akceptuję.

Degant321

@Kubeł1001

Imię: Ivan Ivanovich

Nazwisko: Kolchatko

Rasa: Człowiek

Pseudonim: Brak

Charakter: Niegdyś człowiek wesoły i dobroduszny, obecnie ponury i gburowaty cień osoby którą kiedyś był, względnie cichy i nie lubiący rozmawiać za dużo ale ma nieszczęsną tendencję do łatwego popadania w skrajne emocje, szczególnie w smutek i gniew.

Wiek: 48 Lat

Towarzysz: Jego jedyny towarzysz i zarazem wierzchowiec, Blinky. Leciwa już kasztanowa klacz która pamięta jeszcze czasy służby Ivana w armii ale do tej pory jeszcze go nie zawiodła.

Majątek i nieruchomości: 50 Miedziaków, jednoosobowy namiot który kiedy nie jest w użyciu jest złożony i leży na zadzie jego konia.

Historia: Ivan Ivanovich Kolchatko to mężczyzna o historii nader typowej dla współczesnego Oskad. Urodzony jeszcze na starym kontynencie w biednej rodzinie, mając około 15-16 lat zaciągnął się do armii by uciec od biedy i patologii która trawiła jego rodzinę. W armii spędził wiele lat jako zwykły trep, uczony drylu, manewrów, strzelania w formacji i srania na komendę. Jednakże, Ivan był człowiekiem który chciał więcej o wiele więcej, jeżeli miał spędzić życie w kamaszach to niech przynajmniej na jakimś stanowisku które będzie przyzwoicie płacić niż w porównaniu do standardowego żołdu piechociarza. Marzyła mu się służba w kawalerii, jazda na koniu, bohaterskie szarże i wartkie pościgi. Ivan raz zarazem przystępował do odpowiednich testów i treningów, by raz zarazem z nich odpadać ale nigdy się nie poddał. Za każdym podejściem, za każdą próbą udawało mu się dotrzeć dalej, osiągnąć więcej aż w końcu, dzięki uporowi i determinacji udało mu się ukończyć wszystkie testy oraz egzaminy, stając się oficjalnie oficerem kawalerii. Niedługo po tym, Ivan zgłosił się na ochotnika by zostać wysłanym na nowy kontynent, zwabiony obietnicami przygody i sprawidliwej walki w imieniu zwykłych ludzi. No ale rzeczywistość potrafi być złośliwa i większość służby Ivana była spędzona na nudnych patrolach oraz służbie garnizonowej, utrzymując swoje zdolności na strzelnicy oraz w niesankcjonowanych wyścigach między swoimi kolegami. Chorąży Ivan Ivanovich miast nieustannej akcji i walki na granicy życia oraz śmierci dostał coś całkowicie przeciwnego, nieustanną nudą oraz przydział tak bezpieczny że prędzej by go starość wzięła do piachu. No, ale przynajmniej miał mnóstwo wolnego czasu, który to lubił spędzać w objęciach pewnej kurtyzany pracującej w tavarnie znajdującej się w mieścinie którą zbudowano niedaleko fortu w którym stacjonował. Tyle czasu lubił z nią spędzać, że ewentualnie relacje stricte biznesowe zmieniły się w relacje romantyczne, a dziewczyna zaszła w ciąże z dzieckiem Ivana. Ten, kiedy tylko mógł postanowił zakończyć swoją służbę, zbierając swój ostatni żołd i parę pamiątek ze służby jak jego kapelusz oraz konia. Po odejściu z woja postanowił się osiąść wraz z swoją kochanką a póżniej żoną, w tej samej mieścinie gdzie ją poznał. Tam też, ze względu na swoją przeszłość zatrudnił się jako Konstabl u miejscowego Szeryfa. Znowu, to nie była praca tak ekscytująca jakby tego chciał ale płaciła na tyle dobrze by Ivan mógł zacząć odkładać na swój własny dom oraz farmę. Ewentualnie, jednak była pewna ciekawsza akcja kiedy do mieściny zawitał syn jakiegoś przemysłowa oraz jego świta, która w typowym dla rozpieszczonych dzieciaków bogaczy, zaczął się panoszyć oraz szastać kasą na lewo i prawo. Normalne sprawy…ale to co się stało później było zarówno normalne a zarazem tragiczne, banda urwisów się spiła i zaczęła się bawić swoimi sześciostrzałowcami, robiąc z nimi “triki” oraz inne wyczyny pokazowe. Ale no to się im ewentualnie znudziło, więc zaczęli napastować dziewkę pracującą dla tawerny, koleżankę żony Ivana. Chcieliby z nimi zatańczyła, ale ta odmówiła ich obsłużenia, więc młodzianie postanowili pobawić się w desperados i zmusić ją do tańca, strzelając jej pod nogi. Co się stało potem było łatwe do przewidzenia, jedna z kul ją trafiła w nogę, sprawiając że ta upadła na podłogę, a zapijaczone młokosy zanim zorientowały co się jeszcze dzieję zapakowali jej parę kolejnych, zabijając ją na miejscu. Po tym wydarzeniu, banda szybko wytrzeźwiała i wzięła nogi za pas zanim Szeryf z jego Konstablami, w tym z Ivanem, przybyli na miejsce. Szeryf zebrał zeznania i zdecydował że…lepiej będzie nic nie robić. Wiedział dobrze kim byli sprawcy i postanowił że jeżeli pójdzie za nim to po pierwsze, ojciec dziedzica szybko go z paki wyciągnie, po drugie będzie zadzierał z potężnymi ludźmi co może postawić nie tylko jego ale całe miasteczko w zagrożeniu. Za dużo do stracenia w imieniu jakieś tam dziwki. To jednak oburzyło Ivana który postanowił wziąć sprawy we własne ręce i wyjechał z miasta w poszukiwaniu przestępców, to zrobił z cichym przyzwoleniem szeryfa który to powiedział mu “Nie aprobuje, ale zatrzymywać cię nie będę”. Ivan wyjechał i używając swojego doświadczenia i umiejętności których nabył w armii, zdołał wytropić rzezimieszków których to następnie stłukł na kwaśne jabłko oraz zaciągnął ich do celi szeryfa, wiążąc ich do własnych koni. Po tym wydarzeniu, które mimo rozwikłania się po myśli Ivana nadal pozostawiło zły smak w jego ustach, opuścił on pracę Konstabla i na stałę się osiadł na swojej farmie wraz z żoną, a następnie dzieckiem. Tak minęło parę lat, Ivan o incydencie zapomniał do czasu kiedy jednego dnia do jego domu zawitała znajoma twarz. Ten sam synalek przemysłowca zapukał do jego drzwi z ofertą nie do odrzucenia. Jak się okazało, szeryf miał rację i dziedzic długo nie posiedział za kratami, szybko wracając do poprzedniego Statusu Quo. W latach między incydentem a jego ponownym przybyciem na farmę, synalek zmądrzał trochę ale niestety pozostawał takim samym kawałem końskiego łajna jakim był w tamten pamiętny dzień. Jego ojciec, ewentualnie kopnął w kalendarz a firma wraz z całym bogactwem przeszła na syna, który postanowił że wykorzysta on ją na wielkiej inwestycji, budowie wielkiej kolei i już miał dobrze wyznaczone miejsce. Zaoferował Ivanowi sporą sumą w zamian za jego ziemię ale Ivan odmówił i wyprosił dziedzica od siebie. Dziedzic się tego spodziewał i na to planował, więc kiedy Ivan był w mieście na zakupach, to został napadnięty i pobity do schyłku swojego życia. Kiedy się obudził był opatrywany przez miejscowego medyka, jednak nim mógł dojść do siebie i zapytać co się stało jeden z Konstabli wparował do kliniki by wyciągnąć Ivana na zewnątrz. Tam zobaczył ogromny słup dymu unoszący się ku niebu, słup który pochodził z jego farmy. Ivan szybko wskoczył na swoją klacz i mimo swoich ran wyjechał z mieściny, trzymając nadzieję w sercu że jego żonie i dzieciom nic się nie stało…ale cóż, to była złudna nadzieja. Kiedy tam dotarł to znalazł farmę w płomieniach, a przed nią, były ciała jego żony, córki i syna, ułożone w szeregu z ranami postrzałowymi na tyłach ich głów. Kiedy Konstabl i Lekarz którzy ruszyli za nim przybyli na miejsce, to musieli ogarniętego rozpoczął Ivana powstrzymać od wzięcia własnego życia. Ewentualnie go uspokoili i zaciągnęli z powrotem do mieściny gdzie doktor skończył go opatrywać. Po pewnym czasie spędzonym pod opieką medyka, Ivan postanowił że nie może tej zbrodni puścić płazem, dziedzic poszedł za daleko i teraz nie jest to tylko sprawa sprawiedliwości…ale też personalnej zemsty. Swoje intencje obwieścił miastu i chociaż nie było chętnych by dołączyć się do jego misji, to ludzie mieściny wsparli go finansowo oraz przy pomocy “prezentów”. Jak na przykład stary i siwy szeryf który Ivanowi oddał swojego Szczekacza na którego wydał małą fortunę ale no…Ivan był człowiekiem który zawsze im pomagał kiedy to potrzebowali więc przyszedł czas się odwdzięczyć. Kiedy ostatnie słowo było powiedziane, ostatni podarunek oddany, Ivan zasiadł na swojego konia i wyruszył w pogoń za dziedzicem…od tamtego czasu minął rok a Ivan nie zaprzestał poszukiwań ale w międzyczasie musiał jakoś przeżyć, więc stał się Łowcą Nagród, polując na kurwy i skurwysynów Nowego Świata za forsę. Ale o swoim celu nigdy nie zapomniał i kiedyś w końcu dorwie dziedzica i wtedy żadna ilość kasy i wpływów go nie ocali.

//By rozjaśnić wszelkie nieścisłości. Pierwszy Incydent z Dziedzicem wydarzył się dwanaście lat temu, krótko po narodzinach Mariusza, pierworodnego syna Ivana, a sam Ivan znał się z żoną od około szesnastu lat.

Umiejętności:

Jest porządnym strzelcem.
Zna się na tropieniu ludzi i zwierzyny.
Umie czytać i pisać.
Zna takie najbardziej podstawowe elementy matematyki.
Jest całkiem silnym facetem.
Potrafi sporo wytrzymać jeżeli chodzi o ból fizyczny.
Umie całkiem dobrze jeździć na koniu.

Wady:

Lata spędzone farmie sprawiły że jego kondycja się pogorszyła, przez co nie może tak długo biegać jak kiedyś.
Pomimo wielkiej siły jego zdolności walki wręcz nie są specjalnie wyrafinowane i ktoś znający się na tym mógłby z łatwością go pokonać.
Cierpi z powodu koszmarów związanych z śmiercią jego rodziny przez co ma problemy ze snem, oraz wszelkie z tym związane konsekwencje.
Słaba głowa do alkoholu, ze względu przez pijanego ojca nigdy specjalnie nie pił przez co nie wyrobił sobie tolerancji.
Przez rok polowania na Dziedzica, dał temu do zrozumienia że żyje i idzie po niego, więc Ivan musi się oglądać za plecami za płatnymi zabójcami.
Ma zasadę że nie bije ani nie zabija kobiet. Czysto technicznie to nie jest wada per se, ale no w razie jeżeli jego przeciwnik będzie kobieta to będzie próbował desperacko jej nie skrzywdzić.

Specyfikacje: Blizna na jego twarzy która była rezultatem walki z ludźmi Dziedzica.

Ekwipunek:

2 Rewolwery Smithson 1590
Karabin Szczekacz
Nóż Bojowy
Pas z amunicją do karabinu
Pas z amunicją do rewolwerów
48 sztuk amunicji do rewolwerów
40 sztuk amunicji do karabinu
Skórzana torba podróżna
Manierka z wodą
Zestaw campingowy
Skórzane siodło
Pudełko zapałek
2 Kabury dla Rewolwerów

Rodzina:

Żona, Annabelle. Miała 40 lat kiedy zmarła. Pracowała dawniej jako kurtyzana w lokalnej tawernie ale po ożenieniu się z Ivanem głównie zarządzała jego domostwem. Urodziła mu dwójkę dzieci.
Syn, Mariusz Ivanovich. Jego pierworodny syn. Miał 12 lat kiedy zmarł. Energiczny oraz z tendencją w wpadanie w kłopoty. Uczył się od ojca jak strzelać oraz marzył o dołączeniu do armii.
Córka, Valeria. Miała 6 lat kiedy zmarła. Cicha i spokojna, z inteligencją która nieraz przewyższała jej rodziców. Ivan i Annabelle planowali uzbierać pieniądze by wysłać ją do dobrej szkoły kiedy podrośnie.

Zawód: Łowca Nagród/ Samozwańczy Stróż Prawa. Dawniej, oficer kawalerii a następnie, konstabl.

Ubranie:

Wygląd:
Wzrost: 180cm
Waga: 79kg
Krótkie czarne włosy zaczesane na bok.

Kubeł1001

Na wstępie chcę tylko powiedzieć, że cieszę się, widząc kolegę z powrotem, a także nową kartę i przeprosić, że dopiero teraz, ale ostatnio nie mam prawie w ogóle czasu na zaglądanie tutaj.
Co do samej karty:
“50 Waluty” to żaden majątek. Podstawowym środkiem płatniczym są monety oparte o kruszce, z których się je wytapia. Klasycznie, jeden złotnik dzieli się na dziesięć srebrników, jeden srebrnik to sto miedziaków. Podstawową walutą jest miedziak, co bogatsi mogą pozwolić sobie na start na srebrniki, a tylko niektórzy na złotniki, więc to na pewno do poprawy w oparciu o to, co teraz napisałem.
Oskad się nie odmienia, jakby co. To tak odnośnie już pierwszego zdania w historii, nie żebym kazał ci to poprawiać, ale miej to na uwadze w przyszłości.
I to w sumie tyle. Popraw ten majątek i w zasadzie to będzie na tyle.

Degant321

Poprawione oraz sorry ale tak długo mnie tu nie było że trochę rzeczy pozapominałem.

Kubeł1001

Nie no, wiadomo jak bywa. Akceptuję, wiesz co robić dalej.

Wieloświat